28 กรกฎาคม 2547 16:34 น.
น้ำตาอาบแก้ม
จิตรกรความรัก....
เธอยังเป็นที่พิงพัก...ของคนอกหัก..และถวิลหา
ความอบอุ่น...อ่อนโยน...ห่วงใย...ฝันใฝ่ตลอดมา
ช่วยวาดให้ในยามนิทรา...ฉันเหนื่อยล้าเต็มที
ท่ามกลางหัวใจ...
ขอซุกตัวในอุ่นไอ...ก่อนหลับใหลคืนนี้
อ่อนล้า...อ่อนแรง...สิ้นหวัง...ไม่มีดี
เจ็บปวดกับความผิดหวังครั้งนี้...ในทุกนาทีที่หายใจ
หากต้องตื่นลืมตา...
หัวใจฉันจะหยุดนิ่งและด้านชา...แค่ไหน
รอยยิ้ม...รอยน้ำตา...อ้อมกอด...ที่จากไกล
ต่อจากนี้จะเหลือใคร...นอกจากสิ่งที่กอดไว้...คือเงา
แด่...ทุกย่างก้าว
ขอมอบของขวัญคือรักร้าว...จากฉันคนเหงา
เสียงจังหวะดนตรีคือหัวใจ....สั่นไหว...เบาเบา
มีน้ำตาแทนเหล้า...อวยพรให้เรา...ทั้งคืน
23 กรกฎาคม 2547 14:33 น.
น้ำตาอาบแก้ม
ฉันเป็นแค่...คนดี
เดินผ่านมาตอนที่...เธอสับสน
เป็นอะไรสักอย่าง...ที่ทุกข์ทน
มีหัวใจเพื่อดิ้นรน...ไปจนตาย
ฉันมีแค่...ความรัก
หวังเพียงทอถัก...ห่วงไม่หาย
รู้สึกเสมอ...ทุรนทุราย
ปรารถนาสุดท้าย...คือรักเธอ
ฉันเป็นแค่...คนเหงา
นั่งรอความเศร้า...อยู่เสมอ
เก็บสิ่งดีดี...ที่พบเจอ
เคยขอร้องกับเธอ...อย่าลืมกัน
ฉันมีแค่...สายใย
ถูกร้อยรัดด้วยใจ...ในฝัน
สู่อ้อมกอดอกอุ่น...จนรุ่งตะวัน
กลับจากทางฝัน...จะเหลือใคร
19 กรกฎาคม 2547 12:07 น.
น้ำตาอาบแก้ม
ซุกตัวซ่อนซอกหนึ่งซึ่งห้องกว้าง
เพราะใจคว้างไร้หลักให้พักเศร้า
มือซ้ายขวาปิดป่ายก่ายหน้าเอา
อยู่กับเหงาโลกของเราเพียงผู้เดียว
จิตสำนึกเคว้งคว้างอ้างว้างยิ่ง
เพราะถูกทิ้งไร้คู่ไม่ดูเหลียว
ห้วงสำนึกลึกพรากยากยาเยียว
สำนึกเดียวคือคนรักมาหักลา
นั่งจ่อมจมตรมตรึกนึกแต่เศร้า
เพราะภาพเหงามันฝังยังโหยหา
รับไม่ไหวเจ็บปวดรวดกายา
ทรมา..มันอ่อนล้าอกระทม
เจ็บปวดกายจากรอยเข็มเล็มแทรกร่าง
ระงับคว้าง..ระงับโศก..ที่โลกถม
พึ่งเพียงยา..รักษาร่าง..ที่สร้างตรม
จิตยังบ่ม..ห่มทุกข์ที่ผูกใจ
16 กรกฎาคม 2547 20:10 น.
น้ำตาอาบแก้ม
เห็นเงาของฉันไหม
ตรงนั้น..ในห้วงหัวใจ..ที่เคยอยู่
ตอนนี้..คงลางเลือน..แทบไม่เหลือให้ใครดู
ไม่อยากรู้...ไม่อยากฟัง...ว่าเพราะอะไร
เจ็บปวดเกินจะทน
เรื่องนี้..ทำให้สับสน...และใจหาย
ก็คนที่เรารัก..ที่เราคิด...ฝากหัวใจ
เค้าลืมเราไป...เค้าลืมคนที่รักเค้าสุดใจ..จริงจริง
14 กรกฎาคม 2547 11:04 น.
น้ำตาอาบแก้ม
ท้องฟ้ามืดมิด...
อากาศปิด ใจก็ปิด...เพราะเศร้า
น้ำตาเอ่อ เหม่อมอง...ภาพสองเรา
อดีตเหงา ไม่ต่างเงา...ปัจจุบัน
ร่องรอยน้ำตา...
เหมือนบอกว่า เหมือนเตือนว่า...เพ้อฝัน
หยิบเรื่องราว เจ็บเจ็บ...มาเหน็บกัน
จบผูกพัน ยังงงงัน...ฉันทำอะไร
เส้นทางสายนี้...
ยังพอมี ยังเหลือมี...บ้างไหม
เส้นทางเดิน ว่างว่าง...ไม่คว้างใจ
จับจูงไป กับใคร...เพียงสักคน
หากมันเหน็ดเหนื่อย...
ปล่อยเรื่อย ๆ เดินเรื่อย ๆ...ไม่สน
หยุดขวนขวาย ทุรนทุราย...ดิ้นรน
ก็ฉันคน ตัวคนเดียว...ไม่เหลือใคร
Lovers
0 คน เลิฟน้ำตาอาบแก้ม
หน้าส่วนตัว
733
