23 กุมภาพันธ์ 2548 22:10 น.
น้ำตามรกต
เพื่อนเอยเคยร่วมทุกข์ลำบากมา
สุขบางคราเวลาช่างแสนสั้น
วันเวลาผ่านไปเราไกลกัน
เคยร่วมฝันร่วมหวังในวันวาน
คำสัญญายังคงดังก้องอยู่
อยากให้รู้ถึงจะอยู่ไกลไพศาล
เพื่อนจะกลับมาพบมาพ้องพาน
จากไปนานคงมีเรื่องเล่าสู่กัน
เพื่อนรู้ไหมในใจมันปวดร้าว
เพราะเรื่องราวระหว่างเธอกับฉัน
ด้วยจิตใจห่วงใยและผูกพันธ์
ไม่พบกันอยู่ห่างไกลอยากพบเจอ
เคยทะเลาะ เคยหัวเราะ เคยร้องไห้
มีปัญหาร่วมแก้ไขอยู่เสมอ
ก็รักนะ คิดถึงนะ ไอ้เพื่อนเกลอ
นอนละเมอฝันไปได้พบกัน
อยากจะบอกเพื่อนนะอยู่ตรงนี้
ลำบากใจกายก็มีอไม่เคยฝัน
จริงใจเหรอ...? แค่ปั้นหน้าเข้าหากัน
เพื่อนแท้นั้นหาได้ยากกว่าเงินตรา
อยากจะบอกเพื่อนนะว่าเหมือนเดิม
ความรู้สึกมีแต่เพิ่มไขว่คว้าหา
เพื่อนจะอยู่ในใจทุกเวลา
เพื่อนมีค่าสำหรับเพื่อนตลอดกาล
ถึงเพื่อนรัก....
สักวันคงได้มานอนดูดาวเล่าเรื่องราวที่ขาดหายไประหว่าง
เรา และ นาย อีกครั้งนะ
คิดถึงเพื่อนเสมอ..
23 กุมภาพันธ์ 2548 00:08 น.
น้ำตามรกต
ทำไมคนเกิดมาต้องมีทุกข์
ระเร่งรุกสุขหนีมีไฉน
ทุกข์เพราะรัก ทุกข์เพราะพราก ยากอาลัย
ด้วยเหตุใดปวงชนต้องมีมัน
แม้นร่าเริงดีใจสบายจิต
มีความดิดทุกข์แทรกให้โศกสันต์
รำพึงหาความสุขทุกคืนวัน
เมื่อไรกันสุขจะอยู่คู่กับตัว
21 กุมภาพันธ์ 2548 16:28 น.
น้ำตามรกต
ในคืนวันที่เจ็บช้ำหมองหม่นใจ
มองเห็นใครสักคนมีบ้างไหม
ในห้วงวันที่เหน็บหนาวสุดอาลัย
ไม่มีใครปลอบประโลมเลยสักคน
น้ำตารินไหลหลั่งมันพรั่งพรู
ใครจะรู้หลากมาดังหยาดฝน
ขอกำลังใจของใครแค่สักคน
เปลี่ยนทุกข์ทนให้เหือดหายไปเสียที
คนที่กล่าวคนที่พร่ำนั่นอยู่ไหน
ไกลหรือใกล้เพียงใดฉันอยากรู้
อยู่กับฉันเคียงข้างประคองสู้
เพียงมุ่งสู่คืนวัน วันฝนซา
19 กุมภาพันธ์ 2548 22:52 น.
น้ำตามรกต
จะเป็นคนที่เธอฝันดังเธอใฝ่
จะเป็นใครก็ได้ที่เธอหวัง
จะอยู่ตรงนี้เป็นที่พึ่งและพลัง
จะเป็นดังแสงตะวันให้อุ่นใจ
จะเหลียวมองหรือไม่ ไม่สำคัญ
ขอเพียงคืนวันที่ยังคงอยู่ชิดใกล้
เพียงคนดีจะเห็นความแฝงใน
ที่แฝงไปในสิ่งที่กระทำ
ก็อยากบอกเธอนะว่าฉัน รัก
คงประจักษ์เก็บไว้ในทรงจำ
จะขอเก็บยินดีและชอกช้ำ
จะขอทำเพื่อเธอตลอดไป
7 กุมภาพันธ์ 2548 20:57 น.
น้ำตามรกต
ผิดหรือที่ทุ่มเททำเพื่อเธอ
คอยดูแลอยู่เสมอไม่ไปไหน
ทะนุถนอนเฝ้าห่วงแลใส่ใจ
ทำลงไปเพียงหวังเธอมองมา
ฉันกล้าพูดออกไปไม่อายปาก
ด้วยเหตุจากทำเพื่อเธอเรื่องนั้นหนา
มากกว่าชายใดเทียบจะเปรียบท้า
มากกว่าหมารักนายของตัวมัน
แต่เธอนั้นไม่เคยจะมองเห็น
ฉันเป็นเพียงอากาศธาตุผ่านวันฝัน
ฉันมอบสิ่งที่เธอหวังให้ครบครัน
เธอรักมันฉันไร้ค่าน้ำตานอง
ฉันมีประโยชน์หรือเธอจึงคบ
คนไม่จบคือตัวฉันใจกลัดหนอง
เธอจากไปใฝ่หาคนใฝ่ปอง
เราทั้งสองจากกันไม่ร่ำลา
อยากจะถามว่าฉันมันโง่หรือ...?
ที่ยึดถือรักมั่นตลอดมา
สิ่งที่ทำลงไปมันไร้ค่า
เธอจากลา เธอจากไกล ไม่หวนคืน....
หน้าส่วนตัว
929
