14 มีนาคม 2547 10:03 น.
น้ำตาฟ้าอันดามัน
หยาดน้ำตาที่หลั่งรินในวันนี้ เพราะคนดีที่เคยรักมาแปรเปลี่ยน
เธอที่เคยเปรียบเช่นดั่งแสงเทียน เปรียบตะเกียงคอยส่องแสงให้เดินไป
แต่วันนี้แสงที่เคยส่องได้ดับแล้ว เพราะมีแววใครคนใหม่มาแทนฉัน
ไม่เคยคิดถือโกรธที่ลืมกัน แค่คืนวันที่ผ่านมาอยากขอคืน
14 มีนาคม 2547 09:55 น.
น้ำตาฟ้าอันดามัน
ไม่ว่าวันนี้หรือวันไหน ไม่มีใครคนใดมาแทนได้
ไม่มีใครคนไหนในหัวใจ แม้เราไกล...แต่หัวใจเรามั่นคง
เคยยึดมั่นคำสัญญามาตลอด ไม่เคยดอดผันใจไปที่ไหน
แต่ไม่เคยรู้เลยว่าคนไกล ได้แบ่งใจของเราสองให้อีกคน
อยากขอถามซักคำทำได้งัย ที่เอาใจของตนแบ่งให้เขา
ไม่เคยคิดว่าความสัมพันธ์ของ 2 เรา จะมีเงาใครอีกคนมากั้นกลาง
สัญญาว่าจะลืมทุกอย่างของ 2 เรา
14 มีนาคม 2547 09:46 น.
น้ำตาฟ้าอันดามัน
อยากก้มลงตรงหน้าแล้วก้มกราบ
เพราะทำบาปกับพ่อมามากนัก
ทั้งที่ คอยมอบให้แต่ความรัก
สอนให้ลูกรู้จักทั้ง ความชั่ว และ ความดี
มาวันนี้ลูกเลวสำนึกผิด
ที่พ่อคิด พ่อพยายาม พ่ออยากเห็น
เรื่องไม่ยากแต่ลูกทำเหมือนยากเย็น
สิ่งกระเซ็นจากพ่อ คือ...น้ำตา
เพียง 1 หยดจากตาพ่อแสนเจ็บปวด
ความร้าวรวดสุดอวดให้ใครรู้
เพราะพี่น้องพ่อทุกคนต่างคอยดู
พ่ออดสู แสนอายลูกรู้ดี
ถึงวันนี้ลูกยังไม่สามารถทำในสิ่งที่พ่อต้องการได้แต่ก็อยากให้พ่อรับรู้ว่าลูกคนนี้ก็เป็นคนดีในสังคมคนนึงอย่างที่พ่อสอนมา
ดีใจที่เกิดเป็นลูกพ่อ
หน้าส่วนตัว
607
