14 มีนาคม 2547 10:03 น.
น้ำตาฟ้าอันดามัน
หยาดน้ำตาที่หลั่งรินในวันนี้ เพราะคนดีที่เคยรักมาแปรเปลี่ยน
เธอที่เคยเปรียบเช่นดั่งแสงเทียน เปรียบตะเกียงคอยส่องแสงให้เดินไป
แต่วันนี้แสงที่เคยส่องได้ดับแล้ว เพราะมีแววใครคนใหม่มาแทนฉัน
ไม่เคยคิดถือโกรธที่ลืมกัน แค่คืนวันที่ผ่านมาอยากขอคืน
14 มีนาคม 2547 09:55 น.
น้ำตาฟ้าอันดามัน
ไม่ว่าวันนี้หรือวันไหน ไม่มีใครคนใดมาแทนได้
ไม่มีใครคนไหนในหัวใจ แม้เราไกล...แต่หัวใจเรามั่นคง
เคยยึดมั่นคำสัญญามาตลอด ไม่เคยดอดผันใจไปที่ไหน
แต่ไม่เคยรู้เลยว่าคนไกล ได้แบ่งใจของเราสองให้อีกคน
อยากขอถามซักคำทำได้งัย ที่เอาใจของตนแบ่งให้เขา
ไม่เคยคิดว่าความสัมพันธ์ของ 2 เรา จะมีเงาใครอีกคนมากั้นกลาง
สัญญาว่าจะลืมทุกอย่างของ 2 เรา
14 มีนาคม 2547 09:46 น.
น้ำตาฟ้าอันดามัน
อยากก้มลงตรงหน้าแล้วก้มกราบ
เพราะทำบาปกับพ่อมามากนัก
ทั้งที่ คอยมอบให้แต่ความรัก
สอนให้ลูกรู้จักทั้ง ความชั่ว และ ความดี
มาวันนี้ลูกเลวสำนึกผิด
ที่พ่อคิด พ่อพยายาม พ่ออยากเห็น
เรื่องไม่ยากแต่ลูกทำเหมือนยากเย็น
สิ่งกระเซ็นจากพ่อ คือ...น้ำตา
เพียง 1 หยดจากตาพ่อแสนเจ็บปวด
ความร้าวรวดสุดอวดให้ใครรู้
เพราะพี่น้องพ่อทุกคนต่างคอยดู
พ่ออดสู แสนอายลูกรู้ดี
ถึงวันนี้ลูกยังไม่สามารถทำในสิ่งที่พ่อต้องการได้แต่ก็อยากให้พ่อรับรู้ว่าลูกคนนี้ก็เป็นคนดีในสังคมคนนึงอย่างที่พ่อสอนมา
ดีใจที่เกิดเป็นลูกพ่อ
23 กุมภาพันธ์ 2547 19:36 น.
น้ำตาฟ้าอันดามัน
เมื่อ 16 กุมภา สองพันสี่
เป็นวันที่สูญเสียพี่ที่รัก
เพิ่งจะรู้ความเสียใจเพิ่งประจักษ์
พี่ที่รักลาแล้วจากโลกา
คำสัญญาที่ให้ไม่ต้องห่วง
เรื่องทั้งปวงจะดูแลมั่นเสมอ
สักวันนึงเราสองคงพบเจอ
รักเสมอ...........พี่ชายที่แสนดี
ชื่อบุรินทร์ใครๆต่างก็รัก
คนมากนักต่างบอกถึงเรื่องนี้
เกิดมาแล้วพี่ทำแต่สิ่งดี
ต่อแต่นี้ไม่แล้วนามชื่อเธอ
หลับเถอะนะไม่ต้องห่วง.......
เพื่อเธอ
22 กุมภาพันธ์ 2547 22:29 น.
น้ำตาฟ้าอันดามัน
รู้มั้ยในวันที่เธอจากไป.....คือวันที่ฉันอ่อนไหวอย่างที่สุด
รู้มั้ยในวันที่ฉันแสนทุกข์........แต่เธอกลับมีความสุขกับอีกคน
และรู้มั้ยในวันที่ฉันสับสน.............คือวันที่เธอมีอีกคนอยู่ข้างกาย
เสียใจแค่ไหนเธอรู้มั้ย............
หน้าส่วนตัว
602
