10 กันยายน 2545 10:44 น.
น้ำตาฟ้า
ถ้าวันนั้นฉันบอกรักเธอ...เร็วกว่านี้
คงไม่ถูกคนมือดี....คว้าเธอไปไหน
เพียงเพราะความไม่กล้า....และละอายแก่ใจ
ที่จะบอกรักเธอออกไป....ให้รู้กัน
จึงต้องมานั่งเสียดาย..เธออย่างนี้
พอกันทีกับความรู้สึกที่ไม่เชื่อมั่น
คราวหน้าคราวหลังจะรีบบอกเธอ...ทันควัน
เพื่อเป็นการป้องกันความเสียดายในใจฉัน........กับคนมือดี
2 กันยายน 2545 14:57 น.
น้ำตาฟ้า
ถ้าวันนี้ฉันเป็นตัวจริงของเธอไม่ได้
ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่เธอ...ต้องห่วงหา
ไม่จำเป็นเลยที่เธอต้องมา.....เสียเวลา
และกลัวว่าฉันจะต้องเสียน้ำตา..ให้กับเธอ
ก็ในเมื่อเธอไม่เคยคิดจะ...รัก
ฉันจะไม่ตระหนักถึง.......ความช้ำความหมองเหม่อ
จะคิดเสียว่า........เป็นการฆ่าเวลา....ที่ได้พบกับเธอ
เพราะฉันหวังว่า...คงมีคนที่เขาเหมาะสมกว่าเธอ
ที่ฉันนั้ควรจะพร่ำเพ้อ...........รักรำพัน
30 สิงหาคม 2545 15:31 น.
น้ำตาฟ้า
ท่ามกลางห้องโถงที่กว้างใหญ่
อยู่กับความอ้างว้างเดียวดายอย่างนี้
จะมีไหมใครสักคนที่แสนดี
ปลดปล่อยความรู้สึกแบบนี้ไปจากใจ
ขอแค่คนเดียวเท่านั้น
ที่คอยดูแลกันไม่หนีไปไหน
คอยให้ความอบอุ่นละมุนในหัวใจ
คงไม่ต้องการสิ่งใด.....นอกจากเธอ
29 สิงหาคม 2545 09:39 น.
น้ำตาฟ้า
ฉันก็แค่คนอื่นไกล ไม่มีสิทธ์
ที่จะคิดชวนเธอ มาสร้างฝัน
เป็นคนที่ไม่เคยมี ความสำคัญ
เป็นคนที่เธอผูกพันธ์ แค่สายตา
ไม่ใช่คนคนนั้น ที่เธอรัก
ไม่ใช่คนที่เธอปัก ใจใฝ่หา
เป็นเพียงแค่คนกระจอก...นอกสายตา
ที่เวลาบังเอิญพา..มาพบกัน
แต่ก็ยังหวังไว้ ในวันหนึ่ง
ว่าตัวเธอคงจะซึ้ง ในตัวฉัน
หวังว่าจะคงมีบ้าง ความสำคัญ
สำหรับวันที่เธอนั้น.....ไม่มีใคร
27 สิงหาคม 2545 13:41 น.
น้ำตาฟ้า
สายฝนพรำ....เหมือนตอกย้ำ...ความรู้สึก
ที่เจ็บลึก..........กลางใน.........หัวใจฉัน
คนที่เคย.......บอกว่ารัก.........ว่าผูกพันธ์
เขากลับมา....ทิ้งกัน....ไม่สนใจ
ทั้งที่ความ..จริงนั้น...........ฉันไม่ผิด
ในดวงจิต.....ฉันคิด....แต่จะให้
กลับมาบอก....ว่าฉันนั้น...ดีเกินไป
แล้วจะพูด...ไปทำไม...ให้ป่วยการ
สู้ตัดขาด.....คาวมสำพันธ์....ในวันวันนี้
ไม่ต้องทำ........ท่าที.....ว่าสงสาร
มันเจ็บนะ.......อีกทั้งแสน...ทรมาน
ถ้ารำคาญ.....ก็บอกกัน....ฉันเข้าใจ
ความรู้สึก..ของฉัน.....ในวันนี้
ก็คงมี.........เพียงหยดน้ำ..สีใสๆ
ที่หลั่งริน.....พร้อมน้ำตา....จากฟ้าไกล
เพื่อปิดบัง.......ความทุกข์ใน....ใจตัวเอง
หน้าส่วนตัว
715
