กำแพงหัวใจ

น้ำตาพระอินทร์

ความรักหากเกิดขึ้นกับใครแล้ว หัวใจของผู้นั้นย่อมเปี่ยมไปด้วยความคาดหวังที่จะพบกับความสุขจากรักที่เกิดขึ้น แต่สำหรับหัวใจของเธอและเขาจะพบกับความสุขเมื่อใดกันนะ 
          ...........................................

          ภายในห้องเล็กๆสีขาวริมสุดซึ่งเป็นส่วนหนึ่งใน ชั้น 2ของแมนชั่นสุดหรูใจกลางเมือง เธอนั่งกอดเข่าอยู่ในมุมหนึ่งของผนังห้อง มุมที่เธอคิดว่าตรงนี้แหละที่ทำให้เธอสามารถใกล้ชิดกับเขาได้มากที่สุดแม้จะอยู่ในห้องของตัวเองก็ตาม...เขาคนที่เธอรัก  เธอไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้เกิดขึ้นมาเมื่อไหร่ และเกิดขึ้นได้อย่างไร แต่เธอรับรู้อยู่เสมอว่า ตั้งแต่เขาได้ก้าวเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในแมนชั่นนี้ เขาก็ได้ก้าวเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเธอด้วย หัวใจของเธอได้พบกับความสุขมากมาย จากที่เคยเหงา...ก็หายเหงา จากที่เคยเศร้า...ก็หายเศร้า ทุกครั้งที่เขาเรียกชื่อเธอ หัวใจของเธอสั่นระรัว จนบางครั้งถึงกับพูดอะไรไม่ออก ได้แต่ยิ้มตอบกลับไปเท่านั้น
          เขาเป็นเหมือนกระแสน้ำที่ไหลผ่านเข้ามาให้ความชุ่มชื่นแก่ชีวิต และในบางครั้งเขาก็เป็นเหมือนสายลมพัดผ่านที่ปัดเป่าความร้อนรนในใจของเธอออกไป บ่อยครั้งที่เธอนึกอยากจะเก็บกระแสน้ำและสายลมนั้นไว้เป็นของตัวเอง แต่เธอก็ไม่มีความสามารถพอที่จะกักเก็บมันไว้ เพราะกระแสน้ำและสายลมไม่เคยอยู่กับที่ มันยังคงต้องไหลไปเรื่อยๆ และคงไม่ได้มีไว้สำหรับเธอแค่คนเดียว
          เป็นเวลาเนิ่นนานแล้วที่เธอแอบซ่อนความรู้สึกนี้เก็บไว้ในใจ  บ่อยครั้งที่เธอคิดจะเปิดเผยความในใจกับเขา แต่พอเห็นสายตาของเขา คำว่ารักที่กำลังจะเอ่ยออกมาก็ถูกกลืนลงในลำคอทุกที สายตาที่ชาเฉยของเขาที่มองเธอเหมือนเธอเป็นแค่เพื่อนบ้านคนหนึ่ง  ทักทายกันทุกครั้งเจอตามปกติ ไม่มีอะไรพิเศษไปมากกว่านี้ แต่เขาคงไม่รู้หรอกว่าเขาเป็นคนพิเศษสำหรับเธอมากแค่ไหน
          เธอก็เป็นเหมือนคนอื่นๆ ที่มีความต้องการ มีความคาดหวังว่าจะได้พบกับความสุขจากความรักที่เกิดขึ้น แต่เธอจะมีโอกาสได้รับความสุขนั้นไหม...เธอเฝ้าถามตัวเองเรื่อยมา แต่เธอก็ไม่เคยตอบตัวเองได้เลย...สิ่งที่เธอบอกตัวเองได้มีเพียงอย่างเดียวเท่านั้นคือ เธอรักเขาหมดหัวใจ...
          จะเป็นไปได้ไหม หากเธอจะมีความสำคัญกับเขามากกว่านี้ มากกว่าในฐานะเพื่อนบ้าน
          ............................................
          
          ภายในห้องสีขาว ซึ่งเป็นห้องถัดมาจากห้องริมสุด ชั้น 2 ของแมนชั่น ผู้ชายเจ้าของห้องนั่งพิงผนังห้อง ด้านหนึ่ง ด้านที่เขาคิดว่าเป็นด้านเดียวที่ทำให้เขาได้ใกล้ชิดกับผู้หญิงอันเป็นที่รักของเขาแม้ในยามที่เขาอยู่ในห้องของตัวเอง ป่านนี้เธอจะทำอะไรอยู่นะ?... เขาคิดถึงเธอ เขามักจะใช้เวลาส่วนตัวหมดไปกับการครุ่นคิดถึงเธออยู่ในท่านั่งท่านี้ และ มุมนี้ประจำ
          ตั้งแต่ที่เขาได้เข้ามาอาศัยอยู่ที่นี่ และได้รู้จักกับเธอ เขาคิดว่าเธอคือผู้หญิงที่ใช่สำหรับเขา ผู้หญิงที่อ่อนโยนน่ารักแบบนี้แหละที่เขาชอบ ทุกครั้งที่เขาได้พบเธอ ไม่ว่าจะเดินสวนกันตรงทางเดิน ในลิฟท์  มินิมาร์ท หรือที่ใดๆก็ตาม หัวใจของเขาเต้นไม่เป็นจังหวะทุกครั้ง เขาพยายามทำตัวให้เป็นปกติ ทักทายเธอเหมือนคนทั่วไป ถึงแม้ในบางครั้งจะไม่ได้พูดคุยอะไรมากมาย แต่ขอแค่ได้รอยยิ้มจากเธอตอบกลับมาก็พอใจ
          เขารู้ดีว่าเขาหลงรักเธอเข้าแล้ว...แต่ตัวเขาเองไม่กล้าเอ่ยคำว่ารักออกไป ถึงแม้อยากจะเปิดเผยความในใจสักแค่ไหนก็ตาม เขาเกิดความรู้สึกรักเธอพร้อมๆกับความรู้สึกเกลียดตัวเอง เกลียดตัวเองที่ขี้ขลาด ไม่กล้าพอที่จะรับความจริง หากเขาพูดคำว่ารักเธอออกไปแล้วได้คำตอบที่เขาไม่อยากฟังกลับมา 
          เขาคงต้องทำตัวเป็นเพื่อนบ้านที่ดีของเธอต่อไป แม้เขาอาจจะไม่มีโอกาสได้เข้าไปนั่งในหัวใจของเธอ แต่อย่างน้อย เขาก็ยังได้นั่งคิดถึงเธอ ในมุมๆหนึ่งใกล้ๆเธอ 
          ..................................................
          
          ระหว่างเธอและเขา  มีกำแพงกั้นอยู่ ไม่ใช่กำแพงห้อง หากแต่เป็นกำแพงหัวใจที่ต่างคนต่างสร้างขึ้นเอง  แค่เพียงกำแพงหัวใจนั้นได้ถูกทำลายลง เธอและเขาคงจะพบกับความสุขจากความรักที่เกิดขึ้นแน่นอน