8 กุมภาพันธ์ 2553 17:59 น.
น้ำตาพระอินทร์
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
8 กุมภาพันธ์ 2553 11:33 น.
น้ำตาพระอินทร์
ยิ่งรอ...ยิ่งหมดหวัง...ยิ่งเลื่อนลอย
กำลังใจเริ่มถดถอยและอ่อนล้า
นับไม่ไหวแล้วกับหยดน้ำตา
ต้องปล่อยให้เวลาพาความรักไป...ไกลไกล
เหงาเกินกว่าจะเก็บใจไว้ที่เดิม
รอเธอมาช่วยเติมความหวานคงไม่ไหว
หากเธอกลับมาแล้วพบว่าไม่มีใคร
โปรดรับรู้ไว้...เพราะหัวใจอดทนไม่พอ
ฉันยอมรับผิดแต่เพียงผู้เดียว
เพราะความเปล่าเปลี่ยวทำให้หัวใจท้อ
ทั้งที่เคยสัญญาไว้ว่าจะรอ
แต่ความอ้างว้างมันตัดพ้อ
...ขอรักใครที่ไม่ต้องรอ...พอเสียที
6 กุมภาพันธ์ 2553 19:57 น.
น้ำตาพระอินทร์
...ฉันเหนื่อยกับการวิ่งไล่
...ท้อกับการคิดถึงใครที่เขาหน่ายหนี
...หยุดแลกหัวใจกับเยื่อใยที่ไม่เคยมี
...วันนี้พอกันที...
...ขอลา...
...ฉันจะต้องเป็นคนใหม่
...เพื่อรักษาหัวใจที่มันอ่อนล้า
...ไม่มีอีกแล้วผู้หญิงเจ้าน้ำตา
...ความรักของฉันมีค่า...
...เกินกว่าจะมอบให้ใคร...
...ฉันขอเข้มแข็งเพื่อตัวเอง
...ลองทำใจนักเลงดูบ้างบนทางใหม่
...โลกนี้ไม่ได้ห้ามหากไม่ใช้หัวใจรักใคร
...เลือกอยู่คนเดียวอย่างปลอดภัย...
...ดีกว่าอยู่กับใครแล้วทุกข์ทน
5 กุมภาพันธ์ 2553 17:09 น.
น้ำตาพระอินทร์
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
4 กุมภาพันธ์ 2553 18:47 น.
น้ำตาพระอินทร์
น้ำ...ใสใสไหลรื้นลงชื้นแก้ม
ตา...ช้ำแซมความเหงาเศร้าโศกศัลย์
หยด...หยาดรินร่วงไหลไห้จาบัลย์
สุด...เส้นฝันบั่นจิตคิดอาดูร
ท้าย...ที่เห็นเช่นเฉกเพราะเอกภักดิ์
ฉัน...จงรักสมัครหมายกลับกลายสูญ
ให้...ถักทอถ่อรักจักจำรูญ
เธอ...เพิ่มพูนคูณท้อล้อหลอกใจ
...................................................
.........................................
................................
......................
............
....
.
เธอ...โหดหาญผลาญเผาเป็นเถ้าจิต
ให้...เคลิ้มคิดพิศวาสหลงหวาดไหว
ฉัน...แสนรักแสนร้าวผ่าวทรวงใน
ท้าย...ทิ้งไกลห่างกันไม่หันมอง
สุด...ห้ามหักรักผกผินให้สิ้นสาย
หยด...น้ำคล้ายเรื้อรื้นชื้นเนตรสอง
น้ำ...ตาเอยเลยหลั่งไหลในครรลอง
ตา...ครอบครองแต่ร่องช้ำระกำลวง
หน้าส่วนตัว
1105
