8 กุมภาพันธ์ 2549 12:43 น.
น้ำตาซาตาน
ตีห้า สิ้นเวลา นิทราฝัน
ความจริงนั้น ใกล้มา เวลาเช้า
รีบจดแจง แต่งตัว หัวผมเผ้า
ใส่ชุดเก่า เข้างาน อย่าคร้านครา
บนรถเมล์ คันเก๋ คนโคตรแน่น
ดั่งเป็นแดน ลงโทษ คนบาปหนา
ทั้งกลิ่นกาย ซ้ายแน่น โหนแขนขวา
ในอุรา ร้อนรุ่ม ดั่งสุมไฟ
ที่ทำงาน ด่านนึง ที่พึงเจอ
เจ้านายเธอ อารมณ์ ทับทมใส่
เขาจ้างเรา หนักเบา เขาโยนให้
ก้มหน้าไป พูดอะไร ผิดทุกที
ทนทำทำ ตรากตรำ ทุกวี่วัน
ไม่ลืมฝัน วันหนึ่ง จะถึงที่
ต้องสดใส หัวใจ เราใฝ่ดี
คงต้องมี สักวัน ฉันมั่นใจ
อยู่อยู่ไป ใจฝัน ชักสั่นคลอน
หลับตานอน ทอดถอน ใจหวั่นไหว
ที่เคยฝัน รูปร่าง เป็นอย่างไร
อยู่ที่ไหน ไหน..ฝัน มันเลือนลาง
ด้วยเหนื่อยล้า ทุกวัน ไม่ทันคิด
แต่ชีวิต ไม่รอ ชะลอบ้าง
ฝันเคยฝัน สั่นหาย ดุจด้ายบาง
เคยฝันสร้าง พิศมัย ไหนละ...ฝัน