22 มกราคม 2549 10:01 น.
น้ำตาซาตาน
สองคนมุ่งหน้า
ฟ่าพายุร้าย
หนึ่งเธอผู้แสนงาม
อีกหนึ่งเขาผู้แสนทราม
ทั้งสองก่อรัก
ปลูกฝักรักงาม
เมื่อไร้คนเห็นตาม
จึงบุ่มบ่ามสู่แดนไกล
เธอผู้อ่อนล้า
รักกล้าแต่กายไหว
เหนื่อเหลือทนทนไม่ได้
เขาแบกรักมาแสนไกล
จึงเต็มใจอุ้มเธอมา
ผ่านทางทุรกันดร์
เหนื่อยนั้นฉันทนท้า
เธอเอ่ยปากที่รักจ๋า
ฉันเหนื่อยล้า..หิวน้ำจัง
ในป่าใหญ่ไพรสัณฑ์
อาหาร-น้ำนั้นยากสั่ง
เขา..ความรักมาผลักดัง
กรีดเนื้อเลือดหลั่งต่างน้ำกิน
ทั้งคู่ทนฟันฟ่าในป่าใหญ่
ไม่ไกลก็ได้ไปในถิ่น
อุดมน้ำผลน่ายลกิน
จึงทั้งสิ้นรักใคร่ในนั้นแล.
มาวันหนึ่งริมน้ำที่ไหลผ่าน
โจรชั่วตัวซมซานผ่านบนแพ
ถูกตัดแขนขาท่าจะแย่
ลอยบนแพผ่านมาน่าสลดใจ
เขาหนุ่มนาเมตตาสูง
ช่วยพยุงร่างโจนโอนเอนไหว
ไร้แขนขาดูท่าถ้าปล่อยไป
คงต้องตายแน่แท้แย่กมล.
ยังมะจบน่ะคร้าบบบ..
* เรื่องราวของหนึ่งหนุ่มกับหนึ่งหญิงในหมู่บ้านหลังเชิงเขา ..ที่แหวกม่านประเพณี พากันหนีด้วยความรัก ..
7 มกราคม 2549 20:55 น.
น้ำตาซาตาน
ห้าปีที่ฟูมฟัก
ความรักที่ปรุงแต่ง
เริ่มแรกรักร้อนแรง
ไม่คิดแบ่งรักให้ใคร
วันเวลาผ่านพ้น
ความรักล้นทนไม่ได้
เรารักเธอหมดหัวใจ
ที่เปลี่ยนไปคือใจเธอ
กี่ปี กี่ปีที่ผ่านไป
ฉันหลงใหลถึงเธอเสมอ
แต่ความรักที่ฉันปรนเปรอ
ในสายตาเธอฉันคืออะไร
หวั่นใจอีกไม่นาน
รักเคยหวานคงแห้งหาย
ความกลัวในใจ
สุดท้ายก็เป็นจริง
31 ธันวา
เธอบอกลาน้ำตานิ่ง
ไม่มีอะไรเศร้าใจจริง
เธอทิ้งทุกสิ่งได้ง่ายดาย
แต่ฉัน..สิเธอจ๋า
น้ำตาไม่เหือดหาย
ปีนี้ปีอะไร
รักถึงหายตอนท้ายสิ้นปี.
หน้าส่วนตัว
1208
