31 พฤษภาคม 2547 21:42 น.

ปัญหา..ปัญญาชน

มืออ่อนนุ่ม.สัมผัส.ที่ชัดเจน
ไม่ซ่อนเร้น.แววตา.น่าพิสมัย
กุมมือมั่น.ฉันเธอ.เสมอไป
สองหัวใจ.แนบใน.อกเดียวกัน
ทุกทุกวัน.ฉันเธอ.แม้นพานพบ
เฝ้าประจบ.เอ่ยคำ.อยู่พร่ำมั่น
ยังชื่นชม.นิยม.คำรักกัน
แม้ผ่านวัน.เดือนปี.ไม่มีหน่าย

วันฉันเจ็บ...ปวดร้าว...เศร้าในอก
น้ำตาตก...มืดทาง...จะย่างกราย
มองทางขวา...เลี้ยวตา...หาทางซ้าย
ไม่มีใคร...สุดท้าย...ยังมีเธอ
พระจันทร์เพ็ญ...งามเด่น...ท้องนภา
สวยสง่า...ท้องฟ้า...ช่างเลิศเลอ
เปรียบความงาม...สดใส... กับใจเธอ
ยากเสมอ...ใจเธอ...ช่างงดงาม

เธอจะก้าว...เราก้าว...ไปข้างหน้า
จะไขว่คว้า...ความสุข...ทุกทุกยาม
เธอเคียงข้าง...ทุกอย่าง...ช่างงดงาม
หมดคำถาม...คำตอบ...ฉันชอบเธอ

พายุรัก...สงบรื่น...น่าชื่นใจ
พายุร้าย...ได้ที...มีเสนอ
ฐานะเคย...ดียิ่ง...สิ่งปรนเปรอ
กลับพบเจอ...เหตุร้าย...ไม่เข้าที
บ้านหลังโต...คุณพ่อ...ท่านก่อสร้าง
ที่ดินกว้าง...คุณยาย...ให้ไว้นี้
เมื่อมีเหตุ...เป็นไป...ไม่ค่อยดี
ต้องใช้หนี้...ขายสิ้น...ที่ดินนา
แหวนวงเก่า...ของเรา...คุณแม่ให้
วันสุดท้าย...ก่อนตาย...ให้สัญญา
แม่หวงแหน...แหวนนี้...มีที่มา
เป็นของย่า...รักษา...ไว้จงดี
มาบัดนี้...ไม่มี...จะยาไส้
จึงจำใจ...นำไป...ชำระหนี้
ของเก่าแก่...ในบ้าน...ที่ว่าดี
ไม่เหลือมี...แต่นี้...มีแต่ตัว

เธอคนเดิม...เคยข้าง...ไม่ห่างหาย
ก็กลับกลาย...หายไป...ใจมืดมัว
เคยฝ่าฟัน...ตอนนั้น...ฉันเคยกลัว
ตามืดมัว...ข้างตัว...เธอข้างกาย

ดวงตามืด...ไร้ทาง...สางปัญหา
ดวงปัญญา...ไร้แสง...แถลงไข
กำปืนแน่น...แค่นคู้...สู่หัวใจ
นิ้วเหนียวไก...ไขปัญหา...ปัญญาชน