11 มิถุนายน 2548 20:32 น.
น้ำตาซาตาน
ส วั ส ดี ..ค รั บ น้ำเสียงก้องสดใส
ส วั ส ดี ..ค่ะ เธอขานรับอย่างฉับไว
มิตรภาพก่อเกิดบรรเจิดไกล
จากน้ำใจทักทายเจรจา
เพียงพานพบพูดจาประสามิตร
ได้เชยชิดแนบแน่นเสน่หา
มิตรภาพวัดกันได้ที่หน้าตา
กายโสภาวาจาดีก็มีชัย
---------------*
ผ่านเวลา นาที ไม่กี่ครั้ง
เธอนับตังค์ สีหน้า ช่างผ่องใส
งานเบาเบา ไม่ว่าเขา จะเป็นใคร
มีเงินให้ ..จะทำไร ฉันยินยอม
11 มิถุนายน 2548 10:22 น.
น้ำตาซาตาน
ถือดอกไม้ สีหวาน หวาน
ยืนรอท่าเทอไม่มา.. ยืนนาน นาน
นึกรำคาญตัวเองเกรงมาไว
..............
แดดแผดเผาเหล่าดอกไม้ให้เริ่มเฉา
คนก็เศร้า ..นั่งนอนรอจะไม่ไหว
ใจยังยิ้มที่เทอมาไม่ไวไว
คงเพราะให้ยุ่งยากอยู่ กับหมู่งาน ..
สิบสี่นาฬิกา..จะห้าสิบ
เสียบกระซิบจากท้องก้องกังวาล
มันหิวโหยครวญคร่ำน่ารำคาญ
ใจเจ้ากรรม..เคยชื่นฉ่ำกลับช้ำใจ
เธอมาแล้ว สิบสาม นอ.หมอพามา
สวยสง่า ใครไป-มา ก็หลงใหล
เหมาะกันยิ่ง หมอ'เมริกัน - พยาบาลไทย
ทิ้งคนไข้ ..ใจพิการ ตลอดกาล...เอย
11 กรกฎาคม 2547 22:23 น.
น้ำตาซาตาน
ริมหน้าต่างข้างหน้าคอมพิวเตอร์
มีรูปเธอแปะข้างจอพอสดใส
ค่ำคืนนี้น้องนางผู้ห่างไกล
คุยกับใครทำอะไรยังไงกัน
ดวงจันทร์คล้อยเมฆดำมาบดบัง
ยังคงนั่งหน้าจอทักทอฝัน
มุมานะชำระงานพัลวัน
ให้ถึงฝันฉันกับเธอได้เจอที
เร่งจนงานเลยผ่านกาลเวลา
ตีสามกว่าอย่าช้าอย่ารอรี
ก่อนชัทดาวน์หาวนอนก่อนวันนี้
ก็พอดีมีเมล์ใหม่ใครเข้ามา
เมล์จากเธอนางฟ้าผู้อยู่ไกล
มุ่งบินไปร่ำเรียนเพียรศึกษา
บอกว่าเธอเจอคนใหม่ใคร่ขอลา
ที่ผ่านมาสองเราเท่านี้....ละกัน
2 มิถุนายน 2547 18:57 น.
น้ำตาซาตาน
ภูเขาหิน.....ทนทาน.....ตระหง่านฟ้า
กาลเวลา.....พัดพา.....พายุไหว
เคยแข็งกล้า.....ท้าฝน.....ทนแดด-ภัย
ภูเขาใหญ่.....ยังเอนไหว.....พายุแรง
สิ่งร้ายร้าย.....ผ่านไป.....ในชีวิต
จำต้องคิด.....ฝ่ายดี.....ที่มีแฝง
เป็นบทหนึ่ง.....พึงจำ.....ไว้สำแดง
ให้ใจแกร่ง.....แข่งขัน.....วันต่อไป
ที่ผ่านมา.....ถือสา.....ใยชีวิต
ที่ถูกผิด.....อย่าสน.....ทุกคนให้
ที่เธอกล้า.....ทำลง.....ด้วยปลงใจ
ที่เธอร้าย.....ใครใคร.....เข้าใจดี
พ่อแก่เฒ่า.....จากไป.....หลายปีกว่า
ส่วนมารดา.....ป่วยไข้.....ร้ายเต็มที
น้องตัวน้อย.....คอยท่า.....น้ำตาปรี่
เงินไม่มี.....ข้าวปลา.....จะหาใคร
เธอผู้พี่.....ปรี่ไป.....ใคร่เงินทอง
วันที่สอง.....กลับมา.....เสื้อผ้าใหม่
พร้อมของกิน.....มีค่า.....น่าตื่นใจ
เธอยิ้มได้.....เมื่อแม่-น้อง.....ท้องอิ่มกัน
หลายปีผ่าน.....งานดี.....มีเงินใช้
ครอบครัวได้.....อาศัย.....ไม่ผกผัน
คนรอบข้าง.....เล่าอ้าง.....ไม่ว่างวัน
ว่าเธอนั้น.....ทำชั่ว.....มั่วโลกีย์
เธอร่ำไห้.....วอนไหว้.....อย่าได้ซ้ำ
ที่เธอทำ.....เพราะกรรม.....นำวิถี
หากไร้เงิน.....เกินเดา.....ไม่เข้าที
ด้วยแม่ที่.....ป่วยไข้.....คงตายพลัน
ขออย่าได้.....ขยายความ.....ตามที่รู้
เมื่อถึงหู.....ของแม่.....ที่แก่งัน
เกรงว่าท่าน.....เสียใจ.....ในตัวฉัน
ดุจเร่งวัน.....ให้ท่าน.....ต้องตายไว
คำขอร้อง.....ของเธอ.....ช่างไร้ค่า
ทั้งน้ำตา.....เอ่อนอง.....เธอร้องไห้
เป็นแค่เพียง.....น้ำตา.....นังผู้ร้าย
ไม่มีใคร.....เห็นใจ.....ไม่ใยดี
ฉันจะเลว.....เปลวไฟ.....ให้ไหม้มอด
ให้แม่รอด.....น้องน้อง.....ต้องสุขี
แต่ละปาก.....ต่อเติม.....เพิ่มราคี
เธอร้องรี่.....ท้อแท้.....แม่จากไป
น้องน้องนั้น.....นับวัน.....ไม่เห็นหน้า
ถูกตราหน้า.....มีพี่.....ร่านผู้ชาย
หลบผู้คน.....ไม่สน.....ด้วยตนอาย
เธอเดียวดาย.....บ้านไม้.....ไร้ผู้คน
เธอทำไป.....ใช่เขลา.....เบาปัญญา
เพียงหวังว่า.....ที่ชั่ว.....ตัวมัวหม่น
ก็ขอชั่ว.....เพียงตัว.....ใช่ทุกคน
มิคาดผล.....กลับเป็น.....เช่นนี้เลย
ความลำบาก.....ยากสู้.....พอสู้ไหว
ด้วยเห็นได้.....ด้วยตา.....มาเฉลย
แต่ปากคน.....พ่นพิษ.....ไม่คิดเลย
ผลที่เผย.....ยากเอ่ย.....เอื้อนพรรณนา ๐
31 พฤษภาคม 2547 21:42 น.
น้ำตาซาตาน
มืออ่อนนุ่ม.สัมผัส.ที่ชัดเจน
ไม่ซ่อนเร้น.แววตา.น่าพิสมัย
กุมมือมั่น.ฉันเธอ.เสมอไป
สองหัวใจ.แนบใน.อกเดียวกัน
ทุกทุกวัน.ฉันเธอ.แม้นพานพบ
เฝ้าประจบ.เอ่ยคำ.อยู่พร่ำมั่น
ยังชื่นชม.นิยม.คำรักกัน
แม้ผ่านวัน.เดือนปี.ไม่มีหน่าย
วันฉันเจ็บ...ปวดร้าว...เศร้าในอก
น้ำตาตก...มืดทาง...จะย่างกราย
มองทางขวา...เลี้ยวตา...หาทางซ้าย
ไม่มีใคร...สุดท้าย...ยังมีเธอ
พระจันทร์เพ็ญ...งามเด่น...ท้องนภา
สวยสง่า...ท้องฟ้า...ช่างเลิศเลอ
เปรียบความงาม...สดใส... กับใจเธอ
ยากเสมอ...ใจเธอ...ช่างงดงาม
เธอจะก้าว...เราก้าว...ไปข้างหน้า
จะไขว่คว้า...ความสุข...ทุกทุกยาม
เธอเคียงข้าง...ทุกอย่าง...ช่างงดงาม
หมดคำถาม...คำตอบ...ฉันชอบเธอ
พายุรัก...สงบรื่น...น่าชื่นใจ
พายุร้าย...ได้ที...มีเสนอ
ฐานะเคย...ดียิ่ง...สิ่งปรนเปรอ
กลับพบเจอ...เหตุร้าย...ไม่เข้าที
บ้านหลังโต...คุณพ่อ...ท่านก่อสร้าง
ที่ดินกว้าง...คุณยาย...ให้ไว้นี้
เมื่อมีเหตุ...เป็นไป...ไม่ค่อยดี
ต้องใช้หนี้...ขายสิ้น...ที่ดินนา
แหวนวงเก่า...ของเรา...คุณแม่ให้
วันสุดท้าย...ก่อนตาย...ให้สัญญา
แม่หวงแหน...แหวนนี้...มีที่มา
เป็นของย่า...รักษา...ไว้จงดี
มาบัดนี้...ไม่มี...จะยาไส้
จึงจำใจ...นำไป...ชำระหนี้
ของเก่าแก่...ในบ้าน...ที่ว่าดี
ไม่เหลือมี...แต่นี้...มีแต่ตัว
เธอคนเดิม...เคยข้าง...ไม่ห่างหาย
ก็กลับกลาย...หายไป...ใจมืดมัว
เคยฝ่าฟัน...ตอนนั้น...ฉันเคยกลัว
ตามืดมัว...ข้างตัว...เธอข้างกาย
ดวงตามืด...ไร้ทาง...สางปัญหา
ดวงปัญญา...ไร้แสง...แถลงไข
กำปืนแน่น...แค่นคู้...สู่หัวใจ
นิ้วเหนียวไก...ไขปัญหา...ปัญญาชน
หน้าส่วนตัว
1140
