9 ธันวาคม 2546 06:00 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
ขอให้ฉันได้อยู่คนเดียว
ได้โปรดอย่ามาข้องเกี่ยวกับฉัน
ฉันไม่มีรัก ไม่มีความรู้สึก หรือความผูกพัน
ปล่อยฉันไว้แบบนั้น แล้วไปให้ไกล
ใช่ว่าไม่อยากจะรักเธอ
ใช่ว่าอยากจะเห็นเธอเพ้อเข้าใจไหม
แต่....ฉันไม่ได้รักเธอจะให้ฉันทำอย่างไร
ไม่อยากให้เธอรักจะเป็นจะตาย เข้าใจซะที
ไปซะเถอะนะ
กล้าดียังไงมาเอะอะว่ารักฉันคนนี้
รู้จักฉันนานแล้วหรอถึงมาทำเป็นหวังดี
หยุดพูดซักที มันไม่มีความหมายอะไร
เจ็บมาแล้วครั้งหนึ่ง
ไม่อยากจะให้มันเจ็บอีกจนซึ้ง จนหวั่นไหว
แต่...ถ้าเธอรักฉันมาก ฉันก็อยากจะขอให้เธอไปไกลๆ
อย่ามาสนใจฉันได้ไหมเธอ
ยอมรับว่าฉันตัดเขาไม่ได้
แล้วเธอยังคิดที่จะมีใจให้ฉันอีกหรอ
พอเถอะนะ มันก็แค่ภาพลวงตา ที่ทำให้เธอพร่าเบลอ
ฉันตอบแทนไม่ได้จริงๆนะเธอ ขอให้เข้าใจ
ฉันเหนื่อยมามากพอ
และก็ไม่อยากให้เธอท้อเข้าใจไหม
ฉันไม่เคยรักเธอ ล้านครั้ง ล้านคำที่พร่ำบอกเธอไป
ยังมีคนอีกมากมาย อย่าทำร้ายตัวเองเลย
6 ธันวาคม 2546 09:40 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
คำว่ารักอาจจักฟังยิ่งใหญ่
และถูกสอนให้เชื่อไว้อย่างนั้น
เธอที่รักที่ยอมภักดีต่อกัน
ใยเปลี่ยนผันจากไปไม่กลับมา
เธอปล่อยให้ฉันนั้นต้องหวั่นไหว
ไม่เหลือใครในวันที่เหว่ว้า
เมื่อก่อนนั้นเธอรักฉันดั่งแก้วตา
ใยวันนี้ฉันไร้ค่าไม่มาแล
ฉันรักเธอไม่เคยเลยที่จะเผื่อ
แต่วันนี้เธอไม่เหลือไม่แยแส
ก่อนรักเคยงดงามไม่เปลี่ยนแปร
ใยไม่แคร์ไม่มาแลให้ปวดใจ
ไม่มีอะไรแน่นอนเหมือนก่อนนั้น
มีแต่ฉันที่คงมั่นไม่หวั่นไหว
ยังรักมั่นไม่รู้มันเจ็บเท่าใด
ตอนนี้ขอปล่อยมันไม่ไปไม่หวนคืน
ฉันทำดีเท่าไหร่ไม่เคยสน
แต่รักเธอมันวกวนต้องทนฝืน
รักที่เธอให้กันมาไม่ยั่งยืน
ก็ขอคืนหัวใจไม่ต้องการ
เพิ่งรู้ว่าวันนี้ที่เธอจาก
รักลำบากมากนักดั่งประหาร
รักไม่มีตัวตนใจลนลาน
รักยาวนานไม่ได้สานใจของเรา
รู้ว่าเธอเผลอใจไปเป็นอื่น
ก็ไม่ฝืนทนคบกลบความเหงา
เมื่อมีคนติดตามเธอดังเงา
ปล่อยรักเราให้เฉาเก่าก็พอ
เพิ่งรู้นะวันนี้มีเธออยู่
ฉันได้รู้อะไรแบบไม่ขอ
รักไม่มีตัวตนที่ทนรอ
และที่ท้อคือต้องง้อคนไร้ใจ
5 ธันวาคม 2546 16:06 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
วันนี้เธออยู่ไหนไกลจากฉัน
ไม่เห็นเธอมาหลายวันมันจะบ้า
จากวันนั้นเธอก็หายไปลับตา
จนวันนี้ไม่โผล่มาหาฉันเลย
ที่รักจ๋าอยู่ไหนหนาเวลานี้
เธอคนดีห่วงกันไหมใยจึงเฉย
แค่วันนี้เธอบอกกันยังเหมือนเคย
แค่เธอเอ่ยออกมาจะเข้าใจ
แม้นตอนนี้เธออยู่ไกลไม่เคยว่า
แค่อย่าทำเย็นชา ให้หวั่นไหว
เพราะว่ารักเธอมาก ยากเปลี่ยนไป
ให้รู้ไว้ว่าในใจไม่เปลี่ยนแปลง
แค่เธอสร้างความมั่นใจให้กับฉัน
ว่ารักนั้นจะมิคลายไม่หน่ายแหนง
ว่าความห่างใช่กั้นกลางดั่งกำแพง
ไม่คลอนแคลงเว้าแหว่งเหมือนแกล้งกัน
แค่เธอบอกกับฉันรักกันอยู่
จะต่อสู้ทุกอย่างเพื่อทางฝัน
จะไม่ยอมให้คนใดทำลายมัน
เพื่อรักนั้นยอมฝ่าฟันไม่หวั่นเกรง
4 ธันวาคม 2546 22:56 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
รักเที่ยงแท้แท้เที่ยงไม่เกี่ยงงอน
ไม่ร้าวรอนรอนร้าวให้เราหลง
ฉันรักเธอเธอรักฉันมันมั่งคง
รักยืนยงยงยืนใช่ฝืนใจ
รักมั่นคงคงมั่นไม่หวั่นจิต
ไม่คดคิด คิดคดไม่หดหาย
ฉันมีเธอเธอมีฉันไม่ห่างกาย
ไม่แหนงหน่ายหน่ายแหนงระแวงกัน
อยู่ท่ามกลางกลางท่ามความเหน็ดเหนื่อย
หัวใจเอื่อยเอื่อยใจไม่ตามฝัน
ถูกกีดกันกันกีดชีวิตพลัน
สิ่งที่ฝันฝันในสิ่งจริงหรือลวง
ระยะทางระยะห่างสร้างความเจ็บ
รักซ่อนเล็บซ่อนลายคลายหึงหวง
เจ็บครั้งนี้เจ็บหนักพักใจกลวง
รักมันลวงมันเหมือนบ่วงที่ไม่คลาย
รักที่แท้ที่ผ่านมันว่างเปล่า
รักรวดร้าวรวดเร็วครั้งเดียวหาย
รักพันผูกพันใจไม่เสื่อมคลาย
รักแท้ไง รักแท้ แค่ลวงตา
4 ธันวาคม 2546 15:53 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
หากรักนี้สร้างแผลแลหม่นหมอง
ไม่สมปองไม่สุขสมอารมณ์หมาย
หากรักนี้เจ็บซ้ำช้ำใจกาย
คงมิวายเจ็บปวดใจให้ระทม
แค่เธอบอกเธอกล่าวให้เรารู้
ฉันคอยอยู่คอยใกล้คลายขื่นขม
แม้นครานี้คราใดใจเธอตรม
ขอฉันเป็นเหมือนฝนลมชะโลมใจ
แม้นวันนี้เธอรักใครไม่ได้ว่า
ไม่มีฉันในสายตาทิ้งพร่าไหว
ก็ไม่แคร์แม้เธอเผลอตัวไป
เพราะเข้าใจฉันไม่ใช่คนสำคัญ
ฉันก็แค่คนเก่าไม่เข้าที
เธอจึงหนีเปลี่ยนใจไปตามฝัน
เราจบลงและเธอคงต้องการมัน
แต่ตัวฉันรักเธอมั่นไม่เสื่อมคลาย
Lovers
0 คน เลิฟน้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
Calendar
หน้าส่วนตัว
729
