2 ตุลาคม 2546 18:03 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
เธอยังรักเขาใช่ไหม
ฉันขอถามจากหัวใจในครั้งนี้
เธอยังรักเขาใช่ไหม
แค่ตอบว่าใช่หรือไม่ เท่านั้นคนดี
เธอยังรักเขาทุกวินาที
จึงไม่มีที่ว่างให้ฉันคนนี้ในใจ
เธอรักเขามากหรือปล่าว
บอกกับฉันให้เป็นเรื่องเป็นราว จะได้ไหม
เธอยังรักเขาอยู่
แต่ไม่รู้ว่าเธอปิดบังกันทำไม
บอกมาสิว่าเธอไม่เคยมีใจ
แค่นี้ง่ายง่าย แล้วฉันจะเดินออกไปจากชีวิตเธอเอง
2 ตุลาคม 2546 18:00 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
สายฝนที่ตกลงมาจากฟากฟ้า
เหล่านกกาบินเริงร่า ท่ามกลางสายฝน
ได้แต่คิดตอนนี้เขาอยู่ไหน ทำไมไม่มีใครห่วงใยเราสักคน
จึงปล่อยให้ฉันสับสน วุ่นวนอย่างเหงาใจ
สายฝนยังตกมาอย่างต่อเนื่อง
ตัวฉันนี้ยังขุ่นเคือง หม่นไหม้
เศร้า ระทม มันตรอมตรม ยิ่งกว่าใคร
ได้แต่หวังว่าเมื่อไหร่ ฝนหยุดตก แล้วฟ้าจะใสอีกที
ฝนยิ่งตก ยิ่งปวดร้าว เหงาในจิต
ใจครุ่นคิดว่า ทำไมเขาถึงหนี
ยิ่งวิ่งตาม ยิ่งอ่อนล้า หมดแรงเรียกหา ความรักที่แสนดี
ได้แต่ร้องไห้ทุกวินาที เพื่อลบความทุกข์ที่มีในใจ