27 พฤศจิกายน 2546 17:19 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
ไม่ได้โทษถ้าเธอโกรธกันหนัก
ไม่ท้วงทักถ้าเธอพักรักเอาไว้
ที่ผ่านมาไม่รู้ว่าเธอปวดใจ
ดีแต่ย้ำทำช้ำใจให้เสมอ
ความไว้ใจเธอร้องขอ งอนง้อหา
ฉันทำพังทุกเวลาพาเธอเผลอ
ทุกๆคนที่เข้ามาพาลพบเจอ
ฉันมันเซ่อไม่สนเธอ ไม่สนใจ
จนกระทั่งวันนี้ที่เธอล้า
จนกระทั่งเธอจากลาพาหวั่นไหว
เธอสุดทนกับคนที่ไว้ใจ
เธอหายไปจะโทษใครใครทำพัง
เพียงขอแค่วันนี้มีเธออยู่
อยากให้รู้ฉันนึกอยู่ถึงความหลัง
เสียใจมากที่เธอจากไม่อยากฟัง
ขอสักครั้งเท่านั้นฉันขอเธอ
อยากบอกว่าขอโทษถ้าโกรธหนัก
ฉันทำร้ายคนที่รักอยู่เสมอ
ถึงล้านคนที่ผ่านพ้นมาพบเจอ
มีแต่เธอคนเดียวไม่เกี่ยวใคร
วันนี้ผิดฉันขอยอมรับผิด
แค่ไม่คิดจากกันให้หวั่นไหว
ยอมทุกอย่างแค่ไม่ร้างลากันไป
ให้อภัยกันได้ไหมใคร่ขอเธอ
26 พฤศจิกายน 2546 19:00 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
นี่หรอรักจากใจที่ให้ฉัน
นี่หรอความผูกพันที่ฉันได้
คนรักกันที่ก่อนนั้นเคยไว้ใจ
เหตุไฉนจรจากไปไกลจากกัน
นี่หรอรักที่สวยงามท่ามกลางสุข
นี่หรอทุกข์สุมในใจดั่งในฝัน
นี่หรอที่เธอเพรียกเรียกรักกัน
เธอทิ้งมันผันเปลี่ยนหมุนเวียนใจ
ต้องรอเก้อชะเง้อพร่ำเพ้อหา
เสียน้ำตามากมายนักจักห้ามไหว
เฝ้าครวญหาพาคิดถึงรักตรึงใจ
คนคุ้นไซร้จากไปไม่จากลา
25 พฤศจิกายน 2546 18:09 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
ไม่ต้องผลักไสฉันให้ผันเปลี่ยน
ไม่ต้องคอยมาวนเวียนให้หม่นหมอง
ในเมื่อเธอหมดใจไม่เหลือบมอง
ฉันก็ไม่ร่ำร้องให้มองมา
ไม่ต้องการฉันแล้วให้แล้วจบ
ฉันไม่ทนคบต่อไป ไม่มีค่า
ฉันนั้นไซร้มีหัวใจ มีราคา
ไม่ต้องยกให้ใครหนา จากลาเอง
23 พฤศจิกายน 2546 05:52 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
Im still loving you
อยากให้เธอได้รู้อยู่เสมอ
Wherever you are แม้จะห่างสุดสายตาก็ยังรักเธอ
I really love you นะเออ ไม่ได้เผลอจริงๆ
Find the stars in the sky
อยากให้ดวงดาวที่มากมาย บอกความในใจของผู้หญิง
How cant you see หรือว่าเธอคนดีไม่เคยประวิงค์
There is something missing คือความรักที่เธอคิดที่จะทิ้งมัน
Im such a fool, arent I
เธอจึงหลอกกันได้อย่างนั้น
You let me think ถึงสิ่งที่เธอไม่เคยจะบอกกัน
Something that I cant even think อย่างนั้นแล้วฉันจะเข้าใครจะเข้าใจ
Tell me you also love me
แค่นี้จะได้ไหม
Thats all I want จากเธอทั้งใจ
Only true love จากเธอไง ได้ไหม คนดี
23 พฤศจิกายน 2546 04:55 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
ผู้หญิงใจง่าย
ทำไมใส่ร้ายกันขนาดนี้
อย่าเอาสิ่งที่สูงค่า มาเป็นตัณหาสิคนดี
ผู้หญิงก็รักศักดิ์ศรีที่ตัวเองมี อยากให้เข้าใจ
ผู้หญิงเป็นเพศที่อ่อนแอ
ใช่ว่าอยากให้ใครมารังแก จริงไหม
ใช่ว่าจะเป็นผู้แพ้ตลอดไป
ใช่ว่าจะเสียน้ำตามากมาย ให้ผู้ชายที่ไม่รักกัน
ไม่ใช่ดอกไม้ริมทาง
เมื่อหมดรักแล้ว เธอจะทิ้งขว้าง ให้ไหวหวั่น
อย่ามองเป็นแค่คนๆหนึ่ง ถ้าเธอยังรักและผูกพัน
ทำไมต้องรักกัน ถ้าไม่ใช่คนที่เคยใฝ่ฝันมานาน
ต้องการความห่วงใย
เธอพิสูจน์เยื่อใยด้วยการส่งดอกไม้ที่หอมหวาน
แต่สิ่งที่อยากได้คือการอยู่กับเธอไปตลอดกาล
ไม่อยากอยู่กับความร้าวราน กับดอกไม้ที่มันแห้งกร้าน หรอกเธอ
เวลาที่ไม่เหลือใคร
อยากได้ใครสักคนเข้ามาปลอบใจเสมอ
อยู่ด้วยกันตรงนี้ ขจัดความทุกข์ตัวดี ที่ได้เจอ
ไม่อยากจะพร่ำเพ้อ ถึงตัวเธอที่ไม่คิดจะใส่ใจ
ลองย้อนกลับมามองสักนิด
ว่าตอนที่เธอสับสนในจิต ตอนที่หม่นไหม้
ใครเล่า เฝ้าห่วงหา ชายที่รักนั้นหนาจะเป็นอย่างไร
ไม่ยอมให้ความเหว่ว้าอันใด มากล้ำกราย ชายผู้เป็นดั่งดวงใจที่มี
อยากให้เธอได้รู้ว่า
ผู้หญิงนั้นมีค่า และรักศักดิ์ศรี
เมื่อเธอหมายจะทำร้ายใจ คิดใหม่ได้นะอย่าช้าที
มารยาหญิงที่มี จะตอบแทนเธอคนดี อย่างสาแก่ใจ
Lovers
0 คน เลิฟน้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
Calendar
หน้าส่วนตัว
684
