5 ตุลาคม 2546 09:02 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
ขอสมมุติอะไรบางอย่าง
สมมุติว่าเธอโดนคนรักทิ้งขว้าง เธอจะเจ็บปวดไหม
สมมุติว่าเธอรักเขาแต่เขาไม่คิดที่จะมีใจ
สมมุติว่าเขาเดินจากไป เธอจะทำยังไงบอกที
สมมุติว่าเธอเป็นฉัน
สมมุติว่าเราเคยรักกันอย่างหวานมันสุขี
สมมุติว่าฉันทิ้งเธอไป และฉันไม่เคยสนใจใยดี
สมมุติว่าเธอเพรียกหาความรักที่เปรมปรีดิ์ทีเคยมีต่อกัน
และอยากจะสมมุติอะไรบางอย่าง
สมมุติว่าฉันทำตัวเหินห่าง ทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างและเปลี่ยนผัน
เธอจะมีน้ำตาไหม เมื่อรู้ว่าฉัน ไม่เคยคิดที่จะจริงใจอะไรกับมัน
เธอจะช้ำตรมไหม เมื่อเธอรู้ว่าคนที่สำคัญ ของเธอนั้นได้จากไป
5 ตุลาคม 2546 08:30 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
ไม่มีใครนั่งข้างๆ
ทำไมมันรู้สึกอ้างว้างอย่างนี้
ถอนหายใจเป็นครั้งที่เท่าไหร่ แต่ทำไม่มันไม่หายเหงาซะที
ต้องรออีกนานไหมนี่จนกว่าเธอคนดีจะกลับมา
นั่งถอนหายใจเป็นครั้งที่ร้อย
เจ็บปวดเหลือเกินกันการรอคอยที่ไร้ค่า
ทรมานเหลือเกิน กับการที่เขาเดินจากไปอย่างที่ไม่คิดจะกลับมา
อ้างว้างทุกเวลา ที่ตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าไม่มีเขาอยู่ข้างกาย
5 ตุลาคม 2546 08:26 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
ที่นายบอกว่ารักกัน
ไม่รู้ว่าฉันจะเชื่อได้ไหม
ที่นายบอกว่ารักกัน
แต่นายนั้นกลับไปมีใจให้ไคร
นายบอกว่ารักกันจริงๆใช่ไหม
แต่ทำไม ฉันไม่เห็นรู้สึกมันได้เลย
5 ตุลาคม 2546 08:18 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
ไม่ใช่ว่าไม่รัก
แต่ใจของนายปักอยู่กับใครเขา
ไม่ใช่ว่าไม่รู้สึกถึงคำว่า เรา
ฉันเองก็ระทมหม่นเศร้าไม่แพ้เธอ
ไม่ใช่ว่าฉันไม่หวง
ก็ใช่ว่าจะหลอกลวงนายอยู่เสมอ
ใช่ว่าไม่เห็นอยู่ในสายตา ใช่ว่านายเป็นคนที่ผ่านมาพบเจอ
อยากบอกให้นายรู้นะเออ ว่าฉันรักเธอจริงๆ
2 ตุลาคม 2546 18:13 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
รักเธอที่ให้กันมา
ฉันไม่เคยมีค่าในสายตาเลยใช่ไหม
รู้ตัวดี เรามันก้แค่คนที่สี่ เป็นแค่คนไกล
จะเรียกร้องยังไง เธอก็ไม่ใส่ใจอะไรกับเรา