5 พฤษภาคม 2548 17:58 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
แอบมองเธออยู่ตรงนี้อยู่ที่เก่า
แอบเป็นเงาตามไปเธอไม่เห็น
แอบตามเธอทุกหนเช้าจนเย็น
แอบคิดเป็นคนใกล้ไม่ห่างกัน
รักให้เธอเท่านั้นฉันหวังว่า
รักจะมาจากใจอย่าให้ฝัน
รักเพียงคุณที่รักรักทุกวัน
รักให้ฉันโปรดจริงใจใช่หลอกลวง
คุณคือคนที่ฉันรักปักใจให้
คุณแน่ไซร้ที่ใจใคร่ห่วงหวง
คุณรักกันได้ไหมใจฉันทวง
คุณคือห่วงคล้องไว้ให้รักเดียว
I dont know why I care about you so much Nick...and what about you? do you feel the same way as I do...
Once again...รักคุณนะคะ Nicholas Rutherford
Honestly!!!
=^_________^=
12 มีนาคม 2548 16:01 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
ขอให้ฉันได้เพ้อละเมอหา
ถึงแม้ว่าจะเป็นแต่เพียงแค่ฝัน
ถึงแม้ว่าคนของใจไม่ใช่กัน
ถึงแม้ฉันรักเธอห่างเพียงข้างเดียว
ขอให้ฉันลุ่มหลงอยู่ตรงนี้
ฉันคนที่เธอไซร้ไม่แลเหลียว
ฉันคนที่มั่นภักดิ์คนรักเดียว
ไม่ข้องเกี่ยวไม่พบหน้าไม่ว่ากัน
อาจจะฟังเหมือนงี่เง่าไม่เข้าท่า
ไม่ได้ว่าถ้าเธอไม่เข้าใจฉัน
ถึงไม่มีรักจริงใจให้ทุกวัน
ไม่เห็นฉันในสายตาไม่ว่าเธอ
แค่ได้รักก็สุขแม้ทุกข์ยิ่ง
แม้ทุกสิ่งมันลวงตาพาใจเผลอ
ถึงว่าภาพสวยงามนั้นมันภาพเบลอ
ถึงแม้เธอไม่คิดรักหรือปักใจ
แค่ฝันเฟื่องอยู่เช้าเย็นก็เป็นสุข
ความจริงทุกข์คนเดียวเปลี่ยวแค่ไหน
ขอฝันอยู่เคียงข้างไม่ร้างไป
แค่ฝันไซร้ไม่ได้รอก็พอเพียง
16 มกราคม 2548 19:30 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
เด็กเอ๋ยเด็กน้อย
ไม่เห็นรอยชัดแจ้งเห่งศักดิ์ศรี
รับความบ้ากันเข้าไม่เอาดี
ตัวเจ้ามีความสุขหรือทุกข์ใจ
เจ้ายังน้อยเร่งเพียรเรียนดีกว่า
อย่าไปบ้าตามแฟชั่นให้หวั่นไหว
ริได้เสียตอนยังเล็กเด็กเกินไป
จงตั้งใจอ่านเขียนเรียนให้ดี
แม้ว่าเพื่อนมัวเมาช่างเขาเถิด
แต่ถ้าเกิดกับอนงค์จงถอยหนี
อย่าริลองของชั่วมั่วราคี
แล้วศักดิ์ศรีจะคู่เจ้าไม่เฉาตาย
อยากให้เจ้าเป็นคนไม่หม่นหมอง
หวังประคองชาติศาสน์อยู่มิรู้หาย
แต่ถ้าเจ้ากลับระยำทำวอดวาย
คงมลายทั้งแผ่นดินถิ่นมารดร
ลองตรองดูสักนิดถ้าคิดอยู่
ข่าวพรั่งพรูดังว่าอุทาหรณ์
มีสติทุกครั้งนะบังอร
พี่ขอสอนเจ้าไว้ อย่าได้ทำ
เราเป็นพุทธศาสนิกชนเหมือนกัน
เราเป็นคนไทยเหมือนกัน
ถ้าคนไทยไม่รักชาติเดียวกัน
ก็ไม่รู้จะเกิดมาบนผืนแผ่นดินเดียวกันทำไม
เพราะรักและห่วงใย
อยากให้พี่น้องร่วมชาติไซร้เป็นคนดี
14 มกราคม 2548 06:15 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
เฝ้ามองอยู่ไกลๆ
แค่นี้ก็สุขใจหนักหนา
ถึงแม้ว่าอยากจะเป็นคนที่อยู่ในสายตา
แต่เธอก็สูงสุดฟ้าเกินไป
ทำได้แค่แอบรัก
ถึงแม้ว่ามันจะไม่ค่อยมีค่านักสักเท่าไหร่
แต่คนๆนี้ก็ให้ไปแล้วหมดทั้งใจ
รู้ว่าอยู่ระดับไหน ฉันจะเทียบได้ไงกับคนอย่างเธอ
เธอคือดาวบนฟ้าพราวสวย
ใจฉันอ่อนระรวยให้เสมอ
ฝันถึงเธอทีไร ใจฉันร่ำไห้อยากจะเจอ
แค่ได้มองหน้าเธอ แค่ได้เพ้อก็พอ
ฉันอยู่ไกลแสนใจ
จึงไม่มีเรื่องอะไรที่จะขอ
อยากเห็นเธอจริงๆสักครั้ง ไม่เคยเลิกหวัง นานเท่าไรก็จะรอ
ใจฉันไม่เคยท้อ ฉันอยู่นี่ยังขอแอบรอเธอ
แค่หวังเล็กๆในใจเท่านั้นเอง
30 พฤศจิกายน 2547 12:13 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
เมื่อความสุขมากมายที่มี
ทำไมไม่ให้คนๆนี้บ้าง
หาความสุขไม่เห็นแม้เล็งมาจากต้นทาง
ฝืนเดินไปอย่างสิ้นหวังเพราะทุกอย่างไม่มีค่าอะไร
เห็นคนอื่นหัวเราะร่า
น่าเวทนาเมื่อฉันน้ำตาไหล
ถ้าเลือกเกิดได้เอง ฉันคงไม่ต้องวังเวงข้างใน
ทีคนอื่นมีชีวิตที่ดีได้ ฉันน้อยใจรู้ไหม...โชคชะตา
แกล้งกันใช่ไหมที่ให้ฉันเกิด
ใช่อยากจะรวย ล้ำเลิศ หรูหรา
แต่อยากจะเป็นคนที่มีความสุข ไม่อยากเป็นทุกข์อยู่ตลอดเวลา
ฉัน...สามัญชนคนธรรมตา ที่ฟ้าไม่เคยแล
น้อยใจทุกอย่าง
น้อยใจที่ฟ้าทิ้งขว้างไม่แยแส
ต้องทำเป็นแข็งแกร่ง ที่ต้องแสร้งเพราะอ่อนแอ
โชคชะตาเล่นงานจนพ่ายแพ้ เหลือไว้เพียงแค่ ...น้อยใจ
อยากให้ฟ้ารู้
ว่าหดหู่เพียงไหน
ฉันไม่มีตัวตน หรือ เป็นคนไร้ความรู้สึกหรือไง
หัวเราะอยู่ใช่ไหม? บอกให้รู้ไว้ ไม่ตลกเลย
หน้าส่วนตัว
1739
Lovers
0 คน เลิฟน้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
Calendar
