24 พฤษภาคม 2547 09:42 น.
น้ำตา_
สิ่งที่คิด....ไว้นั้น...ฉันประจักษ์
เขาใช่รัก....ดั่งที่คิด.....นิมิตรไว้
เจ็บแปลบแปลบ...แอบรัก...ไว้ข้างใน
สะกดใจ....กลั้นเจ็บ.....เก็บน้ำตา
ก็แค่มี....ฉันไว้...เพื่อคลายเหงา
เห็นค่าเรา..แค่ทางผ่าน...นั้นสิหนา
ใจถวิล....หาแต่เธอ....ทุกทิวา
อยากบอกว่า....ฉันรักเธอ..แทบขาดใจ..
24 พฤษภาคม 2547 09:39 น.
น้ำตา_
...เธอรู้ดีในความจริง ว่ารักระหว่างเรา
จากที่ต้องผ่านร้อนผ่านหนาว และเมฆฝน
มาเวลานี้ ความรัก ต้องอับจน
เพราะเมฆฝน หรือพายุร้าย ที่พัดพา
หรือว่ากาลเวลา ที่นาฬิกา พาหมุนเวียน
หรือใจเธอกลับ แปรเปลี่ยน กลับแปรผัน
มีคนอื่น เข้ามาให้ชมชื่น ทุกคืนวัน
หรือใจฉันดวงนี้ อดทนไม่พอ...
24 พฤษภาคม 2547 09:36 น.
น้ำตา_
แววตาของเธอมันปราศจากเยื่อใย
คงไม่มีความรู้สึกใดๆแล้วให้ฉัน
ถ้าเกลียดหรือไม่รักก็ขอให้บอกกัน
อย่าได้ปล่อยให้ฉันโง่งมงาย
มันอาจทำให้ฉันเข้าใจทุกอย่างผิด
โดยไม่ยอมเฉลียวใจสักนิดว่าฉันไร้ความหมาย
อย่าได้ปิดบังกันไว้ เพราะแค่เธอเสียใจ
เพราะฉันไม่อยากเป็นคนสุดท้าย ที่รู้ว่าเธอเปลี่ยนไป
.........ไม่เหมือนเดิม..............
21 พฤษภาคม 2547 09:43 น.
น้ำตา_
เงียบเหงาจนมองไม่เห็นใคร
ร้องไห้....จนใจหนาว
ยังคิดถึงวันคืนเก่า
ระหว่างเราที่เคยมี
แต่ฉัน....ก็ยังคงเป็นฉัน
ไม่มีวันเรียกร้องอะไรมากกว่านี้
ขออยู่ลำพัง....กับความรู้สึกที่มี
ไม่เคยคิดใช้ความอ่อนแอนี้....ต่อรอง
21 พฤษภาคม 2547 09:39 น.
น้ำตา_
ฉันก็อีกคนที่ต้องการซึ่งความรัก
ฉันมันก็แค่คนที่ไม่อยากให้รักเธอผิดหวัง
ทั้งที่เธอเคยอยู่เดียวเพียงลำพัง
กับความผิดหวังที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเธอ
อยากบอกสุดที่รัก..ฟังฉันนะคนดี
นับแต่นี้เธอจะไม่ผิดหวัง
ฉันจะขออยู่..ดูแลใจเธอ..ให้มีสุขทุกคืนวัน
ตราบเท่าที่คนอย่างฉันยังมีลมหายใจ
ขอเพียงแค่ใจเธอ..อยากมีฉันเคียงข้างเธอตลอดไป