26 พฤษภาคม 2547 09:55 น.
น้ำตา_
วันนี้เธอไม่ได้อยู่ที่เก่า แน่นอนว่าฉันเหงา จนถึงวันหน้า
กว่าเราจะพบกันด้วยรอยยิ้มหรือน้ำตา
มันก็เป็นความรู้สึกเดียวตลอดเวลา ที่ว่าคิดถึงเต็มตา ห่วงหาเต็มใจ
26 พฤษภาคม 2547 09:53 น.
น้ำตา_
ไม่สบายใจเลยคนดี อยู่ห่างกันอย่างนี้ มันหวิวไหว
ไกลก็ไกลจนเกินไป นานกับการเหงาใจจนชินชา
เคยเชื่อมั่นในตัวเธอ แต่ก็เริ่มเผลอนึกเหว่ว้า
ก็เพราะความไกลปิดบังสายตา จนทำให้รู้สึกว่า เธอลืมกัน
หยุดตรงนี้ดีไหม อย่าก้าวห่างออกไปจากใจฉัน
มาดูแลบ้างให้ความห่วงใยกัน ก่อนที่จะหมดความผูกพันให้อาทร
25 พฤษภาคม 2547 10:35 น.
น้ำตา_
ฉันมันก็แค่คนที่ต้องการซึ่งความรัก
ฉันมันก็แค่คนที่มีรักแล้วไม่สมหวัง
ทั้งที่เราก็เคยอยู่เดียวเพียงลำพัง
แล้วทำไมฉันยังต้องการความรักจากใจเธอ
แล้วเธอเอาใจไปให้ใครนอกจากฉัน
ในแต่วันเธอเฝ้ารอใครอยู่
แต่สิ่งที่ฉันยังต้องคอยรับรู้
คนที่อยากอยู่เคียงข้างเธอ อยากให้เป็นฉันตลอดไป
25 พฤษภาคม 2547 10:23 น.
น้ำตา_
เธอคือคนแปลกหน้า
ที่เดินเข้ามาในใจฉัน
แล้วก็รับเธอเข้ามาโดยพลัน
และไม่หวั่นว่าจะเกิดเหตุการณ์ใด
เธอทำให้ฉันมีความสุข
ในทุกทุกวินาทีที่อยู่ใกล้
ทำไหมถึง...เป็นอย่างนี้นะใจ
นี้ใช่ไหม...ความรัก...ช่วยบอกที
24 พฤษภาคม 2547 11:41 น.
น้ำตา_
ใคร....คนที่เธอฝันใฝ่
ใคร....คนที่เธอหมายปอง..มอบชีวิต
ใคร....คนที่ดีในสายตาเธอ
ใคร....คนที่เธอพร้อม..มีชีวิตใหม่
อยากรู้ว่า..ใครคนนั้น..เป็นใครกัน
แต่สิ่งที่รู้อยู่ในใจ..คือใครคนนั้น..คงไม่ใช่ฉันอย่างแน่นอน