๏หลวงพ่อปราโมทแม้น..ดวงตา สอนศิษฐ์ก่อสติมา..อยู่ยั้ง หายเศร้าโศกโสกา..หลงโลก กรกราบเท้าท่านทั้ง..รักรู้บุญคุณ ๚ ๏ครูสุรวัฒเวี้ยน..สั่งสอน ลูกศิษฐ์ติดตามวอน..วาทเว้า รอยยิ้มสม่ำเสมอตอน..สอนสั่ง หวังท่านสุขสำราญเข้า..ตราบพ้นสังสาร ๚ ๏สติรู้ก่อเกิดเกื้อ..กูลใจ หายห่างหลงทางไป..นรกนั้น โมทนาสาธุใน..ธรรมบท หมายจิตจำเรินหมั้น..ตัดแล้วสงสาร ๚ ๏โคจรสติระลึกรู้..กุศล โลภโกรธหลงตัวตน..ไป่ได้ ใจหายห่างร้างรน..กิเลส สติปัฏฐานสี่ไซร้..ซิ่นแท้ทุกข์ถวิล ๚