28 มีนาคม 2551 09:57 น.
น้ำ
๏ฟันและเหงือกอาจล้า ลาจาก
ใจจิตรจริงมิอยาก ห่างเจ้า
เช้าค่ำขบเคี้ยวมาก- มายอร่อย รสเฮย
หวังจะพึ่งพิงเฝ้า ใฝ่ฟื้นรักษา๚
๏ยามปวดปวดได้ปวด ไปนา
ยามเมื่อแข็งแรงพา สุขล้น
ยามเจ็บยามป่วยหา สุขไม่ มีเลย
คนและสัตว์ไม่พ้น เจ็บไข้ทุกข์ขัง๚
๏โคลงกล่อมเกลาจิตเกลี้ยง หายขึง
กลอนกาพท์ใฝ่คนึง ฝึกเฟ้น
เอกโทเฟ็ดฟาดจึง ลืมหลบ พักแฮ
เสียงขับโคลงคลายเค้น ครึกครึ้นชื่นใส๚
๏ใดใดในโลกล้วน ลับลา
ยังแต่บาปบุญพา พกไว้
วัวควายเขาหนังมา ยังประโยชน์
คนฝากดีไม่ไร้ เกรียติก้องสรรเสริญ๚
๏เมตตามากแผ่ให้ ทุกคน
ที่ทุกช์หมดทุกข์ตน สุขได้
ทำบุญอุทิศกุศล สวรรค์ส่ง สาธุ
แจ้งสติแล้วรู้ไซร้ ทุกข์แท้คือขันธ์๚
25 มีนาคม 2551 05:02 น.
น้ำ
พระอาจารย์ชีวก โกมารภัจจ์
อภิวันท์แทบเท้า ท่านหมอ
ตาหลับนับปราณพอ สงบง้ำ
นั่งดัดหัตถ์แขนคอ หลังไหล่
กรกดเท้าเลิศล้ำ จับเส้นเอนขยาย
โยคะโยคุคู้ แข้งขา
โหนหัดหายโรคา ค่อไข้
งานการไม่หัดหา หนเก่ง การใด
ปราณอุดตันยากไร้ ทุกข์แล้วตั้งโขยง
ฤๅษีดัดตนตั้ง สติตรอง
ชฏิลดัดคนน่ามอง ฝึกฟื้น
กายใจใหลหลงจอง นรก ลึกแฮ
ลมขัดห่างให้ชื้น ช่วยแก้หลายกล
(เวทนาทางกาย-ทางใจ)
ประดาโรคมากแม้ ทุกข์ขัง
ธาตุสี่ขัดประดัง โรคเร้า
เบากายจิตอนิจจัง เกิดก่อ
จิตสิกขาน้อมเข้า ถิ่นแท้นิพพาน
Calendar
Lovers
4 คน เลิฟน้ำ
หน้าส่วนตัว
1277
