26 มิถุนายน 2546 07:42 น.
น้ำ
สุรีย์ศรี รุ่งสาง กลางตะวัน
เย็นยามค่ำ ลาแสง จางจากหาย
เหล่าฝูงสัตว์ ใหญ่น้อย หากินสบาย
ราตรีขจาย หลับนอน ผ่อนกายเบา
สรรพสัตว์ วนเวียน วันคืนลับ
จนเมื่อกลับ หลับใฝ่ ฝื้นไม่เห็น
ทนช้ำชอก น้ำตา ส้านกระเซน
มืดมาเกิด ทนเข็น มืดจากลา
เสียงแม่แว้ว หวานขาน ไขใจให้
ยลยินใน ใสแสง ส่องทางสวรรค์
ฟังแล้วลืม ไม่ลง ปลงสงบพลัน
สติตรองมั่น ติดตาม ตนตลอดไป
ใบไม้ม้วน รวมร่วม สายน้ำไหล
หัวใจใส ม้วนรวม ธารธรรมไสว
เกลียวกลมกอด ไกวกวัด พิพัฒใจ
หลั่งธรรมให้ แผ่นดิน ถิ่นเกิดมา
25 มิถุนายน 2546 08:40 น.
น้ำ
เก็บไว้นะ เก็บไว้ ณ.กลางใจ
เธอสดใส สุขสม ทุกสมัย
ฝากแด่น้อง จองฝัน ละเมอไป
อย่าจากไกล อย่าเลือน เหมือนละออง
วงแขนทอด กอดลม ห่มไอหนาว
มองทุกคราว จันทร์เพ็ญ เด่นสกาวผ่อง
อกว่างว้าง วอนเว้า เฝ้าเสียงซ้อง
ขานเพลงร้อง วิหก วกวนไพร
ณ.กลางป่า ดงดอน จำจากคอน
แก้วตาพี่ เว้าวอน ร้อนอกไหว
หาไม่เห็น เธอสุข หรืออย่างไร
ห่วงอาลัย อาวรณ์ อาทรจันทร์
คงเป็นฝัน ใฝ่เฝ้า เงาจันทร์ฉาย
กระแตต่าย หมายฟ้า อนิจจาฉัน
แหงนมองเธอ สุดสูง แม่ดวงจันทร์
ยิ่งพิศพลัน อร่ามตา ท้ายลนิรันดร
23 มิถุนายน 2546 14:02 น.
น้ำ
@สติตามดูจิตผู้ ยุรยาตร
ณ.กายในกายมาตร สิ่งเศร้า
หายใจเลื่อมวิลาส ร่มรื่น
กายทบแข็งนั่งเร้า ใฝ่รู้ รสธรรม.....ฯ
@สติดูรู้ทั่วพร้อม เวทนา ในเวทนา
สุขทุกข์โสมนัสพา พบเข้า
โทมนัสอุเบกขา รู้สึก
นั่งนิ่งไป่ขัดเคล้า ขุ่นข้อง หมองมัว.....ฯ
@สติดูจิตในจิตน้อม โน้มเย็น
ดุจดั่งชมชื่นเพ็ญ อร่ามแท้
เชยฉ่ำปิติเห็น สงบสว่าง
แลน้อมติดตามเลิศแล้ จิตแจ้ง เจิดจันทร์.....ฯ
@ธรรมในธรรมสติล้วน แสนสุภา
จ่างเจิดจรัสหรรษา พบเข้า
สังขารทุกข์ขังหา อนิจจา
ธรรมอนัตตาใฝ่เฝ้า เริ่มตั้ง สติตรอง.....ฯ
น้ำเขียนจากอารมย์กลอนผิดพลาดขอภัยผู้รู้ทุกท่านด้วยครับ
22 มิถุนายน 2546 08:24 น.
น้ำ
๑
คอยลมหวิว แก้มนวล ผ่าวข้างนั้น
คอยแจ่มจันทร์ โค้งฟ้า หาไม่เห็น
คอยรักเร้า เคล้าเสียง สายลมเย็น
คอยว่าเป็น เพียงเงา เฝ้าชวนกัน
๒
สายลมกอด ทอดแขน ผ่าวเรือนผม
สายลมไล้ เอวกลม เรือนร่างนั้น
สายลมชม พรมจูบ เนตรแก้วจันทร์
สายลมสวรรค์ พลันร้าง จางคืนวัน
๓
วงแขนฉัน มั่นโอบ กอดนางเดียว
วงกอดเกลียว รักเดียว ไม่แปรผัน
วงล้อรัก คำพัก พลอดรำพัน
วงจิตมั่น สงบมุ่ง หมายหนึ่งเดียว
22 มิถุนายน 2546 02:45 น.
น้ำ
เป็นเพียงกระแตต่าย หัวใจหมายชมดอกฟ้า
อกเอ๋ยอนิจจา หลงรักษาเพียงเงาจันทร์
เนตรแก้วงามคมขำ โอษฐ์อิ่มนั้นแดงเฉิดฉัน
ร่างสะอางยลงงงัน ฝากใจมั่นหมายแก้วตา
โอ้ว่าทรัพย์นับแสน ไม่หมายแม้นแม่นวลข้า
งามจับใจอรชอนพา หวังปองกว่ามณีงาม