23 เมษายน 2546 01:59 น.
น้ำ
คิดถึงคนึงหาฟ้า ฝันฝาก
มิตรยามยากพราก กันไกล
ฝากจันทร์คอยห่วงใย ขวัญใจ
ฝากรักไปฝังปักใจ จันทร์ทอง
รักกันแม้อยู่ไกลขอบฟ้า เขาเขียว
หวังไม่แคล้ยวหอแห่ง ดาวสอง
รวมใจแนบประคอง จันทร์ส่อง
ไกลกันจันทร์กอดน้อง แก้วตา
ไอหมอกม่าน ไอใจ สานไอรัก
เมฆาพัก จอมขวัญ รักเมฆา
ละอองไอ รักษา น้องกัลยา
ไม่รักไม่ มาหา ดาวค้างฟ้า
ไอทะเล พัดมาไกล แสนไกล
สุดหวนห่วง อาลัยใคร จะเหลียวหา
แม้นพบเหมือน มิได้พบ ยังกล่นมา
จันทร์ไม่มา ไอทะเล เห่รักรอ
22 เมษายน 2546 17:59 น.
น้ำ
สัญญาวิปลาส จิตรวิปลาส ทิฏฐิวิปลาส
ถือในสิ่งไม่เที่ยง ว่าเที่ยง
ถือในสิ่งที่เป็นทุกข์ ว่าเป็นสุข
ถือในสิ่งที่มิใช่ตัวตน ว่าตัวตน
ถือในสิ่งที่ไม่งาม ว่างาม
..........วอนเอื้อนเอ่ยเฉลย.............ความเรียงร้อยจักลอยจด
สรรหาคำสวรนท..............พุทธพจน์รสพระธรรม
โอ้อานิจจาข้า.......................รักหนักหนานวลเนื้อทอง
วานลมกลมกอดน้อง.........ใฝ่ปองรักปักดวงมาน ฯ
..........หวังฝากใคร่หทัย.................เร้าเคล้าเคลียกาลนาน
วันผ่านรักเจ้าร้าง.............ว้างดวงฤดีวางวาย
..........รักแสนรักหักใจ..................ใจหักหวงห่วงมิหาย
ดั่งบ่วงกรรมทำไว้............จำชดใช้ไร้คู่เคียง ฯ
22 เมษายน 2546 09:06 น.
น้ำ
คิดถึงฉันลึเปล่า.............ดาวเด่นฟ้า
คิดถึงแก้วตา.................เดือนของพี่
คิดถึงน้องยา..................เมฆาลอยข้ามนที
คิดถึงมิตรคนงาม..........ยามจันทร์จร
ภาพความฝัน ลอยข้าม ฟ้าราตรี
หวังบุณมี รวีแวว ทิคำพร
วอนลมหม่ ไอหมอก ใจอาวรณ์
ลมรักอ่อน ผ่อนใจ อย่าอาลัย
วานลมพัด โบกโบย โลกสุขสรร
วานเจ้าจันทร์ ชวนคุย สวรสักวัน
วานดวงดาว พราวฝัน ใจใสวรณ์
วานใจสอน วอนเว้า นอนฝันดี
แม่ใจใส ไสวใคร ก็คิดถึง
แม่ใจซึ้ง ความงาม ที่ฤดี
แม่ใจสอน สติ วอนรวี
สติมี ที่ใจใส ใคร่อุ่นมิตรเ ธอ
นึกถึงนะ
21 เมษายน 2546 17:27 น.
น้ำ
ฉันนั่งมองทะเลยามแสงแดดเบาบาง และคลื่นอ่อนอ่อน ลมโชยสบายตลอดเวลา ได้จินตนาการณ์ว่าทะเลยามราบเรียบกว้างใหญ่มิมีขีดจำกัด เมื่อเป็นปลาที่วายสู่มหาสมุทรกว้างแล้วจะมีความรู้สึกอย่างไร
หรรษามัจฉาวายแหวก ไปมา
โบกหางพาดิ่งสู่ สายนที
หทัยเปรี่ยมแรงจรสู้ รวี
ถิ่นน้ำที่เค็มผ่อนผาย คลายเบา
ครีบซ้ายพายปัดพัดเคลื่อน คลืนไหล
คลีบขวากวาดคลื่นไปหันออก เลเฒ่า
ใจดิ่งนิ่งดูรู้อยู่ภาย ในเนา
สงบเย็นเฝ้ามุ่งมหา สาคร
ปลาเอ๋ยจะวายสู่ทิศ ทางใด
ใครเอ๋ยเคยรักจำจาก อาวรณ์
เมื่อไกลเขาคงวอนหวน กลับคอน
ขอพบน้องจองปลาน้อย ลอยหนา
ปลาวายมาไกลแสนไกล ฝ่ากฝั่ง
เปรี่ยวใจจังหาใครไม่ เห็นหน้า
ชีพคงลับดับลงนะ เจ้าปลา
ขอวอนกลับท่าถิ่น ทะเลเคย
20 เมษายน 2546 17:36 น.
น้ำ
ดาวเดียวกัน.............ท้องนภา
ดาราเมฆา.................เช่นกัน
ฝันได้พบ..................ทุกคืนวัน
ใจฉันมิ.....................อยู่กับตัว
วานเธอ....................รักษาไว้
แม้ไกลอย่าให้..............รักสลัว
วันที่มีภัย...................ให้มืดมัว
ใจฉันรัว...................เป็นกำลัง
ด้วยชีวิต.............รับผิดชอบ
คือคำตอบ..................ที่มุ่งหวัง
มอบกายถวาย.............ชีวัน
ป้องกันภัย.............ไวรัสร้าย
เหน็ดเหนื่อยกาย....แม้มีบ้าง
ได้พักล้าง............คงหายคลาย
สัจจะใจ..............มิแหนงหน่าย
น้อมใจกาย.........เพื่อชาวไทย