12 พฤษภาคม 2547 23:12 น.
น้ำ
1ปั๊ม เฟือง คาน จักร โค้ง รถโคลง
หมุนโลกรักจรรโลง สี่ล้อ
แล่นวิ่งแหวกโหมโรง จังหวะ นาพ่อ
ถึงกระชั่งไม่ถึงพ้อ ก็ล้อหลุดหาย
2ตามหาล้อที่ห้า อะไหล่ นั้นเอย
เตรียมอยู่ท้ายโคลงไว ว่องวิ้ง
แม่แรงยกอยู่ไหน ยืมแม่
ร้องกู่รักช่วยกลิ้ง รถล้อผมหนา
3ซ่อมเสร็จสำเร็จไซร้ ส่งนาง
ทุกถิ่นทุกที่ทาง ค่ำเช้า
ดอกรักเอ๋ยบานกลาง ทรวงฉ่ำ
โคลงเพราะเสนาะใจเร้า ร่ำรู้คู่ใจ
11 พฤษภาคม 2547 19:03 น.
น้ำ
1ตัวตนมวลหมู่เพี้ยง ธาตุดิน
ลมจุดดันไหลวิญ รับรู้
ไฟน้ำร่วมเกาะจินต์ กายก่อ
คุณโทษดีชั่วสู้ สะสร้างนิสัย
2ไหลเวียนวนวัฏเวิ้ง กัปล์กัลย์
รักก่อชีพจักรผัน สุขเศร้า
เขาสูงส่งปลงปัน เนินต่ำ
ล้วนกลับสู่ดินเร้า แรกนั้นเพียงเดียว
3ฝันไกลอยากล่วงแจ้ง แสงสูรย์
ปลิวเปล่าไร้ปลักกูล เกาะกั้น
วางว่างอนันต์อณูมูล อากาศ
แดนวาดเว้าว้างนั้น แก่นแท้นฤพาน
7 พฤษภาคม 2547 14:45 น.
น้ำ
1เพียรทดแรงกลั่นเร้า ฝันกล
กระดกหกคานมนต์ ทดเข้า
เหล็กเล็กต่างละอองฝน พรมป่า
ฤดีเกิดกระจ่างเร้า มิร้างสิ่งหอม
2หอมมะลิมาถักร้อย ความฝัน นะเอย
หอมอบร่ำรำพัน พจน์แพร้ว
โคลงหอมหอบหมายกัน ขวัญผูก มิตรแฮ
หอมห่ออ้อมใจแล้ว รักยิ้มชื่นสรร
3หมุนบ้างแลหยุดบ้าง สบายอุรา
ตั้งท่างามตามหา ก่องแก้ว
น้ำโค๊กเขียวแดงมา เชิญดื่ม
แล้วอย่าลืมโคลงแพร้ว ผูกเร้ามาเสมอ
4บัวงามกลางโลกหล้า เครื่องจักร
โคลงกล่อมออมคำรัก ฝากไว้
ยิ้มบัวเบิกแย้มภักด์ คำหยาด
หมายแต่งเติมจินต์ไซร้ ซึ่งซึ้งใจหวาน
1 พฤษภาคม 2547 21:54 น.
น้ำ
๑คน ต่างแต่ถิ่นนั้น เกิดหรือ
คน ต่างผิวพันธ์ฤๅ หลากหล้า
คน นั้นเท่าเฝ้าถือ สูงสัตย์
คน ฆ่าคนทั่วฟ้า ฝากแค้นสมรภูมิ
๒ไทย แลนด์แดนพุทธล้ำ เลิศมา
ไทย แก่นแผ่นดินพา เกษตรฟุ้ง
ไทย แท้เก่าแก่นา เรืองจริยะ
ไทย พระอยู่หัวรุ้ง เทิดท้นเหนือหัว
๓ช่วย ตัวเองลอดพ้น พึงตนดีแฮ
ช่วย เพื่อนพ้องยามผจน เรื่องร้าย
ช่วย ด้วยจิตบุญกุศล สูงส่ง
ช่วย เมตตาแผ่คล้าย ช่วยปั้นปันทุกข์ ชนเฮย
๔กัน เองเป็นสิ่งสร้าง เสริมสัมพันธ์
กัน ไว้ดีกว่ายัน เมื่อร้าย
กัน ก่อนเหตุร้ายมัน มายมาก
กัน ต่างระวังอ้าย ชั่วช้าโจรภัย
30 เมษายน 2547 21:55 น.
น้ำ
1เกิดแต่เง่าก่อขึ้น แต่โคลน
ดำดิ่งน้ำปรักโปน โผล่พ้น
อาหารแต่สัตว์โยน ย่ำอยู่
ชินหมู่ชินฝูงล้น หลากเร้าตัณหา
2ได้งอกออกพอรับรู้ แสงรัศมี
ได้หลุดโผล่โคลนพี แผกบ้าง
อธิฐานจิตสู่ศรี แสงส่อง
หวังมิต้องว่ายว้าง วัฏเวิ้งวกวน
3เกิดก่อใกล้แผ่นน้ำ ผิวนวล
ธรรมรสพุทธพจน์มวล มั่นแม้น
คืนวันผิผ่านผวล หมายสู่
ชูกิ่งก้านจ่างแจ้ง แหล่งหล้าบัวบาน
4บัวเบิกบานหลุดพ้น สู่แสง
เป็นดั่งนำโลกแสดง แก่หล้า
พริ้วงามยิ่งยลแจง ให้สุข
สาธุธรรมอยู่คู่ฟ้า ฝากไว้ทุกชน