11 ตุลาคม 2554 20:52 น.
น้องบ้านนา
ไม่สบายใจเลยค่ะวันนี้........
อยากจะออกมาขอโทษ........
ขอโทษคุณพจนา...นะค่ะ.....
หากทำให้คุณพจนารู้สึกไม่ดี....
หรือเข้าใจผิด........................
ไม่มีเจตนาในทางที่ไม่ดีเลยจริงๆค่ะ
มันไปตามอารมณ์และความรู้สึก
ในขณะที่เป็นในใจวุ่นวาย
อยู่แล้วสื่อออกมาทางตัวอักษร......
ย้อนกลับมาดูแล้วมันไม่เหมาะจริงค่ะ..
ทำยังไงดีให้คุณพจนาหายโกรธ..
ขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะ
มันอาจเป็นเพียงคำขอโทษแต่ขอให้รับรู้ว่าไม่ได้ตั้งใจจริงๆ
10 ตุลาคม 2554 09:37 น.
น้องบ้านนา
เมื่อเช้าวันที่ 9-10-54
ได้รับจดหมายหนึ่งฉบับส่งมาจ่าหน้าซองถึงวารี
ซึ่งเป็นชื่อของฉันที่เกิดตอนมาตอนที่ฝนกระหน่ำ
จนน้ำท่วมเป็นบริเวณกว้าง...หลายคนจึงตั้งชื่อนี้ให้
แล้วแม่ก็ตกลงใช้ชื่อนี้ชื่อเล่นชื่อน้ำค่ะ...........
ไปรษณีย์ส่งจดหมายติดแสตมป์มาเรียบร้อย
แม้มันจะมีร่องรอยที่เปียกน้ำฝนบ้าง
แต่เป็นซองจดหมายสีขาวน่ารัก....
มีดอกไม้แห่งมิตรภาพเต็มไปหมด.......
พลิกดูชื่อผู้ส่งให้ชื่อนี้คุ้นๆนะ................
ถึงแม้เราไม่รู้จักตัวจริงก็ตาม...........
ขอบคุณนะ..สำหรับจดหมายที่น่ารักและสวยงาม
น้ำค่อยๆแกะซองจดหมายอย่างปราณีต...........
เสียดายจังเลยจดหมายที่ส่งมาเขียนด้วยปากกา
หมึกซึม...ไม่สามารถมองเห็นอะไรได้เลย.......
สงสัยโดนน้ำฝนแน่ๆเลย..............................
แต่สิ่งที่เห็นอยู่หน้าซองจดหมายคือดอกไม้แห่ง
มิตรภาพที่มันผลิบานมาพร้อมกับสายฝน...
ตอนนี้มิตรภาพดอกไม้งอกงามเต็ม................
หัวใจค่ะ...และคิดว่ามันจะงอกงามในไม่ช้า.....
ขอบคุณนะสำหรับถึงแม้จะไม่สามารถอ่าน
เนื้อหาได้ก็ตาม........................................
แต่เห็นจากซองก็ดีใจมากมายแล้วค่ะ......
ฉันจะเก็บซองจดหมายฉบับนั้นไว้ให้ดี
และรักษามันด้วยความรักที่มาจากมิตรภาพ
ดอกไม้ที่อยู่หน้าซองจดหมายฉันจะใช้...
น้ำใจรดมันแล้วรอวันออกดอกให้เต็ม
ลานกลอน......................................
ขอบคุณนะ.........................................
จดหมายที่มาจากใจ...........................
ฉันจะอ่านมันด้วยหัวใจ....................
ถึงแม้ไม่สามารถเห็นข้อความ..........
ที่เป็นตัวอักษร.................................
รอยยิ้มที่มาจากมิตรภาพและตัวตนของฉันค่ะ
รอรับจดหมายที่จะส่งกลับด้วยหัวใจ...
ด้วยนะ..................................................
ฉันจะสอดดอกกุหลายสีขาวเป็นกุหลาบแห้ง
ไม่อาจมีเหลือความหอม
แต่มันทำจากดอกกุหลาบสีขาวที่บริสุทธิ์......
ซึ่งมันจะแสดงถึงความบริสุทธิ์ใจที่ฉันมอบให้เธอ
......................................................................
7 ตุลาคม 2554 07:01 น.
น้องบ้านนา
ฉันคงเป็นเพียงหุ่นยนต์ที่ถูกฝั่งด้วยไมโครชิพ
ที่สามารถตรวจสอบข้อมูล ตารางการเข้าออกรายละเอียดการเดินทาง
ว่าก้าวเดินไปทางไหนบ้าง
ฉันคงเป็นหุ่นยนต์ที่ถูกเลือกมาหาข้อมูลแล้วจับฝั่งไมโครชิพนำไปรบ
ในสนามรบที่มีความขัดแย้ง
ฉันอาจถูกเลือกหรือฉันเต็มใจที่จะมีส่วนร่วมในภาระกิจครั้งนี้ฉันรู้ว่า
มีไมโครชิพฝั่งอยู่ในร่างกายเมื่อมีความผิดปรกติในร่างกาย
ฉันเจ็บปวดทุกๆครั้งที่ขยับร่างกายแต่ฉันทนได้เพราะฉันรู้ว่าเขาอ่าน
ฉันได้เพียงข้อมูลที่ถูกบันทึกผ่านไมโครชิพ
ไม่ว่าฉันจะทำอะไรเดินไปทางไหนเข้าออกที่ใดข้อมูลก็จะถูกบันทึกไว้
แต่สิ่งหนึ่งที่เขาไม่สามารถอ่านได้คือใจของฉัน
..
หุ่นยนต์ที่ใครเป็นผู้สร้างหรือ..........................
หรือฉันเป็นเพียงสัตว์ดังที่มีคนเปรียบเทียบใช่หากฉันเป็นเพียงสัตว์
ฉันก็ยังคงมีเลือดเนื้อ มีความคิด และที่สำคัญฉันคงมีจิตใจรับรู้และสัมผัส
ข้อมูลมากมายที่เขาได้ไปคงไม่น้อย......................................
แต่น่าเสียดายที่เขาอ่านได้เพียงแต่แผ่นที่เก็บข้อมูล
เขาไม่สามารถอ่านใจฉันได้เลยแม้แต่น้อย........................
ตอนนี้ฉันมีหัวใจที่เป็นมนุษย์โดยสมบูรณ์..มีความคิดความอ่าน
อาจจะขาดความรู้เท่าทันคนแต่ฉันจะเรียนรู้มันด้วยหัวใจไม่ใช่เพียงเครื่อง
มือทางอิเลคทรอนิค ฉันเป็นตัวของตัวเองซึ่งจะรับรู้อะไรก็ตามด้วยความรู้สึก
มากกว่า...
ขอบคุณเสียงของใครบางคนที่เราสื่อสารผ่านกันทางเครื่องมืออิเลคทรอ
นิคแต่สัมผัสความรู้สึกได้เพราะฉันได้ยินน้ำเสียงที่เป็นตัวตนของเขาไม่ใช่
แค่อักษรหรือข้อมูลที่ถูกบันทึกไว้อย่างเดียว
ขอบคุณความรู้สึกที่แสนดี..วันนี้หรือวันไหนก็จะไม่ลืมเราจะเป็นพี่และเพื่อนรักในจินตการที่สัมผัสและส่งผ่านความรู้สึกในจินตนาการพี่ก็ยังคงเป็นพี่และเพื่อนที่แสนดีที่สุดที่รับฟังทุกเรื่องราวและปัญหาขอบคุณจากใจจริง
รอยยิ้มยังคงมีให้เสมอแม้เราไม่เคยเจอและรู้จัก
6 ตุลาคม 2554 18:17 น.
น้องบ้านนา
เคยคิดสงสัยว่าทำไมคนเราต้องมีเงาติดตามตลอดเวลา
เคยคิดเพราะอะไรเงาถึงเดินตามเราทุกฝีก้าว
เคยระแวงและหันหลังมองเงาอยู่ทุกที
เคยทดลองทุกทุกวิธีว่าเงาตามเราอยู่จริงหรือเปล่า
ซึ่งบางครั้งฉันก็อยากหันหลังไปถามเหมือนกันว่า
ติดตามฉันเพื่ออะไร...............
จนขาดความมั่นใจที่จะก้าวเดินเพราะทุกครั้งที่เดิน..
ต้องหันหลังมาดูว่าเงาอยู่ด้วยหรือเปล่า...
แต่วันนี้ฉันกลับมั่นใจ
พร้อมที่จะเป็นตัวของตัวเอง...
ไม่คิดสงสัยและหันมองเงาอีกต่อไป
หากเงาที่ติดตามฉันจะไม่ทำร้ายให้ฉันเจ็บปวด
ฉันก็พร้อมจะให้เงาเดินตามฉันไปทุกฝีก้าว
. ........................................................
ถ้าเธอพร้อมเธอยื่นมือมา...........
เราจะก้าวไปพร้อมๆกันในนามของคำว่ามิตรภาพ
เราจะเป็นเพื่อนรักกัน
เราจะกอดคอกันร้องไห้หากว่าเธอทุกข์หรือว่าเสียใจ
เราจะกอดคอกันหัวเราะเมื่อมีความสุข
เราจะแบ่งปันเรื่องราวดีๆให้แก่กันและกัน
หน้าส่วนตัว
1434
