3 กุมภาพันธ์ 2547 17:41 น.
น้องกาญ
...ยังไม่พออีกหรือ ที่ทำไว้
สะใจแล้วใช่มั้ย ทำร้ายฉัน
คำว่าเพื่อนยังเหลืออยู่มั้ย ในความผูกพัน
จึงตกลงปลงใจกับคนที่ฉันวาดฝันโดยไม่ไยดี
คำว่าขอโทษใช้ได้หรือเปล่า
ในเมื่อเรื่องราวมันยาวนานจนป่านนี้
ละครตบตาที่เธอสร้างมาก็เลิกซะที
ไม่ต้องทำเป็นหวังดีทั้งที่ในใจก็มีคน ๆ เดียวกัน...
..... ..... ..... ..... .....
3 กุมภาพันธ์ 2547 17:40 น.
น้องกาญ
ฉันเหงา...ทั้งที่เราอยู่ตรงนี้
อ้างว้าง...ทั้งที่มีเธอตรงหน้า
เหมือนไม่เคย...มีฉันในสายตา
ความรู้สึก...เหมือนว่าไม่มีใจ
เหงา เหงา...ลมเบา ๆ กระซิบถาม
ตอกย้ำ...ความรู้สึกที่หล่นหาย
เจ็บช้ำ...ทั้งที่เธออยู่ข้างกาย
ร้างไร้...ด้วยหัวใจถูกละเลย
..............................................
หน้าส่วนตัว
845
