5 กุมภาพันธ์ 2547 17:28 น.

ปล่อยให้คนเลวเค้าคบกัน

น้องกาญ


                                     จะไม่โทษว่าเป็นความผิดของเธอ
                       เพราะผู้ชายที่ฉันเจอก็เลวไม่น้อยกว่าเธอซักเท่าไหร่
                                    จึงปล่อยคนเลวคบคนเลวกันต่อไป
                          คนดีอย่างฉันไม่อยากโทษใคร เปลืองน้ำลายฟรี ๆ

                                           ไม่ได้ชมตัวเองซักเท่าไหร่
                             แต่เพราะไม่เคยแย่งของ ๆ ใคร ให้เสียศักดิ์ศรี
                        ไม่ได้หน้าด้าน ฉาบปูนไว้หลายชั้น อย่างนั้นไม่เคยมี
                          จะมีแฟนทั้งที ยังต้องแย่งเค้ามาอย่างนี้...ไม่มีน้ำยา

                    .............................................................................................				
4 กุมภาพันธ์ 2547 19:44 น.

เพราะเธอไม่ใช่ลมหายใจของฉัน

น้องกาญ


ฉันไม่ได้ใช้เธอหายใจ
ดังนั้นเธอจึงไม่ได้สำคัญอะไรนักหนา
เมื่อขาดเธอไป ยังอยู่ต่อได้ ยังมีปัญญา
อย่าทะนงตัวเลยว่า ฉันจะต้องเจ็บชา ถ้าขาดเธอ

กับผู้ชายไม่รักดี ก็แค่นั้น
ไม่เคยคิดถึงพร่ำรำพันเพ้อเจ้อ
ไม่เห็นต้องเตรียมใจ เพราะรู้ว่าผู้ชายเอาแต่ได้อย่างเธอ
พอมีคนใหม่ให้ได้เจอ ก็ปล่อยคนอ่อนไหว ให้รอเก้อ มีน้ำตา

แต่ขอโทษ เสียใจอย่างสุดซึ้ง
คนอย่างฉัน ไม่จำเป็นต้องพึ่ง  ผ้าเช็ดหน้า
ชมรมคนอกหัก ไม่เคยมีฉันไปร่วมวงสนทนา
ดังนั้นถ้าไม่รักจริง อย่ามาเจอเลยดีกว่า
           เพราะสมาคมแค้นแล้วตามไปฆ่า..ยังมี
.................................................................................................				
4 กุมภาพันธ์ 2547 19:34 น.

ฝากฝันไว้กับฟ้า

น้องกาญ


                                       ฝากความฝันไว้กับฟ้า
                                    แล้วคืนพรุ่งนี้จะมาฝันต่อ
                               ดวงดาวจะเก็บความฝันไว้ถักทอ
                                     รอเวลาสานต่อยามราตรี

                                       ฝากภาพเธอไว้กับฟ้า
                          เมื่อฉันหลับตา ภาพเธอจะมาอยู่ในนี้
                       อยู่ในความฝันที่รวบรวมเรื่องราวแสนดี
                             กลั่นจากความจริงใจที่มี  ตลอดมา

                        ....................                .....................				
4 กุมภาพันธ์ 2547 19:24 น.

รุ่งเช้า..ที่เฝ้ารอ

น้องกาญ


                           ดวงตะวันทอแสง
                      ส้ม ๆ แดง ๆ ส่องผืนหญ้า
                        เช้า ๆ ฝนโปรยลงมา
               สาย ๆ ฝนซา เจ็ดสีบนฟ้า ก็ดูสวยดี

                           นั่งแกว่งชิงช้าไกว
                     กิ่งไม้ผลัดใบ หล่นลงตรงนี้
          ดอกไม้แซมผม พลิ้วตามแรงลม ก็ดูเข้าที
           บ่าย ๆ อย่างนี้ อารมณ์ดี ๆ คิดถึงคนไกล

                             ยามเมื่อสนธยา
                     อาทิตย์ลับฟ้า ร่ำลาร่มไม้
     เหม่อมองเบื้องบน เห็นดาวร่วงหล่นอธิษฐานทันใด
        คนที่ฉันฝันใฝ่ จะรักฉันตลอดไป ได้มั้ย..นะดาว

                            นอนบนเปลไหม
               กอดหมอนอุ่นไอในคืนเหน็บหนาว
         เพราะเธอไม่อยู่ เธอจึงไม่รู้ในบางเรื่องราว
         ฉันน้ำตาพราว  เฝ้ารอรุ่งเช้า ด้วยคิดถึงเธอ

     .............................................................................				
4 กุมภาพันธ์ 2547 17:28 น.

ไปเถอะ...ที่รัก

น้องกาญ


                                   ไปเถอะ...เดินออกไปจากตรงนี้
                                     เมื่อฉันไม่ใช่คนที่เธอใฝ่ฝัน
                                      ก็ออกไปหาคนที่เธอต้องการ
                                      ถ้าเธอไม่รักกัน  ไม่เป็นไร

                                       เมื่อก่อนก็เคยอยู่คนเดียว
                                       ถึงไม่มีเธอมาเกี่ยวก็อยู่ได้
                                       แม้จะมีหวังบ้าง อย่างงมงาย
                                     ว่าเมื่อเธอไม่มีใคร จะกลับมา

                                 ......................................................				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟน้องกาญ
Lovings  น้องกาญ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟน้องกาญ
Lovings  น้องกาญ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟน้องกาญ
Lovings  น้องกาญ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงน้องกาญ