23 กรกฎาคม 2547 13:32 น.
น่านฟ้า
พระภูมิพลดลแสงฟ้ามาส่องโลก
ระงับโศกดับทุกข์ทวยราษฎร์ผอง
แผ่นดินชุ่มชนชื่นฉ่ำด้วยธรรมครอง
ธ ปกป้องทุกแหล่งหล้าด้วยปรานี
สองพระบาทราษฎร์เดือดร้อนจรปลอบขวัญ
สองพระกรรณยินยลชนผ่องศรี
สองพระหัตถ์โอบเอื้อเกื้อไมตรี
สองพระเนตรองค์จักรีมีเมตตา
พระเสโทไหลหลั่งทั้งพระพักตร์
พระเสโทเปี่ยมรักอาบนาสา
ดั่งน้ำทิพย์ชโลมชื่นฟื้นชีวา
ปวงประชาตื้นตันอัญชุลี
ขอไตรรัตน์คุ้มครององค์พระทรงยศ
แคล้วคลาดหมดทุกข์ภัยในวิถี
ทวยราษฎร์ผองซ้องสรรเสริญสดุดี
พระภูมีขอพระองค์..ทรงพระเจริญ
******************
ขอพระองค์ทรงพระเจริญ
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม
23 กรกฎาคม 2547 00:59 น.
น่านฟ้า
พระภูมิพลดลแสงฟ้ามาส่องโลก
ระงับโศกดับทุกข์ทวยราษฎร์ผอง
แผ่นดินชุ่มชนชื่นฉ่ำด้วยธรรมครอง
ธ ปกป้องทุกแหล่งหล้าด้วยปรานี
สองพระบาทราษฎร์เดือดร้อนจรปลอบขวัญ
สองพระกรรณยินยลชนผ่องศรี
สองพระหัตถ์โอบเอื้อเกื้อไมตรี
สองพระเนตรองค์จักรีมีเมตตา
พระเสโทไหลหลั่งทั้งพระพักตร์
พระเสโทเปี่ยมรักอาบนาสา
ดั่งน้ำทิพย์ชโลมชื่นฟื้นชีวา
ปวงประชาตื้นตันอัญชุลี
ขอไตรรัตน์คุ้มครององค์พระทรงยศ
แคล้วคลาดหมดทุกข์ภัยในวิถี
ทวยราษฎร์ผองซ้องสรรเสริญสดุดี
พระภูมีขอพระองค์..ทรงพระเจริญ
*****************
21 กรกฎาคม 2547 01:20 น.
น่านฟ้า
แค่เพียงพบสบตาแม่น้องน้อย
ใจพี่คอยเฝ้าคิดถึงรำพึงหา
จมูกโด่งโค้งรับกับดวงตา
แม่หยาดฟ้ายิ้มแย้มมาแต้มใจ
คิ้วคันศรอ่อนแรงแก้มแดงชาด
ริมฝีปากราววาดให้หวั่นไหว
สล่างทรงเอวองค์อ่อนเหมือนงอนใคร
นิ้วเรียวไล้ลูบล้ำเช่นลำเทียน
อกอวบอิ่มพริ้มพราวราวสลัก
ให้เริ่มรักเรียวขาน่าหลงใหล
สองเท้าย่ำยามเดินงามเกินใคร
จนคลั่งไคล้ใหลหลงเจ้านงคราญ
เพียงลอบพิศติดตาพาพี่เผลอ
เฝ้าละเมอมองหาแม่ตาหวาน
ได้ฟังเสียงสำเนียงเจ้าเฝ้าทรมาน
โปรดช่วยสานไมตรีพี่มีมา...
***********************
15 กรกฎาคม 2547 02:19 น.
น่านฟ้า
นอกจากฉันเธอนั้นมีคนอื่น
ที่หยิบยื่นไมตรีมีเสมอ
หนึ่ง..สอง..สาม..สี่คนล้นใจเธอ
ล้วนเลิศเลอกว่าฉันกันทุกคน
ก็ไม่อยากเปรียบเทียบกับคนไหน
แต่หัวใจไม่ยอมรับกลับสับสน
คอยหึงหวงห่วงใยเป็นกังวล
ต้องทุกข์ทนหมองไหม้ในใจเรา
พยายามบอกตัวเองให้เลิกคิด
แต่ก็ติดตรงที่เธอมีเขา
หยุดไม่ได้ไม่ยอมเชื่อเบื่อใจเรา
เมื่อตัวเศร้าก็พาลเธอเสมอมา
พอเธอโกรธจึงรู้สึกสำนึกผิด
หัวใจคิดแต่คับแค้นแสนห่วงหา
ไม่นึกถึงคนดีเอือมระอา
กับความเขลาเบาปัญญาที่ฉันมี
เธอย้ำบอกว่ารักฉันนั้นที่สุด
มิอาจหยุดคิดถึงได้ม่หน่ายหนี
ฉันก็ยังน้อยใจไปทุกที
เป็นอย่างนี้จะให้เธอทำอย่างไร
ฉันไม่เคยเชื่อใจใครสักนิด
แค่เพียงผิดใจกันก็หวั่นไหว
แล้วก็ต้องง้ออยู่ดีที่ทำไป
แล้วทำไมไม่ไว้ใจกันสักครา
ฉันขอโทษ..ที่หวงจนหน้าบึ้ง
แต่ที่หึงก็เพราะรักสเน่หา
ต่อไปนี้จะเชื่อใจขอสัญญา
ที่รักจ๋า..หายโกรธกันเท่านั้นพอ
******************
หายโกรธ..หายเบื่อ..หายเซ็งนะคะ
สัญญาว่าจะเชื่อใจ..จะไม่น้อยใจอีกแล้ว
ยกโทษให้แล้วมารักกันเหมือนเดิมนะคะคนดี
12 กรกฎาคม 2547 01:41 น.
น่านฟ้า
นอนหลับนะคะคนดี
คนรักของเธอคนนี้อยู่ใกล้ๆไม่ห่างหาย
คอยลูบผม..จูบหน้าผากให้เธอหลับสบาย
ค่อยผ่อนคลายจากฝันร้ายที่พบเจอ
นอนหลับนะคะที่รัก
เอนกายพิงพักตรงนี้เถิดหนา
ฉันจะโอบกอดเธอไว้แล้วกล่อมให้นิทรา
ด้วยอุ่นไอแห่งเสน่หาที่ล้นใจ
ตื่นขึ้นมาคงสดชื่น
ลืมความขมขื่นและหม่นไหม้
ไม่ต้องหวาดกลัวสิ่งใดๆ
เธอจะมีฉันอยู่ใกล้ๆทุกวันคืน
******************
หน้าส่วนตัว
3189
