21 สิงหาคม 2551 10:47 น.
น่าน นามเมือง
เก็บเอาความทรงจำมาเรียงต่อกันในวันเหงา
วันที่เคยมีสองเรา...เคยเดินร่วมทางฝัน
แม้วันนี้มันจะเป็นเพียงความทรงจำของวันวาน
แต่ภาพเก่าเก่าในวันหวานไม่ได้เลือนลบไป
ขอบคุณนะที่มีวันเวลาเหล่านั้นให้คิดถึง
อย่างน้อยมันก็เคยลึกซึ้งและยังมีความหมาย
แม้ว่าวันนี้สองเราต้องอยู่ห่างกันอย่างมากมาย
แต่เธอยังคงมีคุณค่าต่อจิตใจ..ที่ลบเลือนไม่ได้จริงจริง
14 สิงหาคม 2551 12:14 น.
น่าน นามเมือง
ฉันพร้อมที่จะให้เธอในทุก-ทุกสิ่ง
จะไม่หยุดนิ่งในสิ่งที่เธอร้องขอ
จะเผื่อใจจะไม่รักใครฉันจะเฝ้ารอ
ไม่อยากคิดที่จะถอนหรือแม้แต่ท้อใจ
เพราะเธอคือทุกสิ่งที่ฉันมี
เธอคือรักที่มีมากกว่าคำไหน
คือรักที่ฉันให้ได้มากกว่าหัวใจ
ขอใช้คำว่า..มากกว่ารัก..ที่จะให้เธอ [*-*]
10 สิงหาคม 2551 11:47 น.
น่าน นามเมือง
เส้นขนานของหัวใจ...ที่ไร้ทางเดิน
อยากกลับคืนใจไปเหมือนเก่า
อยากจะเอาหัวใจไปคืนสู่
อยากกลับไปหาเธอนะโฉมตรู
อยากบอกให้รับรู้ว่า..คิดถึงเธอ
แต่หัวใจไร้ทางที่จะกลับ
เส้นทางดับลับไปที่ไหนเหรอ
มองหาทางแต่หาไม่เคยเจอ
ทางหัวใจที่ไร้เธอ..มาแนบเนา
ทางเดินที่ว่าเส้นทางอยู่ที่ไหน
มองหาใจไม่เห็นอย่างใครเขา
ไร้ตัวเธอคนดีไม่มีแม้แต่เงา
มีแค่ความว่างปล่าว..ร้าวในใจ
หนทางเดินของใจไร้เธอคู่
แม้ยิ้มอยู่ก็รู้ว่าฝืนแค่ไหน
เส้นทางนี้ที่ฉันเดินไม่มีใคร
มาเกาะกุมมือฉันไว้..เมื่อไร้เธอเคียง
8 สิงหาคม 2551 19:18 น.
น่าน นามเมือง
ดอก กาสะลอง บานแล้วกา แม่เอย
ปี๋นี้ ลูกยังไม่ได๋กลิ่นมันเลย ต้องถามหา
จำได้ว่า ดอก กาสะลอง นั้นหอมจื่นใจ๋แต้ว่า
ปั๋นอี้ คงบานแล้วละกา ลูกยา ก้อยังอยู่ไกล
ตะวันตกดินแล้ว นกน้อยกะบินสู่ฮัง
แต่ ลูกคนนี้ ยังอยู่ในเมืองสวรรค์..จั้นฟ้า
เมืองตี้ บ้านเฮา ฮ้องเปิ้นว่าเมืองสุขหนักหนา
แต่แม่ ฮู้ก่อว่าลูกยา กึ๊ดเติงหาบ้านเฮา เต้าใด
ขอฝากผลงานด้วยนะคะ ฮับใจ๋หน้อยหน้อยของสาวเหนือตวยเน้อเจ้า
หน้าส่วนตัว
1177
