20 พฤศจิกายน 2551 10:35 น.
น่าน นามเมือง
ฝากเสียงกระซิบ..ไปบอกเขา..ที่อยู่ไกล
บอกว่ายังมีใคร..รอเขากลับมา..ที่ตรงนี้
ฝากสายลม..ที่พัดผ่านบอกเขา..ให้รู้สักที
ว่าคนที่รออยู่ทางนี้..คิดถึงเขาเหลือเกิน
เขาจะรู้บ้างใหม..จะรู้หรือปล่าว
ว่ามีอีกคนที่ใจรวดร้าว..ยามที่ต้องห่างเหิน
ที่ปลีกตัวมา..อยู่ไกลจากเธอ..ทุกเส้นทางที่ก้าวเดิน
กรุณา..เธออย่ามองว่าฉันกำลังเพลิดเพลิน..หรือหลงระเริงอยู่กับใคร
อยู่ทางนี้...ฉันก็มีแต่...ความเหว่หว้า
คิดถึงเธอ..ก็ร่ำไห้ออกมา..เธอรู้บ้างใหม
เจ็บปวดเหลือเกินที่รักเธอ..แต่ต้องแยกทางมาแสนไกล
เพราะฉันไม่อยากเป็น..มือที่สามของใคร..ทำร้ายใจใครอีกคนของเธอ
30 ตุลาคม 2551 09:56 น.
น่าน นามเมือง
เหลือเพียง...ความว่างปล่าว
กับใจดวง ..เหงา-เหงา.. ดวงนี้
ยึดติดอยู่กับ...ความทรงจำเก่า-เก่า...ทุกที
ทั้ง-ทั้ง ที่ ในใจก็รู้ว่าไม่อะไรดี..ขึ้นมา
ยังคง..คิดถึงเธอ..อยู่ทุกวัน
ยังจำเวลา..ที่เรามานั่งนับดาว..บนฟ้า
เรานั่งอมยิ้ม..แล้วก็หันมา..สบสายตา
แต่วันนี้ไม่รู้ว่า..เธอไปสบสายตากับใคร
เธอคิดถึงฉัน...บ้างรึเปล่าว
ยามที่..หัวใจเหน็บหนาว..เธอจะเศร้าบ้างใหม
ห่างกันแบบนี้..เธอคงลืมฉัน..ไปจากใจ
คำถามอีกมากมาย..ที่อยากให้คนไกลตอบฉันที
13 ตุลาคม 2551 11:44 น.
น่าน นามเมือง
หนทางของชีวิต..รู้ว่ายังอีก..ยาวไกล
แต่หนทางของหัวใจ...ทำใม..ช่างเงียบเหงา
มองขึ้นไปสุด..ขอบฟ้าที่ถักทอ..เป็นสีเทา
บอกกับใจตัวเองอย่าง..เบา-เบา..ว่างเปล่าเหลือเกิน
........................................................................
ยามที่รู้สึก..เหนื่อยหน่าย..กับชีวิต
อยากจะรู้ว่า..ใครเป็นคนลิขิต..ให้เราต้องห่างเหิน
ห่างกันไปทุกที..ในแต่ละเส้นทาง..ที่ก้าวเดิน
ฉันอยากรู้เหลือเกิน..ที่ห่างเหินเป็น..เพราะใคร
.......................................................................
หนทางที่..ต้องก้าวไป..ข้างหน้า
ไม่มีเธออยู่..รู้รึเปล่าใจมัน..อ่อนล้าแค่ไหน
แค่คิดว่าจะต้องก้าวจากจุดนี้...เพื่อตามหาความฝัน...อันยาวไกล
ฉันก็ทรุดตัวลงแล้วร้องไห้...ฉันทำไม่ได้เมื่อ...ขาดเธอ
.........................................................................
ปลายขอบฟ้า..ที่แสนจะยาวไกล...ลับตา
วันนี้รู้แล้วว่า..ไปไขว่คว้าไม่ได้..อย่างที่ใจเสนอ
เมื่อขาดแรงใจ..มาเติมต่อพลังของฉัน...นั้นคือเธอ
วันนี้ฉันก็ทำได้แค่..นั่งมองเหม่อ..ไปที่ปลายฟ้าอันงดงาม
.........................................................................
10 ตุลาคม 2551 13:08 น.
น่าน นามเมือง
สุดสายตา..ที่ปลายฟ้า..งดงาม
ใจอยาก...ถามหาคน...อีกฝั่งนั้น
เป็นอย่างไร..คิดถึงกัน..ใหมสักวัน
คำถามจาก...ฉันคนไกล...ที่ได้แต่คิดถึงเธอ
จากวันเลื่อนลอย..คล้อยเป็นปี..ที่ผ่านพ้น
หัวใจของ..คนทางนี้ก็ยัง..รักเธอเสมอ
แม้เนิ่นนาน..ที่เราสอง..ไม่ได้พบเจอ
ฉันก็ยัง..รักเธอเสมอ..ไม่เปลี่ยนไป
18 กันยายน 2551 19:58 น.
น่าน นามเมือง
บอกกับใจว่า..ไม่เป็นไร..อดทนไหว
แม้ข้างใน..หัวใจ..จะปวดปร่า
เจ็บนะ..ที่คิดถึงเขา..แล้วมีน้ำตา
เจ็บเสียจน..ด้านชา..ไปทั้งหัวใจ
พักความปวดร้าว..กับเงาของ..ความมืดมิด
เหมือนจะปกปิด..บาดแผล..เอาไว้
ทั้งที่เจ็บนะ..เจ็บจนแทบจะ..ขาดใจ
บอกกับตัวเองว่า..เข้มแข็งไว้..คงไม่ตายแค่ขาดเธอ
หน้าส่วนตัว
1625
