20 กันยายน 2547 21:51 น.
นุชลิน
พันธนาการฉันสิ...ที่รัก
มีดหั่นผักจงปักกลางระหว่างอก
ไม่ดึงดันมิพรึงพรั่นงันงก
เพราะตัวฉันสกปรกมาแต่ไร
เอาสิ...สาดลงเลยน้ำกรด
ต้มน้ำร้อนราดรดให้เปื่อยไหม้
เท่าที่เธอปรารถนาสาแก่ใจ
เพื่อลบล้างหน่งใครทรยศ
นั่นจอบ...ขุดหลุมสิ ขุดให้ลึก
เอาคมสับคอฉึก! ให้เลือดหยด
ถีบร่างกลิ้งลงไปไอ้คนคด
เกลี่ยดินกลบมิดหมดรถบดทับ
ไม่โกรธไม่เกลียดเธอ...คนดี
หนึ่งชีพนี้ยอมตายตาหลับ
ด้วยมือเธอน้อยน้อย...แม้ย่อยยับ
ชาติหน้ามีจะยังกลับมารักเธอ
31 กรกฎาคม 2545 10:33 น.
นุชลิน
แล้วฉันก็ได้รู้
ว่าสิ่งที่เธอเอ่ยมาทั้งหมดหาใช่ความจริง
เธอทำเพื่ออะไร ?
วันนี้เธออยู่กับฉันแต่เมื่อวานนอนอยู่กับเขา
มันยังงัยกัน !
ปากพร่ำบอกว่ามีฉันคนเดียว
แต่หลบไปเที่ยวกับคนอื่น
เวรกรรมฉัน...ที่ต้องมาคบคนพรรค์อย่างเธอ
ช้ำอยู่หรือหัวใจ...ฉันไม่แน่ใจ
แต่รู้ว่ามันเจ็บลึกสุดขั้ว
เหมือนโดนหมาที่รักมันปักเขี้ยวลงไปสุดคมลึก...กลางใจ
แล้วฉันก็ได้รู้...
ว่าจะเธอจะอยู่ส่วนไหนของเศษใจ
27 กรกฎาคม 2545 14:46 น.
นุชลิน
เส้นสายลายสีสดแสง ดั่งไฟร้อนแรง
ดั่งเพลิงรุกโหมโรมรัน
คล้ายใครตั้งใจสร้างสรรค์ คล้ายธรรมชาติปัน
ผิดแผกแยกนามความจริง
ดั่งในใจคนล้นสิ่ง สุข-ทุกข์ แอบอิง
แอบซุกซ่อนไว้ในทรวง
ยากแท้หยั่งถึงหลอกลวง ใจคนหนึ่งดวง
โหมร้ายกว่าไฟต้องลม
เปรียบไว้เพลิง-ไฟเหมาะสม เปรียบใครนิยม
โกรธ-เกลียด-เคียดแค้น แน่นใจ
27 กรกฎาคม 2545 14:23 น.
นุชลิน
เถิด...ถ้าเธออยากจะไป
แม้หัวใจจะเจ็บร้าวเศร้าสุดแสน
ฉันขอเลือกจากไกลไม่มีแฟน
ไม่มีเธอคอยโลดแล่นบนเส้นทาง
ฉันเคยฝันเคยหวังเคยตั้งจิต
มีชีวิตมีคืนวันร่วมกันสร้าง
มีความสุขบนวิถีที่เราวาง
แต่ละก้าวเราย่างอย่างมั่นใจ
หากความฝันพลันจบลบเลือนจาก
เขามาพรากความฝันเธอหวั่นไหว
เขาก้าวมาฝ่าเส้นทางเราห่างไกล
มาพรากใจเธอเขวไขว้ไร้คำนึง
ไม่มองเห็นความหวงไม่ห่วงหา
ไม่ห่วงไยไม่ปรารถนาไม่คิดถึง
ไม่สนใจในอดีตที่ติดตรึง
ไม่รู้ซึ้งถึงรักแท้อันแน่นอน
เถิด...ถ้าเธอจะไป
ฉันคงไม่ห้ามเธอเหมือนวันก่อน
เมื่อเส้นเราสร้างไว้ไม่สุนทร
ฉันไม่วอน...ไม่อาลัย...ไม่อำลา
22 กรกฎาคม 2545 11:39 น.
นุชลิน
@ น้องน้อยวัยประถมฯ
ช่างน่าชื่นน่าชมสมวัยใส
บริสุทธิ์ผุดผาดสะอาดวัย
เปรียบผืนผ้าพับไว้ไร้ราคี
จงขยันหมั่นเพียรฝึกเขียนอ่าน
ฟังครูบาอาจารย์อย่ารั้นหนี
เชื่อพ่อแม่เผื่อแผ่ตนเป็นคนดี
ทำหน้าที่เด็กไทยตั้งใจเรียน
@ น้องน้องมัธยมฯ
จงรู้ข่มรู้คุมใจเมื่อวัยเปลี่ยน
เป็นวัยรุ่นวุ่นนัก รัก วนเวียน
หากผิดเพี้ยนอาจพลาดพลั้งทั้งชีวิต
จงตั้งใจใฝ่รู้ดูตำรา
คิดค้นคว้าสร้างค่าปัญญาสิทธิ์
ปลูกสำนึกงดงามแนวความคิด
ไม่หลงผิดติด อบาย ช่วงวัยวน
@ น้องพาณิชย์อาชีวะฯ
อย่าลดละความตั้งใจในตอนต้น
วิชาชีพสร้างตนให้เป็นคน
หมั่นฝึกฝนจนชำนาญงานวิชา
อย่าหลง ระเริงสวยร่ำรวยทรัพย์
เที่ยวไนท์คลับเข้าห้างสรรพสินค้า
จัดปาร์ตี้สนุกสนานเฮฮา
จนลืมค่าวิชาชีพวิชาการ
@ น้องเทคนิคเทคโนฯ
อย่าหลงตนว่าใหญ่โตโก้เต็มบ้าน
ถือมีดไม้ไล่ล่าฟันประจัญบาน
ประหักประหาญห้ำหั่นกันเพื่อใคร
หยุดเถิดเพื่อนพ้องน้องที่รัก
ไม่คุ้มนักหากอนาคตอันสดใส
ต้องดับลงเพราะหลงคิดเดินผิดไป
แท้ที่จริงความยิ่งใหญ่คือใหญ่รู้
@ เพื่อนพ้องวัยอุดมฯ
ความสำเร็จน่าชื่นชมรอเราอยู่
สร้างสิ่งฝันวันวัยใสให้น่าดู
พิสูจน์สู้ให้รู้เห็นทุกเส้นทาง
ศักดิ์ศรีเรา ปัญญาชน
ต้องรู้ตนรู้ผิดชอบตามกรอบอย่าง
รู้จุดยืนแน่แน่วแนวจัดวาง
รู้สรรสร้างสังคมไทยให้น่าชม
@ เพื่อนรักต่างวัยเรียน
จงพากเพียรเรียนไปให้สุขสม
จนย่อโลกใบใหญ่ให้เล็กกลม
จงเพาะบ่มความรู้สู่หลักชัย
โอกาสเราดีกว่าเพื่อนอีกมาก
เขาทนทุกข์เขาลำบากสักปานไหน
เรานั่งเรียนเราสนุกเราสุขใจ
เขากลับนั่งร้องไห้ใครเหลียวแล
หน้าส่วนตัว
517
