20 ตุลาคม 2552 12:28 น.
นิลวรรณ
มาลีระรวยกลิ่น มนรินถวิลหา
ดอกพลิ้วระลานพา อุระร้าวเพราะอ่อนแรง
ด้วยรักสลายลง ก็พะวงระคายแคลง
ดอกพวงละล่วงแดง ดุจดวงฤดีถอน
เห็นการเวกไหว หฤทัยตะโกนวอน
เห็นดอกมะลิซ้อน พิศคล้ายจะซ้อนรัก
เห็นช่ออโศกพลัน สติมั่นก็จมปลัก
ซ่อนกลิ่นประทินพัก ก็ละไว้มิให้ฉม
รักเร่สิเล่ห์ลวง ผลิล่วงจะใคร่ชม
เห็นช่อระทมตรม ดุจคล้ายดนูหมอง
มวลหมู่ผกามาศ ผิว์วาดจะเคียงครอง
เฟื่องฟ้าผกากรอง ฤจะเทียบ มิเปรียบเธอ
18 ตุลาคม 2552 12:19 น.
นิลวรรณ
เพลินชมไม้ดอกใบในวันนี้
ทำให้มีสุขสันต์กว่าวันไหน
หลังจากที่ความรักมาจากไกล
ด้วยสองใจมาพรากจำจากกัน
จึงหาสิ่งเตือนใจที่ใฝ่ฝัก
ใช้เป็นหลักยั้งใจคลายใฝ่ฝัน
เพื่อบรรเทาความทุกข์สมบุกสมบัน
ทั้งยึดมั่นจิตไว้ให้สมบูรณ์
นำพันธุ์ไม้จัดแต่งแปลงเป็นสวน
ดับความป่วนของใจให้เป็นศูนย์
ลดมลพิษ ผ่องใสได้เกื้อกูล
ทั้งเพิ่มพูนโอบเอื้อได้เกื้อกัน
เริ่มใส่ดินลงกระถางด้วยสร้างเสริม
ไม้ดอก ใบปลูกเติมอย่างสร้างสรรค์
ด้วยหลักเกณฑ์จัดปลูกทุกสิ่งอัน
ให้ลดหลั่น เรียงสวย ด้วยสิ่งอิง
ขอรักสวนเชิดชู ดั่งผู้ชาย
ที่ปองหมายรักแท้แก่ ผู้หญิง
ไม่ทิ้งร้างห่างไกล ใจพึ่งพิง
มอบทุกสิ่งเพียงหนึ่งได้พึ่งพา
แม้สวนสิ้นสดใส ในวันนี้
จะไม่มีสวนใดในวันหน้า
ขอปรับปรุงสวนใจไม่ร้างลา
แทนรักข้าที่อ้างว้างและร้างเลือน
.......................
ps * พันธุ์ไม้ในสวน ได้แก่ ไผ่ฟิลิปปินส์ หวายแคระ
หนวดปลาดุกแคระ พลูฉลุ ดาดตะกั่ว หลิวใต้หวัน
เศรษฐีเรือนอก เฟินข้าหลวง พรมออสเตรเลีย กวนอิมลาย
ผักเป็ดแดง หญ้ามอส รวมทั้ง สิ่งตกแต่งจำลอง หิน ตอไม้
15 ตุลาคม 2552 10:55 น.
นิลวรรณ
ฉันมารอคนดี ณ. ที่เก่า
ที่ซึ่งเราร่วมสร้างเส้นทางฝัน
ทางที่แม้ชั่วกาลขนานกัน
นานนับวันยังเป็นเหมือนเช่นเดิม
เช่นวันนี้ฉันสร้างทางฝันต่อ
ฝันที่ก่อด้วยรักสลักเสริม
สลักร้อยเรียงละมุนไว้จุนเจิม
จุนเจือเพิ่มเผื่อไว้ให้คนดี
คนที่ใช่อาจชวดได้ชมชื่น
ชมไหนอื่นไม่ซึ้งถึงเท่านี้
เท่าชีวิตจิตพร้อมจะยอมพลี
ยอมแม้สิ้นศักดิ์ศรีก็ยังทำ
ยังเหมือนกันอยู่ไหมในความคิด
ความรักผิดที่ ทาง จะย่างย่ำ
ย่างก้าวแต่ละก้าวร้าวระกำ
ระเริงไฟรักช้ำจำฝืนทน
ฝืนหักใจปล่อยวางไม่สร้างต่อ
สร้างแค่พอพักใจไกลสับสน
สับเปลี่ยนทางฝันใฝ่ของใจตน
ใจอีกคนจะรับไหมในฉันเป็น
ฉันมารอคนดี ณ. ที่เก่า
ที่ซึ่งเราบั่นบุกแสนทุกข์เข็น
ทุกข์ท่วมท้อก่อฝันอันยากเย็น
ยากหยุดยั้งยังอยากเห็น เธอเช่นเดิม
12 ตุลาคม 2552 22:45 น.
นิลวรรณ
พิศเพลินพรรณหมู่ไม้ ชวนชม
นามหนึ่งปองนิยม เอ่ยอ้าง
พุด พราวผ่องสวยสม พันธุ์แพร่ นานา
ทุกสิ่งเสริมสรรค์สร้าง ดั่งน้อมนำเสนอ
พุดพราวสีขาวนวล
กลิ่นอบอวลชวนชื่นใจ
หลากพันธุ์ต่างกันไป
จึ่งจารไว้ในบทกลอน
พุดหนึ่งกลีบซ้อน ใหญ่
ชื่อนั้นไซร้ คือพุดซ้อน
พุด สอง พุดแตรงอน
กลีบพลิ้วอ่อนคล้ายปากแตร
พุด สาม เรียก พุดจีบ
เพราะว่ากลีบ จีบปลายแผ่
พุด สี่ เหลืองชวนแล
สวยจริงแท้ พุดน้ำบุษย์
พุดห้า พุดแม่ลา
กลีบทั้งห้ามีหนึ่งชุด
พุดหก ดอกเล็กสุด
เรียกว่า พุดร้อยมาลัย
พุดเจ็ด พุดตะแคง
กลีบทแยงเฉียงเรียงไป
พุดแปดชื่ออยู่ไกล
นามตั้งไว้ว่า พุดทุ่ง
พุดเก้า พุดพิชญา
กลิ่นนั้นหนาไม่หอมฟุ้ง
พุดสิบเพิ่งปรับปรุง
งามจรุง พุดชมพู
สิบพุดที่กล่าวมา
มีคุณค่าน่าเชิดชู
สุดท้ายพุดงามหรู
นามพธู คือพุดไพร
พราวพรรณพุดเพริศแพร้ว เพลินตา
งามเด่นหลากลีลา อ่อนช้อย
เปรียบพุดเพิ่มชีวา เธอนี่
คุณค่าควรเรียงร้อย ฝากไว้ให้ยล<
10 ตุลาคม 2552 14:01 น.
นิลวรรณ
หรือเราไม่เคยรักกัน...?
ใจของฉันหนาวเหน็บและเจ็บปร่า
เพียงเสี้ยวหนึ่งเมื่อเธอทำเย็นชา
คงเป็นเรื่องธรรมดาคนทั่วไป
ยามที่เธอใกล้ชิดกับใครอื่น
ฉันเห็นแล้วขมขื่นและหมองไหม้
แต่ลบเลือนเหมือนไม่ได้เกิดอะไร
หรือ..เป็นเรื่องที่ทำใจไม่ยากเย็น
เธอห่างเหินไม่โทรหา
ฉันแอบซ่อนน้ำตากลัวใครเห็น
แต่แห้งเองโดยผ้าซับไม่จำเป็น
ความทุกข์เข็นเพียงวันกลับมั่นใจ
ยามนี้เธอมาแรมร้าง
ฉันวุ่นวายอ้างว้างทั้งหวั่นไหว
แต่เรื่องอื่นแทรกมาก็ลืมไป
คิดอยู่ว่าทำไมไม่เศร้าตรม
หรือเราไม่เคยรักกัน...?
กับทุกวันที่เฝ้าฝั่งและสั่งสม
เป็นความรัก ความใคร่ ใฝ่นิยม
หรือเป็นเพียงอารมณ์ที่พาไป
หน้าส่วนตัว
3469
