4 พฤษภาคม 2551 17:46 น.
นิลวรรณ
เธอเกิดจาก สิ่งที่ มีชีวิต
จึงใจจิต โอนอ่อน ผ่อนตึงแข็ง
สมเป็นสิ่ง สูงค่า ราคาแพง
ควรแสวง เสาะหา มาแนบครอง
เธอพิสุทธ์ สวยใส ไร้เดียงสา
งามเกินกว่า ที่ใคร ทำให้หมอง
หากตกอยู่ในมือ ผู้ถือปอง
ความผุดผ่อง อาจทำ ให้ฉ่ำเย็น
เธอจึงเป็น สิ่งดี มากมีค่า
ยากจะหา คำเอ่ย เท่าเคยเห็น
ช่วยลดความ หม่นช้ำ และลำเค็ญ
เพราะเธอเป็น มุกงาม นามมณี
ส่วนเธอเกิด จากสิ่งที่ ไร้ชีวิต
จึงใจจิต แข็งแกร่ง ด้วยแสงสี
จากทรายหิน ดินตม ถมทวี
นานนับปี ก่อเกิด กำเนิดมา
เธอเรียนรู้ แกร่งกร้าน ในด้านมืด
ความแข็งฝืด หนักแน่น ดังแผ่นผา
จึงหล่อหลอม สีสัน ด้านกายา
ให้เจิดจ้า สวยเด่น เป็นสีดำ
เธอจึงเป็น นิลดี มากมีค่า
แม้ที่มา ต่างกับมุก ก็คมขำ
หากใครได้ ครอบครองและจองจำ
เธออาจนำ ความสุข ให้ทุกคน
7 เมษายน 2551 12:28 น.
นิลวรรณ
ถนนนี้กลับบ้าน
จากมานานแสนนานผ่านวิถี
อดีตหวนครวญคิดถึงซึ้งชีวี
ฉันจากมาหลายปีที่ป่าดอน
ถิ่นที่เราเคยคุ้น
ยังอวลกรุ่นกลิ่นมาลีคลี่เกสร
เหลืองลมแล้ง แดงทองกาว ขาวขจร
ม่วงเข้ม อ่อน สวยแทรกตะแบกนา
วันนี้ในหน้าร้อน
ที่ฉันย้อนกลับไปใจห่วงหา
หวังเพียงผู้พันผูกปลูกชีวา
เฝ้ารอคอยการกลับมาทุกคืนวัน
หลายปีที่ไกลห่าง
ความอ้างว้างร้างไร้ในใจฉัน
ต่อแต่นี้จะอบอุ่นกรุ่นอนันต์
ต่อชีวิตที่ผกผันให้มั่นคง
ถนนนี้กลับบ้าน
ณ.ถิ่นฐานเยาว์วัยใช่ลืมหลง
สู่อ้อมกอดแสนสุขชื่นและยืนยง
มอบรักส่งพ่อแม่ฉัน วันครอบครัว
23 มกราคม 2551 23:58 น.
นิลวรรณ
แรกเข้ามา เขียนกลอน กระท่อนกระแท่น
ไร้แบบแผน เปะปะ สละสลวย
แต่เพื่อนกลอน สาวหนุ่ม กระชุ่มกระชวย
ต่างร่วมด้วย ช่วยกัน คะยั้นคะยอ
ขอบคุณการ ต้อนรับ สนับสนุน
ทั้งช่วยลุ้น แนวคิด ประติดประต่อ
จึงตั้งใจ จารเจียด ละเอียดลออ
แต่งเติมต่อ นำหนุน ละมุนละมัย
ขอคุณอ่าน ลำนำ สม่ำเสมอ
จะไม่เผลอ แสร้งเส เถลไถล
หากอิงอ้อน ด้วยกวี พิรี้พิไร
อย่าหวั่นไหว เลยเถิด กระเจิดกระเจิง
และไม่ต้อง วิตก กระปลกกระเปลี้ย
ใจอย่าเสีย ทำสะดุ้ง กระยุ่งกระเหยิง
เพราะเป็นคน ชอบชื่น ระรื่นระเริง
จงบันเทิงอย่าเศร้า กระเง้ากระงอน
หากคุณโหม งานหนัก ขะมักเขม้น
ควรว่างเว้น หยุดพัก ขยักขย่อน
จงปล่อยวาง อย่าขึง ตะบึงตะบอน
มาอ่านกลอน โฉมตรู หะรูหะรา.....( ฮา )
19 มกราคม 2551 11:15 น.
นิลวรรณ
อุ่นแสนอุ่น อุ่นใจเหนือใดเท่า
เนาแนบเนา เนาในหัวใจฉัน
กาลล่วงกาล กาลเปลี่ยนหมุนเวียนวัน
ฝันฝากฝัน ฝันยัง เฝ้าฝังจำ
สุขแสนสุข สุขใจ เมื่อได้พบ
สบได้สบ สบซึ้ง ติดตรึงย้ำ
คอยยังคอย คอยเธอ เสนอนำ
คำฝากคำ คำหวาน มอบกานท์กลอน
คิดเฝ้าคิด คิดถึง คะนึงหา
ว้าเหว่ว้า ว้าหวัง เกินยั้งถอน
กลัวแสนกลัว กลัวใจ เอนไหวคลอน
นอนนั่งนอน นอนนึก เฝ้าตรึกตรอง
ใจหนอใจ ใจเรา ไยเฝ้าห่วง
ล่วงเลยล่วง ล่วงลา ใจล้าหมอง
ปล่อยเถอะปล่อย ปล่อยใจ เลิกใฝ่ปอง
ร้องเถอะร้อง ร้องไห้ ปลอบใจตน
รักหรือรัก รักเขา ใจเรานี่
ลี้จงลี้ ลี้ลับ อย่าสับสน
เราคือเรา เรารู้ จงสู้ทน
แอบรักคน มีเจ้าของ จึงต้องเจียม
12 มกราคม 2551 13:52 น.
นิลวรรณ
เด็กเอ๋ยเด็กดี
ควรจะมี หลายอย่างซึ่งสร้างสรรค์
ที่หนูต้องใฝ่ทำนำชีวัน
เพื่อผลอันยิ่งใหญ่ให้บ้านเมือง
มี สิบข้อ ขอให้ใฝ่ศึกษา
สานคุณค่า เพื่อชาติ ด้วยปราดเปรื่อง
จะนำพา เมืองไทยให้ประเทือง
ทั้งรุ่งเรือง เฟื่องฟู ควรรู้กัน
ข้อที่หนึ่งนับถือศาสนา
ข้อที่สองรักษาธรรมเนียมมั่น
สามเชื่อฟัง พ่อแม่ครู รู้ผูกพัน
ข้อสี่นั้น พูดเพราะ เสนาะวจี
ข้อที่ห้า ยึดมั่น กตัญญู
หกควรรู้ ทำงาน และหน้าที่
เจ็ดศึกษา วิชาการ งานมากมี
ข้อแปดนี้ ควรประหยัด หัดอดออม
เก้าสัตย์ซื่อ ถือธรรม นำสมัย
มีน้ำใจ นักกีฬา กล้าหาญพร้อม
สิบบำเพ็ญ ประโยชน์ คุณโทษยอม
ปาบบุญน้อม รับรู้สร้าง แต่ทางดี
สมบัติชาติ รักษา อย่าทำลาย
ทั้งหญิงชาย ควรตระหนักรักศักดิ์ศรี
ในวันเด็ก แห่งชาติ ของทุกปี
ให้สุขขีสมหวังพรพร่างพรู
พร้อมคำขวัญมอบไว้ในปีนี้
จากนายกรัฐมนตรีทีให้หนู
สามัคคี มีวินัย ใฝ่เรียนรู้
และเชิดชูคุณธรรมล้ำค่าเอย
หน้าส่วนตัว
2580
