โอ้ที่รัก จิตใจข้า ดั่งคนบาป

นิลมังกร

โอ้สายลม เจ้าพัดมา จากแห่งไหน
จากแดนไกล สูงสุดหล้า ปลายฟ้านั่น
หรือไออุ่น แสนอ่อนโยน จากตะวัน
นำพาฝัน ให้เคลิบเคลิ้ม อบอวนกาย

ยามเหน็บหนาว เจ้าช่วยปลอบ ประโลมข้า
ยามเคว้างคว้าง เจ้าพัดพา ให้จางหาย
ยามนิทรา เจ้าขับกล่อม ให้ผ่อนคลาย
ยามสุขใจ เจ้ายิ้มร่า ร่วมยินดี

โอ้ที่รัก พวกเจ้าดั่ง ฟ้าเสกสรร
ให้คืนวัน ไม่อ้างว้าง ดั่งใจหมาย
เจ้าคอยอยู่ กุมมือข้า ยามเดียวดาย
ขอบคุณฟ้า ประทานให้ เพื่อนแสนดี

...โอ้ที่รัก จิตใจข้า ดั่งคนบาป
ทำกับเจ้า ช่างเย็นชา ไร้ความหมาย
เจ้าแสนดี ข้ายิ้มตอบ รับแค่กาย
แต่จิตใจ ข้าจมดิ่ง สู่วังวน

ในคำนึง ข้าได้กลิ่น ของดอกไม้
หอมอบอวน ติดกลิ่นกาย ต้องประสงค์
ยามหลับตา ข้าสัมผัส ดั่งเชยชม
เฝ้าทุกข์ตรม คืนวันผ่าน แสนยาวนาน

ดั่งกำแพง สูงตระหง่าน เกินข้ามถึง
ข้าติดตรึง ในอดีต ที่หล่นหาย
เฝ้ามองหา ดอมไม้งาม ที่จากไป
หวังเพียงให้ ได้สัมผัส แม้นิทรา

...โอ้ที่รัก จิตใจข้า ดั่งคนบาป
ทำกับเจ้า ช่างเย็นชา ไร้ความหมาย
เจ้าแสนดี ข้ายิ้มตอบ รับแค่กาย
แต่จิตใจ ข้าจมดิ่ง สู่วังวน

...ขอโทษนะ