27 กุมภาพันธ์ 2550 21:42 น.
นิลจันทรา
ใบพฤกษ์พลิ้วพัดลัดลู่ลม
หอมชวนชมชูช่อสบัดไหว
กลีบบุปผาผกาชาติล่องไป
ผิวหญ้าลู่ไล้ดุจผืนพรมงาม
ธาราระยับวิบวับวาวแสง
ดุจสุริยาจำแลงให้เกรงขาม
สะท้อนรับกับนภาฟ้าคราม
ธารเพชรงามประดับโลกาวิลัย
ภูผาใหญ่ตั้งตระหง่านมั่นคง
ประดับวงศ์พงไพรหลากพันธุ์ไซร้
เปรียบมรกตเม็ดงามที่เกรียงไกร
แผ่นดินใหญ่ประกายชดช้อยเชย
10 กุมภาพันธ์ 2550 10:28 น.
นิลจันทรา
แม้ กายาสลายเป็นเศษจุล
กาล อาจหมุนให้เร็วขึ้น
ผ่าน พ้นไปจนความจำมิอาจฟื้น
ไป ดุจคืนมืดมิดลับจันทรา
แต่ ใจจิตคงคงคิดไม่สิ้นสุด
ใจ เร้ารุดฝังในมนุษา
ผูก พันจนวิญญาณประสานครา
พัน กายาเราสองคู่ชิดกัน
5 กุมภาพันธ์ 2550 12:59 น.
นิลจันทรา
รัก ด้วยจิตใจบริสุทธิ์หนึ่งเดียว
เธอ อย่าคิดที่จะเทียวหนีจากฉัน
ตลอด มาคิดถึงเธอทุกคืนวัน
กาล แปรผันแต่ฉันไม่แปรไป
จาก เพื่อนสนิทจนคิดเริ่มรัก
วันวาน จักฝังใจจดจำไว้
จน ถึงวันที่ฉันจะสิ้นใจ
ปัจจุบัน ไซร้อย่างไรก็รักเธอ
ขอโทษค่ะ ๆ
คือคราวก่อนรีบไปหน่อย
ตอนก๊อปลง เลยหายไป 1 บาท
ขออภัย ๆ
จริง ๆ นะเจ้าคะ
หน้าส่วนตัว
1853
