18 สิงหาคม 2549 12:25 น.
นิลจันทรา
นี่เป็นกลอนที่ไม่ได้ต่อกันนะเจ้าคะ
อย่าเพิ่งเข้าใจผิดว่าข้าน้อยไม่ได้ต่อฉันทลักษณ์
แต่คือมันแต่งคนละเวาลและนำมารวมกันเจ้าค่า
ยามเธอมองฉันเหมือนอยู่ในความฝัน
ดุจสวรรค์ยามที่เธอยิ้มให้
ขอบันทึกความทรงจำที่ดีไว้
อยู่ในใจยามที่เราห่างกัน
อันรักนั้นช่างลำบากใจยิ่งนัก
เพราะบางครั้งไม่มีวันได้รักตอบ
รักทั้งใจรักทั้งหมดที่ได้มอบ
แต่มิเคยได้ความชอบตอบกลับมา
บางครั้งรักช่างมีความสุขยิ่ง
เพราะความจริงรักนั้นดุจความฝัน
บางคนเปรียบรักนั้นดุจชีวัน
เป็นพลังอันยิ่งใหญ่มีผันแปร
รักบางชีวิตช่างหม่นหมอง
มิปรองดองกันและกันเหมือนผู้อื่น
แม้จะมอบความรักทุกวันคืน
มิหวานชื่นดุจรักที่เฝ้าคอย
สลับ ดี ๆ ร้าย ๆ พอใช้ได้ไหมเจ้าคะ
หากมีส่วนใดที่พิมพ์ผิด หรือไม่เหามะสม เชิญติเตียนได้เลยค่ะ
12 สิงหาคม 2549 16:57 น.
นิลจันทรา
วันคืนนั้นผ่านไปรวดเร็วนัก
เพิ่งประจักว่าเวลานั้นมาถึง
เพียรรอคอยเวลาในห้วงคำนึง
ขอให้เธอนั้นตราตรึงลงในใจ
วันที่เธอจะห่างไกลจากตัวฉัน
ถึงวันนี้ฉันยังคงมิสงสัย
ว่าใจฉันมิโศกเศร้าได้อย่างไร
เพราะในใจฉันยังคงมีแต่เธอ
ไม่ว่าเธอจะอยู่ห่างไกลแค่ไหน
แต่หัวใจเราไกล้กันอยู่เสมอ
แม้ว่าเรามิอาจจะพบเจอ
แต่ว่าเธอจะอยู่ในความทรงจำ
12 สิงหาคม 2549 16:50 น.
นิลจันทรา
ฉันจะคงรักมั่นมิเสื่อมคลาย
ขอสายลมเป็นพยานให้กับฉัน
ว่าจะรักเธอตลอดทุกคืนวัน
รักมิผันแปรเปลี่ยนไปจากเธอ
แม้ว่าวันเวลาผ่านพ้นไป
แต่ในใจคงคิดอยู่เสมอ
อีกนานไหมกว่าจะได้พบเจอ
คิดถึงเพียงแต่เธออยู่ร่ำไป
ขออวยพรให้เธอประสบโชค
ให้มิโศกจงเข้มแข็งมิหวั่นไหว
ให้เธอนั้นมีความสุขตลอดไป
และหวังให้ฉันอยู่ในความทรงจำ
5 สิงหาคม 2549 16:01 น.
นิลจันทรา
ใบ พฤกษาพลิ้วตัวยามลมพัด
ไม้ แมกสงัดแต่ไม้ใบคอยสร้างเสียง
พลิ้ว ไหวเรื่อยไร้ดอกไม้คอยข้างเคียง
ไหว อ่อนช้อยร้อยเรียงคำสัญญา
5 สิงหาคม 2549 15:54 น.
นิลจันทรา
สาย ลมพัดพาพฤกษาลอยพลิ้วไป
น้ำ คงไหลมิใส่ใจในสิ่งอื่น
ไหล เรื่อยไปพาความทุกข์หรือร่มรื่น
ไป สู่คืนแห่งความฝันสุดสายธาร
หน้าส่วนตัว
815
