ระบำอสรพิษ

นิรา

กาลครั้งนานมา .. 
	หนุ่มชาวนากลางทุ่งกว้าง
	กระท่อมเก่ารกร้าง
	ให้อ้างว้างเพียงเดียวดาย	

	ออกทำมาหากิน
	เลี้ยงชีวินด้วยแรงกาย
	ปลูกข้าวปักกล้า -หมาย-
	ให้ออกรวงล่อควงเคียว	

	แต่ฝนซาหน้าแล้ง
	ร่องน้ำแห้งต้นข้าวเหี่ยว
	ไร้ผลสักรวงเดียว
	ฟ้ากลั่นแกล้งข้าฯ หรือไร .. 

	นางที่อยู่บนนั้น
	ขอรำพันหน่อยได้ไหม
	โปรดเถิด .. โปรดเห็นใจ 
	ข้าฯ ยากไร้แสนทุกข์ทน ..

	น้ำจากฟ้าหลั่งเถิด ..
	เพื่อให้เกิดดอกออกผล
	อย่าทับถมคนจน
	จนทั้งกายจนทั้งใจ ..

	นางฟ้า .. บนสวรรค์ ..
	ชอบแบ่งปัน .. เป็นผู้ให้ ..
	มิอาจทนเฉยได้ 
	เยื้องย่างเหยียดกรายสู่ดิน 	

	เจ้าชาวนา .. อมทุกข์
	ดูไร้สุขเสียจนสิ้น
	มิอาจเฉย .. ทนยิน
	นั่งฟังนิ่งไม่ยื่นมือ

	ข้าฯ จะช่วยเหลือเจ้า
	แต่จงเฝ้าเรายึดถือ
	ทำความดีนั้นคือ 
	สิ่งแลกเปลี่ยนจงเพียรทำ

	หนุ่มชาวนาดีใจ
	ยิ้มแย้มไปเพื่อรับคำ
	หากข้าฯ พ้นกลืนกล้ำ
	จะก่อกรรมทำแต่ดี

	ทันใดนั้น .. น้ำฝน ..
	รินหลั่งจนข้าวอิ่มพี
	ต่อจากนี้ .. จะมี
	รวงข้าวน้อยคอยเคียวคม 

	ขอบคุณนางบนฟ้า
	ที่ช่วยข้าฯ จากทุกข์ถม
	พ้นผ่านความโสมม
	แห้งแล้งจนร้อนชีวี

	เดินทางกลับบ้านน้อย
	เพื่อรอคอยความสุขี
	รวงข้าวผลพ่วงพี
	จะได้หนีพ้นจนกาย
	
	กลางทางพบงูเห่า
	ดูซึมเซาใกล้วางวาย
	อยากช่วย .. กลัวพิษร้าย
	หากแว้งกัด .. สัตว์มีพิษ ..

	แต่สัญญา .. ทำดี!!!
	จะหลีกหนี .. อย่าได้คิด 
	จับงูใส่ย่าม -ปิด- 
	เอากลับบ้านเพื่อช่วยมัน ..