10 เมษายน 2548 09:15 น.
นิรา
มารยาห้าร้อยเล่ม
เปรียบดั่งเข็มคอยทิ่มแทง
เลศนัยซ่อนแอบแฝง
ยั่วยุแยงให้แคลงใจ
เสน่หาตราตรึง
มัดรัดรึงขึงหทัย
ซุกซ่อนเร่าร้อนไว้
เผามอดไหม้ในสักวัน
หลงรูปว่าจูบหอม
หวังดมดอมครองในฝัน
เฝ้าเพ้อพร่ำรำพัน
ดันทุรังหวังครอบครอง
หญิงชายในโลกหล้า
อยากเสาะหามาจับจอง
ความรัก ... ความใคร่ ... ร้อง
วิ่งเข้าสิงกินดวงใจ
รัก .. ใคร่ ... ใครกำหนด
กำกับบทที่ตรงไหน
รัก ... หวานล้ำฉ่ำฤทัย
แต่ความใคร่ ... ไยเผาทรวง
5 เมษายน 2548 15:28 น.
นิรา
คนสองคน ... สองใจ ..
สี่ห้องใสใครจับจอง
เหมือนดั่งพี่ดั่งน้อง
สองใจมองของต่างกัน
คนสองคน ... สี่ตา
ต่างมองหาตามล่าฝัน
สองตาแรกแบ่งปัน
สองตาหลังอาจไม่มี
คนสองคน ... สี่แขน
ยามขาดแคลนสองแขนหนี
อีกสองแขนยอมพลี
สร้างความดีมีเพื่อให้
คนสองคน ... แตกต่าง
แม้อยู่ห่างหรืออยู่ใกล้
ไม่อาจหวังวาดได้
ต่างหัวใจ ... ต่างทางเดิน
5 เมษายน 2548 12:46 น.
นิรา
เสียงกลองดังกระหึ่ม
ฉันสลึมสลือตื่น
จังหวะจะโคนครืน
ฟังไหลลื่นน่าเต้นตาม
ห้ามใจไม่ให้เผลอ
ลุกขึ้นเก้อเพ้อโครมคราม
เต้นตามด้วยความห่าม
กลัวลนลานตามเขาไป
บอกตัวเองว่าเรามี
จังหวะดีกว่าเขาให้
หากเราตีเมื่อไร
ยับยั้งใจให้จงดี
ฉันล้มตัวลงนอน
บอกพร่ำสอนตัวเองนี้
จังหวะใคร .. ใครมี
จังหวะนี้ฉันเลือกเอง ...
เมื่อไรที่มีคนตีกลอง ...
หากจังหวะไม่เข้าหู ...
...ไม่สนใจ ...
ฉันมีจังหวะของตัวเอง ...
ฉันมีท่าเต้นของตัวเอง ...
หน้าส่วนตัว
768
