30 พฤษภาคม 2553 15:59 น.
นิระนา
ใจของคนคนหนึ่งที่ยังรัก...
ยังมีที่ให้พิงพักอยู่เสมอ
ครั้นเธอลาจากไกลยังละเมอ
เฝ้าแต่เพ้อถึงเธอมิวางวาย
ทั้งยามหลับยามตื่นยังคิดถึง
เฝ้าคำนึงถึงเธอมิรู้หาย
คนเคยรักก็ยังรักไม่เสื่อมคลาย
ทั้งที่เจ็บเจียนตายยังไม่จำ
อยากจะเป็นมากกว่านี้...เกินกว่าเพื่อน
แต่หัวใจคอยย้ำเตือนให้จำไว้
เธอคือเพื่อนเท่านั้น....จำใส่ใจ
ต่อให้ดีมากแค่ไหนก็ไม่พอ
แต่ก็เป็นได้แค่นี้...เพื่อนเท่านั้น
ให้สำคัญกว่านี้...คงไม่ไหว
ให้เป็นมากกว่านี้...ก็ไม่ได้
บทสรุปสุดท้าย...แค่นี้เอง
30 พ.ค. 2553
ในวันที่ผ่านมา ไม่สามารถย้อนกลับไปเพื่อแก้ไขได้ สิ่งต่างๆอยากจะบอกไป
ก็คงทำได้เพียง เก็บเอาไว้ให้ลึกสุดใจ..เท่านั้นเอง
13 พฤษภาคม 2553 12:48 น.
นิระนา
ขอบใจนะที่ครั้งหนึ่งเราได้รัก
ได้รู้จักความห่วยหาเอาใจใส่
ได้รู้จักความอาทรณ์และห่วงใย
ที่มอบให้เพื่อนคนนี้...ยังไม่ลืม
สถานะเปลี่ยนจากเพื่อนเป็นแฟน
เดินเกี่ยวก้อยควงแขนแทนกอดไหล่
จากใกล้ชิดสนิทกันพลันห่างไกล
ระแวงใจกลัวเป็นอื่นตื้นตันจริง
หันกลับมาคบกันฉันเพื่อนเก่า
ระหว่างเราคล้ายๆกับเส้นขนาน
ความรู้สึกมากมีที่ยาวนาน
ไม่ทนทานรับไหวใจซานซม
หากย้อนเวลากลับไปได้...อีกครั้ง
จะหยุดยั้งความรู้สึกเกินเพื่อนไว้
จะเก็บซ่อนให้ลึกที่สุดข้างใน
จะยอมเจ็บดีกว่าบอกเธอไปแล้วร้าวราน
แต่ก็ยังจะขอบใจ...เธออยู่ดี
กับมิตรไมตรีที่ไม่ห่างหาย
ขอบใจเธอมากถึงมากมาย
แม้ว่าสุดท้ายจะเป็นได้เพียง...แค่เพื่อนกัน
ความรู้สึก ณ วันนี้ เธอก็เป็นได้เพียงแค่เพื่อนกันเท่านั้น
คนเราทุกคนต่างมีเส้นทางของตัวเอง เธอมีเส้นทางของตัวเอง ฉันเองก็คงไม่แตกต่าง แม้วันหนึ่งจะกลับมาพบเจอ ถึงตอนนั้นอะไรอะไรมันก็เปลี่ยนแปลงไปมากมาย แต่ก็ยังดีที่เรายังเหลือไมตรีฉันเพื่อนเก็บเอาไว้ ยินดีที่ได้รู้จักเธอ
เพื่อนเอย
หน้าส่วนตัว
1533
