29 กันยายน 2552 11:20 น.

"แม่จ๋า"

ได้ยินเสียงสำเนียงดังก้องหู
ว่าลูกกูขี้เกียจจังชังหนักหนา
ทุกถ้อยคำย้ำนักปวดอุรา
พานน้ำตาแม่ไหลใจเจ็บเกิน
โอ้แม่จ๋าลูกยาเฝ้าร่ำร้อง
แม่ไม่ต้องเสียน้ำตาอีกสักหน
ทุกข์สาหัสเพื่อแม่ลูกยอมทน
สุขเหลือล้นแม่อย่าร้องไห้อีกเลย
ครั้งแม่เจ็บปวดกายทรมานใจ
น้ำตาไหลหลั่งรินแทบสิ้นหวัง
ขอแม่อยู่ต่อไปเติมพลัง
ให้ลูกหวังต่อสู้เพื่อแม่เอย
ลูกนั้นรู้ว่าแม่รักลูกแค่ไหน
บอกเอาไว้ลูกรักแม่มากแค่นั้น
เพียงปากไม่กล้าเอ่ยในทุกวัน
ว่ารักแม่นะ......ทุกวันเลย
ลูกจะทำทุกอย่างให้แม่ภูมิใจ
ลูกจะเป็นหลักให้แม่พิงพัก
ขอเพียงแต่แม่อยู่เพื่อลูกรัก
ไม่นานนักหรอกแม่จะได้ดี