6 มกราคม 2552 10:25 น.
นิระนา
ยามเหงาใจ เฝ้าคิด ถึงเสมอ
คิดถึงเธอ คิดถึง คนเคยรัก
ยามพบเจอ กลายเป็นคน ไม่รู้จัก
เหมือนคนไม่ เคยรัก ไม่เคยแคร์
ผิดด้วยหรือที่ใจมัน ยังคิดถึง
ยังคำนึง ห่วงหาไม่รู้หาย
ผิดด้วยหรือ ที่ยังห่วงใย ไม่เสื่อมคลาย
แม้จะกลาย เป็นคนอื่น แล้วก็ตาม
ฝากสายลมพัดผ่าน บอกเธอที
คนคนนี้ ยังห่วง ให้เธอรู้
แม้จากกัน ฉันเธอ ไม่ได้อยู่
ไม่ได้เคียงคู่ ก็เถอะ จงรับฟัง
บอกเธอที ฉันคิดถึง เธอเสมอ
ถึงเราไม่พบเจอ ก็ไม่หวัง
ไม่คิดหวน ความรักที่มันพัง
ไม่ต้องการรื้อฟื้นความหลัง เพื่อกลับมา
แค่คิดถึง คนคนนึง ที่ฉันเคยได้รัก
เคยประจักษ์ ฝันเคียงข้าง มิห่างหาย
แต่ความฝัน คือความฝัน ต้องเดียวดาย
หยุดทำร้ายความรัก ความหวังดี
ที่เหลือคือ ความห่วงใย ฉันเพื่อน
ที่ย้ำเตือน ความผูกพันเราคงไว้
ขอให้ความรู้สึกนี้ อยู่กับเราตลอดไป
มิตภาพที่มีให้ คงไว้ดังเดิม
6 มกราคม 2552 10:01 น.
นิระนา
10 ธันวา เป็นวันที่บังเกิด
ผู้เป็นพ่อล้ำเลิศ ของตัวฉัน
10 มิถุนา ก็สำคัญ เป็นวันที่แม่ของฉันเกิดขึ้นมา
ส่วนตัวฉันก็คงไม่พ้น 10 แต่เป็น 10 พฤษภา
ชีวิตฉันนั้นมีค่า ก็เพราะมีวันที่ 10 นั่นเอง
แต่ไฉน 10 มกรา กลับเป็นวัน
ที่ฉันต้องสูญเสียคนสำคัญ ดั่งเช่นพ่อ
ขาดเสาหลัก พักพิงเมื่อยามท้อ
ใจหดห่อ ซึมเศร้าเหงาเหลือเกิน
แล้วไม่พอแค่นี้ 10 กันยา
เป็นวันที่พี่ชายฉัน จากลา ไม่บอกกล่าว
ทิ้งความรู้สึกปวดร้าว จากกันโดยไม่พบเจอ
ถึงวันที่ 10 ทีไร ใจหวั่นหวั่น
กลัวซักวัน ฉันต้องน้ำตาไหล
กลัวการพลัดพราก กลัวการจากลาไกล
กลัวว่าอะไรๆ จะเป็นอย่างเคย
หากขอได้ จะขอให้จบที
สิ้นสุดวันที่ 10 พอได้ไหม
ฉันไม่พร้อมที่จะสูญเสียใครไป
ให้ฉันมีกำลังใจได้ก้าวเดิน
หน้าส่วนตัว
895
