13 กุมภาพันธ์ 2552 13:42 น.
นิระนา
เธอรักฉันเพราะอะไรตอบได้ไหม
เธอคิดว่าฉันเป็นใครที่เฝ้าใฝ่ฝัน
เธอให้ฉันเป็นใครในทุกทุกวัน
เธอคิดว่าฉันเป็นตัวแทนของใคร
อยากบอกอะไรเธอสักอย่าง
ฉันไม่ใช่ทางผ่านให้เธอเหยียบย่ำ
ฉันไม่ใช่นางฟ้าที่ต้องทนชอกช้ำ
แต่ฉันเจ็บแล้วจำให้เธอเข้าใจ
ฉันไม่ใช่ตัวแทน.........ของใคร
ไม่ใช่คนที่ใจเธอเรียกร้องหา
แค่เพียงมองเข้าไปลึกลึกในดวงตา
เงาที่เจิดจ้า...ก็ยังเป็นเขาอยู่ดี
กลับไปหาหัวใจเธอเถอะคนดี
อย่าพยายามที่จะมองฉันให้เป็นเขา
อย่าเอาความรักที่วาดหวังของเรา
มาแทนที่เก่าเก่าระหว่างเขากับเธอ
ฉันต้องการหัวใจ....................
ที่รักฉันโดยไม่มีข้อแม้
ที่รักฉันคนนี้ไม่เพียงแค่
เป็นได้แต่ตัวแทนของใคร
13 กุมภาพันธ์ 2552 00:15 น.
นิระนา
มอง....ได้โปรดมองฉันให้เต็มตา
คนที่เธอบอกว่า.......รักมากกว่าสิ่งไหน
มอง......อยากให้เธอมองเข้าไปถึงข้างในหัวใจ
และถามตัวเองดูใหม่ความรู้สึกเธอเปลี่ยนไปหรือยังหรือ....หรือเธอเองไม่เคยจะรัก
แค่เพียงมาหลบพักพิงอาศัย
หรือ.....หรือเธอมองฉันเป็นครัย
แค่เพียงเงาในใจของใครในใจเธอ
หวัง....หวังเพียงสักวันหนึ่ง
ฉันคงใช่คนที่เธอคำนึง....คือตัวฉัน
หวัง.....หวังให้เธอลืมเขาในสักวัน
ขอให้ฉันได้เป็นคนนั้นในใจเธอเพียงคนเดียว
12 กุมภาพันธ์ 2552 14:09 น.
นิระนา
ใครบ้าง..................
ที่ไม่อยากเก็บความรู้สึกดีดีเอาไว้
ใครบ้าง......................
ที่ไม่อยากเห็นคนรักของเรามีความสุข
แล้วใครบ้าง...............
ที่ไม่อยากเป็นคนสำคัญของคนที่เรารัก
คงไม่มีใคร............ใช่ไหม
ความเหมือนที่แตกต่างของคนสองคน
ต่างด้วยเหตุผล ต่างด้วยผู้คนรอบข้าง
ต่างด้วยจิตใจ ต่างด้วยเหตุผลต่างๆ
เกิดช่องหว่างให้เราต้องห่างกัน
เหมือนกันตรงที่หัวใจยังคงมั่น
ยังคงให้ความสำคัญต่อกันอยู่เสมอ
ยังคงมีความห่วงใย อาทรณ์ทุกครั้งที่พบเจอ
ยังคงเป็นเธอคนเดียวที่อยู่ในใจ
แต่ต่างกันตรงความคิดเท่านั้น
ซึ่งก็คงไม่อาจเข้าถึงกัน บรรจบได้
ในวันนี้ทุกทุกอย่างมันคงจะสายไป
ทั้งที่รัก ไม่เสื่อมคลายทุกทุกวัน
แต่จะด้วยเหตุผลใดก็ตาม
ก็คงไม่อาจห้ามความรู้สึกไม่ให้ห่วงหา
ยังจะคิดถึง ยังจะรักเธอเท่าทุกวันที่ผ่านมา
แค่อยากขอให้เธอรู้ว่า ...ฉันเสียใจ
ฉัน....ไม่รู้จะบอกเธออย่างไรดี
ไม่รู้ว่าเหตุผลที่มีมันมากพอไหม
เพียงพอหรือเปล่าที่ให้ตัวเธอได้เข้าใจ
เธอจะรับฟังฉันไหม....ไม่อยากคิดเลย
5 กุมภาพันธ์ 2552 09:44 น.
นิระนา
ค่าของคน...วัดกัดที่ตรงไหน
ที่หัวใจหรือเงินตราที่มากล้น
คนดีเลวใช่ดูจากรวยหรือจน
อยู่ที่คนคนนั้นกระทำตัว
ฉันไม่ใช่คนดีศรีประเสริฐ
ไม่งามเลิศเพิศพริ้งน่าพิสสมัย
แต่ตัวฉันไม่เคยเบียดเบียนครัย
ไม่อยากเก็บมาใส่ใจให้ทุกข์ทน
แต่เหตุใดฉันจึงถูกกลั่นแกล้ง
ต้องเสแสร้งทำตัวเป็นไม่สน
ฉันเป็นเพียงคนธรรมดาเพียงหนึ่งคน
ใยเขาไม่เคยสนความเดือดร้อนเลย
ทำไมเขาเห็นแก่ตัวนัก
ทำไมเขาไม่รู้จักคำนึงถึงคนอื่น
ตัวเขาหลับสบายทุกวันคืน
แต่ฉันต้องนอนสะอื้นเศร้าเสียใจ
บอกตัวเองช่างเขาปะไรเล่า
อย่าได้เศร้าเสียใจให้หม่นหมอง
หวังสักวันต้องวันหนึ่งที่สมปอง
ไม่เรียกร้องสักคำให้คิดเอง
3 กุมภาพันธ์ 2552 13:21 น.
นิระนา
หากฉันเป็นคนสำคัญดังเช่นใคร
ก็คงไม่ถูกทำร้ายเช่นวันนี้
ถูกข่มเหงรังแกไม่ใยดี
ช่างไม่มีความยุติธรรมเอาซะเลย
เกลียด เกลียด เกลียด รู้บ้างไหม
แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่เศร้า
ยอมรับด้วยดี ว่าตัวเรา
ไม่ใช่ใครที่เขาจะสนใจ
หากฉันเป็นคนสำคัญมากกว่านี้
คงไม่มีใครกล้าทำอย่างนี้กับฉัน
ได้แต่หวังว่าคงมีสักวัน
กรรมนั้นจะตามทันคนไม่ดี
แล้วฉันคงไม่ต้องมานั่งเสียใจ
ที่ถูกทำร้ายให้ใจต้องมัวหมอง
คงต้องมีสักวันที่ใจฉันจะสมปอง
ไม่ใช่แค่เพียงจ้อง นึกชิงชัง
หน้าส่วนตัว
2368
