20 มิถุนายน 2551 18:54 น.
นิรมิตร
คิดถึงวันวานที่ผ่านพ้น
คิดถึงผู้คนที่เคยใกล้
คิดถึงถนนที่เดินไป
คิดถึงสายใยที่ผูกพัน
คิดถึงวันพรากจากลา
คิดถึงบรรดาผู้ร่วมฝัน
คิดถึงมิตรภาพกันและกัน
คิดถึงความสัมพันธ์แห่งวันวาน
20 มิถุนายน 2551 18:52 น.
นิรมิตร
เมื่อย้อนนึกถึงวันวานเคยผ่านพ้น
ยิ่งเหวว้าว่าล่องหนตนอยู่ไหน
ยิ่งไม่รู้สับสนตนคือใคร
ยิ่งสงสัยว่าทำไมใจจึงเป็น
เพราะวันนี้แม้มีเพื่อนเหมือนอ้างว้าง
คนเคียงข้างคอยเข้าใจไม่แลเห็น
แค่เพียงหนึ่งให้พึ่งพาหายากเย็น
ถึงมองเห็นคงไม่เหมือนเพื่อนวันวาน
โอ้...ตัวเรายิ่งเหงา...ยิ่งโหยหา
วันเวลาหรรษาที่ผันผ่าน
อยากจะหมุนเวลาเดินย้อนกาล
สู่วันวานแห่งความสุขที่เคยมี
เวลาผ่านล่วงแล้วย้อนไม่ได้
ต้องปล่อยไว้ในใจอยู่อย่างนี้
เหงาเมื่อไหร่ให้คิดถึงก็ยังดี
กว่าไม่มีเรื่องดีดีให้จดจำ
แล้วหัดมองวันนี้กันดีกว่า
ใช้ชีวาให้สุขสรวลชวนขันขำ
สร้างวันนี้ให้มีค่าน่าจดจำ
มาเริ่มทำวันข้างหน้าให้ก้าวดี
แม้นยิ่งเหงา...ยิ่งโหยหา...เวลาผ่าน
สิ่งที่เคยเป็นวันวานของวันนี้
แต่วันนี้เป็นวันวานอันแสนดี
ของพรุ่งนี้ที่เราต้องเฝ้ามอง