9 กันยายน 2548 01:23 น.
นิรนาม / แก้ว กลางไพร
ฉันเหงาฉันเศร้าเหงาหงอย
บ่อยบ่อยอย่างนี้กี่หน
ฉันเศร้าฉันเหงาชอบกล
กี่คนไหนเล่าเข้าใจ
ฝืนยิ้มเริงร่าหน้าชื่น
ขมขื่นหม่นหมองร้องไห้
อยากยิ้มให้เหมือนใครใคร
ก็ได้แค่ฝันนั่นเอง.
9 กันยายน 2548 01:21 น.
นิรนาม / แก้ว กลางไพร
เธอคงลืมหญิงหนึ่งซึ่งชื่อแก้ว
เธอลืมแล้วหรือไรไม่มาหา
จากวันนั้นถึงวันนี้สิบปีกว่า
รู้ไหมว่าแก้วรอพี่ที่บ้านเรา
ไหนพี่บอกว่ารักภักดีมั่น
ใยแปรผันเปลี่ยนไปใจหมองเศร้า
โอ้บ้านไร่...ศรีประจันต์...นั้นซบเซา
แก้วจึงเฝ้า...คอยวันที่...พี่มาเยือน.
9 กันยายน 2548 01:19 น.
นิรนาม / แก้ว กลางไพร
เธออยู่ไหนใยไม่มาหาฉันบ้าง
รักแรมร้างหรือไรใยห่างเหิน
เธอปล่อยฉันเพียงลำพังตามทางเดิน
ให้เผชิญกับขวากหนามอีกตามเคย
ไหนเธอบอกว่าจะอยู่เคียงคู่ฉัน
จะรักมั่นร่วมเรียงเคียงเขนย
แต่ทำไมเธอจึงถึงเฉยเมย
ความรักเอ๋ย..พึ่งประจักษ์..รักหลอกลวง.
9 กันยายน 2548 01:14 น.
นิรนาม / แก้ว กลางไพร
สายลมโชยนกโบยบินกลับถิ่นหรู
ฉันนั่งดูนกน้อยใหญ่บินไปไหน
ให้คะนึงถึงคนดีที่อยู่ไกล
เหตุไฉนไม่กลับนามาหากัน
สองเราเคยอิงกองฟางข้างต้นกล้วย
กลิ่นระรวยดอกชบาพาสุขสันต์
เห็นกระรอกวิ่งล่อหยอกล้อกัน
แต่ว่าฉันวันนี้ไม่มีเธอ.
9 กันยายน 2548 01:11 น.
นิรนาม / แก้ว กลางไพร
แก้วขอถามคนที่เคยมีรัก
คนอื่นจักเป็นเหมือนเราหรือเปล่าหนอ
ทุกวันนั่งเหงาหทัยใฝ่ใจรอ
อยากจะพ้อต่อว่าครามาเยือน
เพราะเกรงว่าเขาแบ่งใจให้หญิงอื่น
เขาชวนชื่นสมหทัยหาใครเหมือน
เกรงไปว่าเขาเปลี่ยนไปใจแชเชือน
คนอื่นเหมือน แก้วไหมให้ตอบที.
หน้าส่วนตัว
982
