20 กรกฎาคม 2548 15:05 น.
นิติ
ลอยใจไปกับใบไม้
ทิ้งรักไปกับความอ้างว้าง
ไปคนละทิศละทาง
หวังว่าความห่างทำให้รักกัน
หวังความคิดถึงคงบรรจบ
ไม่ต้องรบด้วยสายตาหยามหยัน
ห่างกันไป ไกลออกไปทุกวัน
กี่พันวัน เดือน ปี เราหนีใจ
รู้ทั้งรู้ ทำไม่รู้
เคยรักอยู่กลับหนีไปหนไหน
ทั้งรัก รู้ว่ารัก ต่างจิตใจ
ให้กันได้ เพียงต้องไป ไกลทุกที
หวังว่าใบรัก จะพัดหวน
เหมือนโซ่ตรวนความคิดถึงที่เต้นถี่
จะกลับคืนกลับมาที่ตรงนี้
ใต้ต้นรักสลักใจสองเราฯ
19 กรกฎาคม 2548 22:40 น.
นิติ
1
ขอโทษ ถ้าคำนี้ช่วยได้
เสียใจ ถ้าเธอยอมรับฟัง
ผิดเอง ถ้าเธอลดชิงชัง
พอหรือยัง กับบางอารมณ์ที่เธอไม่ให้อภัย
พิษความห่างทำให้ซาบซึ้ง
การไม่ได้พูดคุยกันแม้เพียงครั้ง-
ห่างกันจนรู้ว่า ไร้แรงพลัง
อยากยับหยั้งคำลาที่ให้
2
โกรธตัวเองที่ไม่กลัวถอนคำลา
เกลียดตัวเองที่คิดว่าถูกเสมอ
บ้าไปเองว่าฉันก็เช่นเธอ
สรุปได้เก้อ เผลอไปข้างหน้าไม่หันคืน
3
เอาเถอะ รังแกฉัน เจ้าใจรัก
เอาเถอะ เหยียบหยามฉัน ให้สาใจ
เอาเถอะ เกลียดฉัน ไม่สนใจ
แต่ขอให้เข้าใจเจตนา ว่ารัก-ดี
4
บอกไปแล้วว่าความบ้า-ฤทธิ์ร้าย
ฉันมีมากมาย มากความและสับสน
อยากให้รู้ว่าคนทุกคน
ยืนตน ยืนตัว ด้วยจุดยืนตัวของตัวเองฯ
--คิดถึงเสมอ--
13 กรกฎาคม 2548 11:40 น.
นิติ
ค่ำคืนฝนพรำ
รอยย้ำเป็นรอยไหว
รวงฝนดั่งเหล็กใน
ปักใจมิสางซา
ทุกหยดหยาดเม็ด
ราวเมล็ดเกล็ดน้ำตา
ร่วงหล่นปลายฟ้า
ลงปลายตาใกล้ใจ
ภาพเก่ามาระทึก
ท้องทุ่งคงสึก-น้ำไหล
ดินระแหงได้กลิ่นไอ
ดูกล้าข้าวไหวเปรมปรีดิ์
สีสด-เขียวขจีสาด
สีสวาททุ่งคราวนี้
สรรพสิ่งและอินทรีย์
สดสีทวีคูณ
นัยน์ตาข้าสำนึก
ในความรู้สึกมีมูล
ระลึกถึงอย่างอาดูร
โน้นนูนที่จากมา
อย่าท้วงสัญญาข้าเลย..ฝน
กระเซ็นซนเปียกปอนล้า
เปียกใจจะหลั่งน้ำตา
ให้เปียกผ้าอาภรณ์กรุง
ข้าฯยังรักเท่ารักมา
มิลืมราแม้นยากยุ่ง
ตั้งหน้าตั้งตามุ่ง
จะปรุงชัยจึงคืนลา
หากหยาดฝนมาท้วงทับ
ให้หวนนับคำสัญญา
นับวันคืนทุกเวลา
โปรดเข้าใจว่า..ไม่ลืม
หยาดเหงื่อที่เปื้อนเปรอะ
เป็นรอยเลอะมิลืมเลือน
สุขใจไม่แม้นเหมือน
คล้ายเตื่อนทุกคืนวันฯ
11 กรกฎาคม 2548 14:31 น.
นิติ
ราวกับว่าเมื่อวานจะมาอีก
เหมือนสักซีกความฝันอันเคลื่อนย้อน
ล่วงไปแล้วจะคืนมาแทบทุกตอน
เหมือนครั้งก่อนระลึกคืนความทรงจำ
ราวกับว่าห้วงใจใดใคร่สุขทุกข์
กลับคืนบุกชุบใจไหววาบย้ำ
อาจเปรมปรีดิ์ยินดีมากลับลำ
เมื่อคำกลับเช้ามา, อรุณใจ
ราวกับว่ายังหลงมนต์อดีต
เหมือนรอยขีดสักรอยนั่นยังอยากใฝ่
จึงหลงคำจำติดมายังเหมือนใกล้
อยู่ข้างใน-อยู่อย่างนั้นครั้งเมื่อวาน
ราวกับว่าเมื่อวานจะมาอีก
เหมือนมีปีกบินข้ามวินาทีผ่าน
สุขใจสุข,ทุกข์ใจทุกข์ก็ซาบซาน
ถ้าสุขทุกกาล-ทุกวันหวานน่าชื่นใจฯ
9 กรกฎาคม 2548 17:35 น.
นิติ
เสียงเพลงฝั่งตะวันตก
สะทกสะท้านสะเทือนสะใจ
บีบรัดฟันเหวี่ยงเสี่ยงกระสัดไป
แผ่นกายพลิ้วไหวส่ายตามเพลง
สรรพสัตว์ยิ่งสัดเหนือกว่าสัตย์
อุ่นอัดปรารถนาคลับรีบเร่ง
บำเรอชาดวาดลีลาเป็นกันเอง
มะวังเวงก็เพลงไทยไปไกลไกล
สะทึกท้วงสะทีถากรากคิด
ส่ำชีวิตอักจิตอักซ่าและบ้าใบ้
เพลงยิ่งแรงเพลงเย็บแสบเสร็จไว
จักถึงใจ ถึงสัด กระตัดกระเตียน
อุบัติบาทว์ฤาขลาดเขลา
ก็มอมเมา ฉันเมา? เธอเมา?มิผิดเพี้ยน
นุก-นาน หาญ-เฮ,ทั้งวงเวียน
เวียนเทียนส่ำชีวิตจิตปุถุชนฯ