20 มิถุนายน 2548 21:13 น.
นิติ
ณ รูนอนห้องหับคับแคบ
บนตึกแบบแยบยลยากค้นเห็น
หากแต่หลากร้อยชีวิต-เหตุจำเป็น
บ้างยากเข็ญ จึงมุ่งมาค้าแรงกาย
ในรูนั้น พอหันหายใจได้
ร้อนก็ก่าย เย็นก็ห่ม ไม่ล้มหาย
เตาเรียบเครื่อง? เสื่อผืน หมอนใบลาย
หลับเป็นตายครันล่วงมาสองนาฬิกา
มีหลายรูในรัง-ห้องขังสู้
มีเป็นคู่ บ้างเดี่ยวโดด ก็โลดบ้า
หลากเรื่องนั้น-ยังเป็นรังแห่งชีวา
เป็นบ้านป่า-ใช่หามิตรหวังไว้ใจ
อาจรูนี้ รูนอน รูเล็ก เล็ก
สร้างใจเด็ก ให้สมส่วนมิครวญไหว
เวทีชีวิตของจริงต่างมหา'ลัย
เหมือนเพียงใจ ด้วยใจรักที่เลือกมาฯ
4 มิถุนายน 2548 13:43 น.
นิติ
แท้จริงแล้ว...
ต่างจากวันก่อนบนความเหมือน
ใช่ต่างเพียงวันเวลา
ใช่ต่างด้วยปรัชญา
เราต่างรู้สึก เหมือน ๆ กัน
เพียงถาม ?
ก็เหมือน ๆ คำถามไร้คำตอบ
หากใครได้ยิน
เสียงสะอึกสะอื้น-กลางอารมณ์ใจ
เหมือนเคยได้ยินแต่ไม่ได้รับฟัง
ว่าง ๆ อย่างมีอารมณ์
เพียงถาม ?
หากได้ยินบ้าง
ได้ยินอะไร ?
โปรดตอบเถอะ
อย่าให้คร่ำครวญมากไปกว่านี้
หรือเพียงอยากได้ยินคำขอร้อง
วิงวอน
เมตตา
เวทนา
สงสาร
เพียงสงเคราะห์ว่า เห็นใจ
ในความเขลา
ฉลาดด้อย
โปรดแล้ว
วิงวอน
เมตตา
เวทนา
สงสาร !
สงสาร
ส่งสาร...นั้น ไปกลางใจหลาย ๆ คน
หากใครได้ยิน ฯ