30 มิถุนายน 2548 15:16 น.
นิติ
ก่อนท้องฟ้าจะไร้แสง
สิ้นความร้อนแรงวัยวันจะสิ้นศรัทธา
ก่อนที่ฉันและเธอจะรู้คุณค่า
ก็นานเกินกว่าใครหลายคนจะเข้าใจ
ไม่บอกก็รู้ได้เพียงอักษร
ตัวหนังสือนอนก่ายกับใจเหงา
ใครบางคนบางเบา
ชีวิตเราเก่าเก่าเดี๋ยวใหม่มา
ถ้าลมคำที่มืดดำดั่งพายุ
ลมหายใจที่กรุ่นระอุด้วยความฝัน
ผู้เฒ่าใจลอยก็ฝ่าฝัน
เหมือนได้ฝันเท่ากัน-ต่างวันวัย
ก่อนท้องฟ้าจะอ่อนแรง
ก่อนลำแสงเหมือนลมแล้งร้อนไหว
แต่ว่าคนอย่างเราฯ ไม่หมดไฟ
ถึงแม้นในใจก็เคยมีใคร
ในใจฉันก็สู้ต่อไป
แม้ไม่รู้ว่า ใครต่อใครเป็นเช่นไร
ก็อย่าไปนึกกลัว นึกไว้ คาดเอาอย่างเอาใจ
เพราะในใจไม่เคยมีผู้ใด
จนความเป็นเธอเดินเข้า
ทำให้ท้องฟ้าที่เคยใส
ยิ่งสว่างอย่างไม่รู้เป็นเช่นไร
เพราะในใจเราก็ฝันไปแตกต่างกัน
แด่ใจคนมีฝันไม่หมดไฟฯ
30 มิถุนายน 2548 13:50 น.
นิติ
อย่าเกลียดคำถามนั้นเลย
เพราะอย่างไรก็ต้องถาม คำถามที่เคยได้ยิน
แต่อาจไม่เคยถาม อาจเป็นคำไม่รื่นหู หรือหวานเท่าหวานอยู่ ถ้าเคยได้ยิน
อาจจะรู้สึกดี
กระนั้น วลีจะกล่าว ยังใช่ !! ดั่งประสงค์จะถามอยู่ดี
ไม่ใช่ว่าเป็นคนเจ้ากี้เจ้าการอันใดดอก
เพราะเป็นตั้งใจกับการได้พบเจอซึ่งกันและกัน
รู้
เข้าใจ
และอยากให้เข้าใจ
ที่ต้องย้ำว่าต้องการถาม
ขอโทษที่ไม่ทักทาย ด้วยสนิทชิดเชื้อ
ถ้าโกรธก็ อย่าโกรธมาก ถ้าเคืองก็อย่าเคืองนาน
มันเป็นความเข้าใจโดยไม่ได้นัดหมาย
ว่าความเป็นเธอก็จุดเชื้อไฟในหัวใจกอปรอารมณ์ให้เป็นเช่นอย่างที่อีกฝ่ายเป็น
อาจสารยายยืดยาว โดยไม่ได้ถาม
เหมือนหวังมาแต่ต้น แต่อย่ากลัวว่าไม่ถาม
บ้างอาจยังใช่เหตุ ใช่เวลา ใช่ความเหมาะ
แล้วจะถามให้ทะลุปรุโปร่ง
อย่าหวั่นว่าหลายคำถาม
เป็นเพียงคำถามเดียว
อย่าโกรธเลย ที่ยืดเยื้อมาปานนี้ ทำให้ทนมานาน เหมือนการมาแล้วจะมามีวันย้อนกลับ
และไม่มีก้าวหน้า
อย่าถามเลยว่าเพราะอะไร
เพราะมันเป็นหน้าที่อันชอบ อันควร ที่เราจะรุกถาม
โดยไม่ได้รับการโต้ตอบ
อาจกลัวมีหลายคำถาม และเสียเวลาแห่งการเผชิญหน้า
เผชิญพระอาทิตย์ดวงเดิม สายลมทิศเดิม
เปลี่ยนแปลงความต่างใจ
ใช่ยั่วยุให้เกิดคำถาม ใช่พยายามให้เสียศรัทธา
แม้นว่ากาลที่ล่วงมา เหมือนมา ยังมา ยังอยู่ ยังคิดถึง ยังเหมือนเดิม ยังหลงไปในกาลเวลาไม่อาจลืม?
24 มิถุนายน 2548 21:00 น.
นิติ
ถ้ามีให้-ตามแต่ใจที่ใคร่ขอ
ใช่สอพลอ-ขอเข้าใจที่หมาย
จักมอบให้เท่าที่มีไม่มากมาย
ก่อเป็นสายสัมพันธ์นั้น-ได้หยัดยืน
ใช่ว่ามี ใช่ว่าอย่างนั้น อย่างนี้
ขอคนดี ให้ที่มี มิดาษดื่น
ในยามเช้า ทุกเช้าแม้นกลางคืน
ทุกหลับตื่น-ทั้งหมื่นรักจักทดแทน
หากกลัวแต่ในสิ่งที่มีอยู่
เธอควรคู้มั่งมีและห่วงแหน
ด้วยรอยยิ้มอิ่มอกอันแนบแน่น
เราก็แม้นเพียงอุ่นเบาไม่เข้าตา
ให้มากเท่าที่มากได้
จงรับไปในส่วนดีด้วยหรรษา
ด้วยหวังว่าเธอสุขทุกวันวา
ให้ลมหายใจข้าเป็นของเธอ ฯ
24 มิถุนายน 2548 19:45 น.
นิติ
ใครว่าเจ้าชู้ประตูดิน
ก็ใจใช่หินและดินไม้
รัก,ชอบ,ชวนหลงใหล
จักรู้ได้-ถ้าดี-ชั่วก็เลือกเอา
ใครว่าอย่างไร? ก็ช่างเขา
มิเป็นเรา เป็นเขา ก็เหงา เหงา
เป็นเธอ เป็นฉัน เป็นอย่างเรา
จักเป็นเศร้าเป็นสุขก็ทุกคน
ถามว่าเธอชู้แจ้แลหาคู่
ช่างเจ้าชู้-มากรักสักหลายหน
จักรู้ได้มากมายในใจตน
ก็หมองหม่นทั้งคนกล่าวที่ป่าวไป
เจ้าชู้นัก? รักก็หลายแบบ
จึงเลือกแนบแบบใดช่างหวั่นไหว
ก็นักรักทุนนิยมดาษถมไป
ถ้ารักใคร หวังเผื่อเลือกก็เกลือกใจ ฯ
22 มิถุนายน 2548 22:16 น.
นิติ
เดินคนเดียวบนทางหลากคน
มีคนกับคน และคน ฉันก็ค้น
ออกย้ำตอก เดินต้อย ตามสายพานเงินมีตรา
เหมือนเดินบ้า เดินทน จนน้ำตาซึม
ใครก็เป็น ก็เห็น ก็เหมือน
มาออกเดินคนเดียว คนเปลี่ยว เหมือนเปล่า
ไม่รู้ให้คิดอย่างไร อย่างไร้ อย่างผ่านมา
คิดไปว่า มันต้องเดิน เพื่อได้เดิน ต้องเดินไป
ไปทางไหน ทางไกล ทางร้อน หรือหนาวเหน็บ
เดินไปเก็บอะไร อะไรที่ค้นหา
เดินทางตรง ทางเลี้ยว ทางบากด้วยบัน ทั้งคืนจันทรา
วันเปล่าบ้า เปล่าเหงา ร้าวลวกทรวง
บ้า? ไปกับฉัน ถ้าอยากบ้า
บ้าไปด้วย ในวันเดียว
บ้าไปเลยไปเลยไป ไปเลย เลย
บ้าสุดเคย สุดบ้า ราคาคน
..
แคร์อยู่บ้าง อยู่ร้างวัน
เดินไปจันทร์ อาทิตย์ผัน เปลี่ยนบ้า
ก้บ้าบอ คอแตก แลกความชรา
แลกมาได้ ด้วยน้ำตาและความบ้าแห่งตัวตน
อย่าถามว่า พออ่านเขียนได้ไหม
ก้บ้าไง บ้าใบ ไร้หนังหา
หนังสือเล่า หนังสือเรียน หนังสือสา
ที่อ่านมา อ่านไป อ่านไปกัน
เดินปนคน คนปนทาง ทางร้างเปล่า
เดินคนเปลี่ยว ทั้งเชี่ยวคน ก็บ่นปาย
สายชีวิต คิด คิด ร้าง ต่างที่มา
รู้ไว้ว่าใส่บ่า แบกบ้าไปฯ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟนิติ
หน้าส่วนตัว
963
