7 กันยายน 2547 15:38 น.
นิติ
ขอบคุณความคิดถึงเธอ-ปกคลุมกาย
ฉันจึงหายใจได้ไออุ่น
แม้วันที่ไม่มีเธอคอยนอนหนุน
วันที่ไออุ่นจากกายได้หายไป
ขอบคุณหัวใจที่ส่งมา
ขอบคุณฟ้าที่ทำให้ฉันได้รู้จักความห่วงใย
ขอบคุณโลกที่ยังเหลือเยื้อใย
ของคนไกลไม่ได้เจอเพราะปัจจัย
คำตอบแทนเหล่านี้อาจน้อยกว่าใจที่ส่งให้
ดีไม่เท่าใจสัมผัสกลัดกลุ้มอาลัย
ห่างกันยิ่งรู้สึกหวั่นไหว
แต่ไม่เป็นไรเพราะรู้ว่าใจเธอเคียงข้างกัน
7 กันยายน 2547 15:08 น.
นิติ
ณ มุมนั่นวันเธอเหงา
ใครใดเล่าจะเฝ้าปลอบขวัญ
ณ มุมเก่าเหงากว่าทุกวัน
ตั้งแต่จันทร์ถึงศุกร์ยังรุกใจ
เพียงเพื่อนผ่านผิว-เจ้าลมร้อน
จากมาจรค้อนเคืองเร้าไหวไหว
พัดมาเฉือนเกลื่อนโศกต่างไป
ใจหนาวนัยยิ่งหนาวกว่าทวีคูณ
อาดูรหมองครรลองเศร้าที่เร้าจิต
หวนพินิจคิดคำนึงถึงหอมอุ่น
จากบางคนบางใจเคยเจือจุน
หอมละมุ่นคลอข้างเธอ-วันผ่านมา
ณ มุมนั่นวันนี้ถ้าเธอเหงา
มาโหมเจ้าราวเร็วปวดใจล้า
ขอมุมนั่นจงมีกันแม้วันลา
เช็ดน้ำตา ณ มุมเหงาวันร้าวรานฯ
7 กันยายน 2547 14:46 น.
นิติ
โปรดจงตรองลองให้โอกาสสักครั้ง
ช่วยลดภวังค์นั่งดูฟ้าเดียวกันไหม
มิต้องยืนเมื่อยเหนื่อยหน่ายหัวใจ
ลองดูไหม ถ้าเปิดใจแทนปิดตัว
อย่าใจจืดใจดำ กระนั้นเลย
หรือเมินเฉยเย็นชาแถมยิ้มยั่ว
ยอมเป็นทาสใจ-ดังน้ำบนใบบัว
โปรดจงเปิดรั่วใจพิจารณา
ยะเยือนคำตัดรอนอ่อนวอนหน่อย
จากใจคนด้อยน้อยวาสนา
โปรดเถอะ? หันมองตรองดูสักครา
ว่าน้ำตาคนยืนมองข้างเธอที่เผลอใจ
6 กันยายน 2547 20:08 น.
นิติ
บนเรือบินใบไม้ในสวนผีเสื้อ
ชมดอกไม้เผื่อเธอคนชอบฝัน
เก็บสีรุ้งหลากสีมาแบ่งปัน
เพราะรู้ว่าไกลกันเหลือเกิน
ทางเดินโรยรายด้วยสีสันดอกไม้
แม้นหนทางไกลฝ่ไปเผชิญ
ทุกก้าวย่างอันหกเหิร
แต่ฉันก็ไม่ได้เดินเดียวดายในสายลม
สักวันใดใจเธอได้รับรู้
วันคืนหนาวอยู่ไปสาสม
มีความคิดถึงจากฉันได้รับงับอารมณ์
แม้สุดขม ยังยิ้มสู้ด้วยรอยยิ้มเธอ
6 กันยายน 2547 19:20 น.
นิติ
ถ้าใครเป็นคนนั่น...
คงนอนฝันและยิ้มยินดี
สุขกายสบายใจทุกนาที
เพราะมีคนคิดถึงไป
และคงมีหลายคนอยากเป็นแบบนั่น
จึงเป็นได้แค่ความฝันที่คิดใฝ่
ด้วยรู้ตัวและเจียมใจ
แต่ก็อดคิดไม่ได้ ใจสั่งมา
ฟ้าของฉันอย่างให้เป็นสีเดียวกันกับเธอ
อยากเห็นกันทุกยามตื่นและหลับตา
อยู่ข้างกายา ไม่มีวันร่ำลา
สุดฟ้าไกลออกมา ใจหนักหนาไกลออกไป
เพียงหวังว่าเป็นคนนั่น...
แต่ไม่ได้ทำลายใคร
ยิ้มรับความเศร้าอันสั่นไหว
เพราะโชคร้ายเราไม่ใช่ คนในใจเธอ