31 สิงหาคม 2547 22:13 น.
นิติ
ขอโทษที ที่มีหัวใจ
จึงใฝ่รักและห่วงใยเสมอมา
โปรดรับรู้ไว้ในแววตา
ฉันไม่เคยมองหาใคร ใจจำเลย
หากฉันไม่มีหัวใจ
คงไม่ต้องคิดอะไรมากมายเกินเลย
อาจหายใจธรรมดาเฉย เฉย
ทำตัวไม่เคยคิดอะไร
แต่ฉันมีหัวใจ
และรักใครที่อยู่แสนไกล
ไม่รู้เลยว่าทำไม
รู้แค่หัวใจมีเพียงเธอ
ขอโทษ ที่หัวใจมีเพียงเธอ
แล้วละเมอถึงเธอพร่ำเพ้อ
น้ำตาฉันไหลรินเออ
เพราะรักเธอคนไม่มีใจ
26 สิงหาคม 2547 18:39 น.
นิติ
แพ้ใจตัวเองละเลงพ่าย
หมดความหมายตายแล้วจิตใจ
เหลือเพียงลมชีวิต-ร่ำไร
ฉันตายไป อยู่ได้คล้ายๆไม่มีวิณญาณ์
พลาด-พัง-ทรุด-อยากหลุดโลก
เพราะอับโชค-ผิดหวังหลายเวลา
ใกล้บ้า-คลั่งเศร้าเร้าร้อนรา
ชะตาข้าขาดแล้ว-น่าอาจิณ
ขอตายไปให้ดับได้ดิ้นร่วง
ไม่รู้ทรวงแลนรกตกแผ่นดิน
จักไขว่คว้าหาไปใฝ่โผบิน
แต่ขาดวิ่นสิ้นท่าชะล่าใจ
โอ้...ว่าแพ้พ่ายใจแผ่วแล้วหนอ
ใจสอพลอท้อทด-หม่นไหม้
ตอกฝาโลงปลงจากวะวาวไฟ
ก้อไหนไหนแพ้ใจ-ตายก็ดี
25 สิงหาคม 2547 11:01 น.
นิติ
o เพียงไหวไหว ลมไล่ห่ม อารมณ์หมอง
ใจอ่ออน อ่อน โดนละอองลวง น้ำตาไหว
จะหลบหลีก หนี้ห่าง อยากร้างไกล
ก้อเจ็บระบมไหม้ทั้งตัวแล้วเหลือเกิน
o มุ่งเผชิญโชค ลองรัก จักทักท้า
หลงตัวว่ากล้า จึงแพ้มาอย่างยับเยิน
แอบหม่นเศร้าและเงียบเหงาเดี่ยวดำเนิน
หลบไปเดินเลียแผลรัก วันลมแรง
o เพราะใครเล่า? ใครหลอก? ใครกันเล่า?
ใครเคยเหมาใจรักจริงไปทิ้งแกล้ง
ใครหนอใคร? ที่ฉันรักไม่แอบแฝง
กลับผ่าแบ่งให้ฉันเพียง เสียงในสายลม
oเพียงลมไหว หรือใจไหว ไปหวั่นหวั่น
ในคืนวัน ทั้งจันทร์ดาวไม่พราวพรม
ดูเงียบเหงา เบา เบา วิว สิ่วอารมณ์
ใจตรอมตรมโทรมทรุดหลุดโลกไปฯ
17 สิงหาคม 2547 11:45 น.
นิติ
ห้วงในจิตคิดในใจไปหนักหนา
ดั่งกายเงียบ-ใจบ้าระอาสูญ
หลั่งน้ำตาภายในใจอาดูร
จักกอปรเกื้อกลับคืนฟื้นไม่มี
สนามรบไฟรุกเผ่าห้วงฝัน
ผลาญสัมพันธ์ผองมิตรปลิดราศี
กลางกองไฟใจยังเหน็บหนาวทุกนาที
กลางป่าปูนนี้-คงใกล้ปราชัย
ไฟในใจใกล้ดับต่างไฟรุก
มันโหมบุกระอุอักชักหวั่นไหว
ใกล้พ่ายแพ้กลางกรุงและกลางใจ
จึงยิ้มไหว เพียงยิ้มเย้ยอย่างเคยตัวฯ
16 สิงหาคม 2547 14:20 น.
นิติ
แย่ไปแล้วหลายเวลา
คิดถึงหน้าบางคน... เศร้า!
ความรักเมื่อวานยังเนา
เงาแดด ลมร้อน เปลี่ยนแปลง
เงาเธอเคยแนบข้าง
เลือนหายห่างร้างทุกแห่ง-
ทุกที่ทาง เนื้อที่ใจ ขัดแย้ง
สีเติมแต่ง แปรผันต่างๆนานา
..
...
...กว่าจะรู้อะไรใจแย่แล้ว
แค่จะแคล้วคลายเคลื่อนเกือบเถื่อน!บ้า
กว่าจะรู้ว่าไม่รักสักคราวครา
เจ้าน้ำตาก็บ้าบินรินร่วงโรย
ด้วย...รัก ด้วยคนหลายใจ