16 กันยายน 2545 14:33 น.
นิติ
ต้องไป!
คำสั่งอันยิ่งใหญ่ใจกำหนด
ขู่เข็ญตลอดทางไม่ล้าลด
แม้ทางคด..ใจกำหนด? ต้องไป
ราบเรียบเปรียบปราบ
ผ่านรอยหยาบปลาบไถล
เป็นรอยกรีดระหว่างใจ
เป็นรอยใหม่ไหม้ระทม
ต้องไป!
คำสั่งใหม่กลิ่นไอความขม
เหม็นเน่าไม่น่าดม
แต่คนนิยมชมว่าสวยงาม
ต้องไป!
ไม่ไหวไร้พยายาม
หมดแรงเกินจะข้าม
โดนล่ามกับความทุกข์ทน
ต้องไป!
หมดความหมายคนใจลน
กระวีกระวาดขลาดสันสน
ความร้อนรนทำตนจนตัวตาย..
15 กันยายน 2545 18:12 น.
นิติ
ยินดีเสมอ
ยอมเธอเจ้าสายลม
วนเวียนไหวไหวความขื่นขม
ลมหวนระทดระทวยใจ
นั่งลงพร้อมหม่นเศร้า
นั่งเฝ้าความเหงาไม่ให้จากไป
ก้มลงอมโศกคล้ายแบกโลกยิ่งใหญ่
น้ำ ใส ใส ไหลจากตา หรือ ฟ้าหลั่งริน
อยู่กับสายลมยังไสวสายเดิม
คอยเพิ่มเติมให้ความเศร้าเคล้ากันเป็นหิน
คอยทิ่ม คอยแทง ให้ใจชาชิน
เหมือนเศษหินกินเลือดความเหงา ....เศร้า
ลุกสิ ! ลุกยืน ! กับแข้งขาเก่ายังอยากก้าว
เจ็บร้าวหนาวคราวนั่นมันหยอกเย้า
เล่นกับมัน ! อย่างมันเป็นเพื่อนเรา
เก็บมันเป็นเพื่อนเก่าเอาเตือนทุกคราล้าจิตใจ
11 กันยายน 2545 17:42 น.
นิติ
ลางเลือนแล้วลาลับ
วับ วับ วาย แหว่ง
เรือนร่างร้างแกร่ง
สิ้นแสงสางสา
ดวงเดือนดวงดาว
พริ้งแพรวฟากฟ้า
หวิว หวิว หวือหวา
แววว่า วาบวาม
หาหาย ให้ห่าง
แตกต่าง แต่ตาม
เรืองเรือง รงค์ราม
ขนานนาม เนื่องเนื่อง
ดาวเด่นดารดาษ
องอาจ อ้าเอื้อง
ลดลงลางเลือง
ม้วยเมือง มารมา
ด้าว ดิ้น ด่าว ด่าว
ทุกข์ทน เทาทา
โศกเศร้า ศกสา
อัสมา บินลาเดน
6 กันยายน 2545 18:35 น.
นิติ
เหมือนเดิมทุกวันที่ผ่านมา
เหมือนกลัวแต่กล้าท้าทุกสิ่ง
เหมือนชีวิตไม่ยึดติดความจริง
แต่ที่จริง เราเดินไปพร้อมมัน
เหมือนว่าโลกหยุดหมุน เราหยุดก้าว
แต่ก็เข้าจริง จริง เป็นเพียงฝัน
เราย้ำกับที่ แต่ความจริงก้าวเดิน ต่างกัน
ความสัมพันธ์ ที่แตกต่าง ตามปัจจัย
เหมือนฉันเข้าใจโลก แต่โลกไม่เข้าฉัน
คล้ายทุกวัน ฉันตามง้อกระแสความเคลื่อนไหว
ยิ่งตาม ยิ่งห่าง ต่างออกไป
เหมือนเข้าใจ แต่สั่นไหวคล้ายที่ผ่านมา
เหมือนฉันเริ่มไม่เข้าโลก แต่โลกเข้าใจฉัน
ทำตามกัน ทั่งวิถีคิด และศรัทธา
ทำไม ? ต้องตามทั่งข้างหน้า ข้างหลัง ข้างซ้าย และข้างขวา
เหมือนสินค้า ตีตราแพคเป็นหีบห่อให้สังคม
ความแตกต่าง คือ ความหลากหลาย
ความแปลกใหม่ คือ ทางเลือกของสังคม
ความคิดที่แปลกแยก คือ มุมมองที่น่าชื่นชม
คือ สิ่งที่อุดมด้วย ประชาธิปไตย
5 กันยายน 2545 13:19 น.
นิติ
ฝนตกอกสั่นขวัญผวา
ขอบฟ้าดำทะมื่นขื่นขืด
เปียกฝนตัวเย็นหน้าจืด
ฟ้ามืดน่ากลัวเหลือเกิน
ตกหนักจริงหนอฝน ฝน
คน คน เปียกฝน ดุ่ม เดิน
นกน้อยก็ไม่ได้หกไม่ได้เหิร
เพียงเผชิญฝนต่างจนใจ
หลบหลีกฝนระคนพิงพัก
ศาลาหลัก ร่ม ร่ม เร็ว ไว
คน คน ต่างหลบเลี่ยงไป
ใครใครก็มีใครแวะเวียนมา
ใครคือเธอ เธอคือใคร ไม่รู้
แต่เธออยู่ข้างเราเร้าอุรา
ฝน ฝน ฝน ตกหนักหน่อยน่า
กลัวไม่ได้ใกล้แววตาคนดี
เพียงเธอผ่าน เธอมาในชีวิต
กระเจี๊ยบจิตกระเปลากระปลี
ไม่ได้ทักทาย วุ่นวาย ล้ำวิถี
รู้สึกดีโลกนี้โลกของเรา
หน้าส่วนตัว
674
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟนิติ
