27 กันยายน 2545 17:36 น.
นิติ
มองวิถีผ่านโลก
มองโศก ผ่านเศร้า
มองชีวิต ผ่านเรา
ผ่านเก่า ผ่านไป
ได้ครวญ ได้คิด
ผ่านจิต ผ่านใจ
รับรู้ รับไว้
แต่ก็ผ่านไป ผ่านมา
มองผ่าน ผ่านมามอง
ตามครรลอง ตามศรัทธา
ผ่านชั่ว ผ่านบ้า
มันมา แล้วมันก็ไป
เมื่อมา เมื่อผ่าน
อย่าหว่าน อย่ารั้งไว้
จะเจ็บ จะปวดใจ
หยุดได้ หยุดใจตน
24 กันยายน 2545 17:57 น.
นิติ
จิ ต เ ป็ น ใ ห ญ่ ใ ห้ ใ จ เ ป็ น ร อ ง
ใ ห้ จิ ต ป ก ค ร อ ง ใ ห ้ใ จ ส น อ ง ต า ม
ฝึ ก จิ ต ใ ห้ เ ข้ ม เ ต็ ม ใ จ หั ก ห้ า ม
จิ ต ป้ อ ง ใ จ ป ร า ม จะ ข้ า ม ค ว า ม ทุ ก ข์ ไ ป.
24 กันยายน 2545 17:51 น.
นิติ
ว่างเว้นไม่วางวาย
ขาดหายไม่คลายสัมพันธ์
มีเธอจึงมีฉัน
มีจันทร์จึงมีดาว
ว่างเว้นเห็นว่างว่าง
บางบางกับความเหงา
ลุ่มลึกผนึกเงา
หม่นเศร้าให้เนานาน
เว้นวรรคความคิด
ขีดติดวิญญาณ
เร่รนรอนราน
ในกาลเวลา
กลับคิดผิด ถูก
ครั้งผูกบ่ม งมหา
ไม่เคยพบ สบชะตา
อ่อนล้า ระอาวัย
เว้นบ้างวางชีวิต
เคยยึดติดลิขิตให้
คนรักคนเอาใจ
เป็นได้สิ่งจอมปลอม
เว้นว่างมาวางชีวิต
ปล่อยดวงจิตถูกปิดล้อม
ว่างสังคมเคยยินยอม
แล้วถนอมใจด้วยวิถีของเรา
23 กันยายน 2545 19:38 น.
นิติ
จากไป
ใจห่าง
จืดจาง
ร้างไกล
จดจำ
คำไว้
จิตใจ
ใกล้เธอ
จะคิดถึง
รำพึงเพ้อ
ห่วงหาเสมอ
ละเมอครวญ
เก็บสิ่งเคยมี
คอยชี้ทบทวน
ไม่แปรผันผวน
รัญจวนถึงใคร
จะรักมากกว่ารัก
ตระหนักถึงห่วงใย
มีเธอไม่เปลี่ยนไป
แม้ที่ใหม่ ใจเดิม
จะรักมากกว่าเคยรัก
จะทอถักเยื้อรักเสริม
ฝากรักไว้ช่วยเพิ่มเติม
ไม่ขอเริ่มห่างร้างไกล
จะรักเหนือกว่าที่เคยรัก
จะรักเหมือนจงอางห่วงไข่
จะรักหนักกว่าขุนเขาใด
ไม่หวั่นไหวไปตามแรงลม
รักหนอรักยามห่างอ้างว้างจิต
คล้ายชีวิตขาดหลักหักใจสม
เหมือนฟ้าฝนบ่นพรำย้ำอารมณ์
ดอมดมได้เพียงกลิ่นขมอารมณ์ใจ
21 กันยายน 2545 15:09 น.
นิติ
จะไม่จากไปไหน
อยู่ใกล้ไม่ยอมห่าง
ขอเป็นเพื่อนร่วมทาง
แม้ต่างที่ไม่ต่างใจ
จะไม่ขอห่างหาย
แม้เจ็บป่วยกายเพียงไร
จะคิดถึงและห่วงใย
คล้ายลมไหวล้อผกา
ตรงปลายฟ้ามีม่านรุ้ง
เราจะพยุงกันไปขอบฟ้า
หยิบสีรุ้งแต่งแต้มตะวันจันทรา
แล้วขี่เมฆาไปโค้งฟ้าไกล
เหิรข้ามเขาท้องฟ้ามหาสมุทร
แล้วไปหยุดดื่มน้ำลำธารหิมาลัย
พลบค่ำชมจันทร์ข้างขึ้นแสงรำไร
ก้าววันใหม่เราจะไปด้วยกัน